Παρουσιαστές σαν τους μαθητευόμενους μαέστρους που κουνάν με ύφος τις μπαγκέτες, χωρίς να υπάρχει καν ορχήστρα μπροστά τους, αλλά και χωρίς να τους ενδιαφέρει αυτό, παρά μόνο οι πιασάρικες τηλεοπτικές εικόνες και οι κινήσεις «συρμού» που έχουν τηλεοπτικό « άκουσμα» και στητική φιγούρα.
Πάει στράφι το μακροβούτι στην σάλτσα της τηλεοπτικής θεαματικότητας και η πιπεράτη γεύση των αγοραίων εκφράσεων, που αντί να δηλώνουν κολυμβητική δεινότητα προκαλούν στον θεατή θαλασσοφοβία και τηλεοπτική απάθεια.
Σε λίγο δεν θα μιλάμε πια για τρομοκρατική λαίλαπα αλλά για μια σειρά υποψιασμένου viral που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και από την ευφορία της θέασης άρχισε να τρέχει μπροστά στα τηλεοπτικά ναρκισσόκουτα αλαφιασμένος και συνεντευξιαζόμενος.
Η πλέον ρεαλιστική πραγματικότητα μετατράπηκε στα χέρια όλων αυτών των «τραβηγμένων» ανίδεων παρουσιαστών σε στιλιζαρισμένο θεαματικό στιγμιότυπο προβάλλοντας την στιγμιαία εντύπωση του ξαφνιάσματος σε βάρος της ουσίας.
Μόνο που αυτή η τακτική των πρωκτοκάναλων της συνεχούς αιματοκυλισμένης ανθρώπινης πρόκλησης με τα φοβικά υπονοούμενα και τα λεκτικά πυροτεχνήματα, αντί να βοηθήσει ως μέσο διάδοσης της ασφάλειας και της κοινωνικής ειρήνης, προκαλεί τις αισθήσεις και τρομοκρατεί την οπτική δημιουργώντας πανικό εν είδει διαφημιστικής ευκαιρίας και διακριτού καναλικού στυλ στην τάχαμου επαρκή εικονική και δημοσιογραφική άποψη.
Φάστ – φούντ ανθρώπινος πόνος στον βωμό της διαφήμισης και της τηλεοπτικής αδηφαγίας για πρωτιά στην μετάδοση της τρομοκρατικής ασυδοσίας, που μετατράπηκε από έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σε τηλεοπτική σαπουνόπερα.
