Με θριαμβολογίες και πηχυαίους τίτλους στα ΜΜΕ, η μαμά LAFARGE- HOLCIM βράβευσε το τέκνο της ΗΡΑΚΛΗ-ΑΓΕΤ, με πράσινη πιστοποίηση ECO.
Το βραβείο ήρθε ως αναγνώριση του φιλικού οικολογικού αποτυπώματος του εργοστασίου κατά την παραγωγή τσιμέντου και κονιάματος επιχρισμάτων.
Οι δηλώσεις των υπευθύνων είναι διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης πείθεται ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα είναι επιτεύγματα οικολογικών καινοτομιών και προηγμένων επιστημονικών ανακαλύψεων.
Διαβάζουμε λοιπόν ότι το άλφα προϊόν εξασφαλίζει μείωση των εκπομπών διοξειδίου άνθρακα κατά 30%, ενώ το βήτα προϊόν εξασφαλίζει μείωση 45% κλπ.
Πρόκειται για βαρύγδουπες ασάφειες που έχουν προσεκτικά επιλεγεί για να πετύχουν πολλούς στόχους:
α) να πείσουν τους πολίτες ότι με την καύση σκουπιδιών μειώνεται η παραγωγή CO2 και άλλων αερίων που συμβάλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
β) ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα τυγχάνουν υψηλής οικολογικής πιστοποίησης.
γ) ότι το κύριο μέλημα της πολυεθνικής εταιρείας είναι η φροντίδα για το περιβάλλον και η υψηλή εταιρική της ευθύνη απέναντι στην τοπική κοινωνία.
Ποια είναι όμως η ΑΛΗΘΕΙΑ;
Σε ότι αφορά τον ισχυρισμό ότι η καύση σκουπιδιών μειώνει τις εκπομπές CO2 αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα που συντηρείται λόγω της σιωπής της οικονομικώς εξαρτημένης επιστημονικής κοινότητας διεθνώς.
Η καύση όλων των ορυκτών καυσίμων (εκτός υδρογόνου) αλλά και των υποπροϊόντων τους, όπως είναι τα πλαστικά, έχει ως κύριο αποτέλεσμα την παραγωγή CO2 και οι διαφορές από καύσιμο σε καύσιμο είναι ελάχιστες, σε ότι αφορά αυτό το αέριο. Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να ενημερωθούν από αντίστοιχες έρευνες όπως η ακόλουθη: https://www.ciel.org/wp-content/uploads/2019/05/Plastic-and-Climate-FINAL-2019.pdf
Ο ισχυρισμός ότι καίγοντας σκουπίδια μειώνεται η παραγωγή CO2, στηρίζεται στην παραδοχή ότι για όση μάζα σκουπιδιών καίγεται, τόση περίπου μάζα ορυκτών καυσίμων δεν θα εξορύξουμε. Εφ’ όσον δεν θα εξορυχθούν αυτές οι ποσότητες των ορυκτών καυσίμων, δεν θα καούν και δεν θα παράγουν τις αντίστοιχες ποσότητες CO2. Αυτός ο κανόνας όμως δεν ισχύει στην πράξη, διότι και τα σκουπίδια καίγονται αλλά και οι εξορύξεις συνεχίζονται εντατικά. Μάλιστα έχει επέλθει τέτοιος ρυθμός σε ακραίες μεθόδους εξορύξεων, όπως το FRACKIN, που το επιχείρημα αυτό καταρρέει.
Άλλωστε το κίνητρο για την καύση σκουπιδιών είναι το χαμηλό τους κόστος και όχι οι οικολογικές ευαισθησίες των πολυεθνικών και των εργολάβων που δραστηριοποιούνται για την εκμετάλλευση τους.
Το δεύτερο ψέμα αφορά την προσπάθεια να εμφανισθούν τα προϊόντα τσιμέντου ως οικολογικά επιτεύγματα.
Είναι πλέον γνωστό ότι η τοξική τέφρα που παράγεται μετά την καύση των σκουπιδιών, ενσωματώνεται στο τελικό προϊόν, με αποτέλεσμα αυτό να περιέχει υπερβολικά μεγάλες ποσότητες διαφόρων τοξικών ρύπων και βαρέων μετάλλων.
Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να κατατάσσει τα υλικά αυτά σε ειδικές, κατηγορίες δυνητικά επικίνδυνων προϊόντων.
Τέλος, φαίνεται ότι η έννοια της εταιρικής ευθύνης υφίσταται μόνο επιλεκτικά για την ΑΓΕΤ.
Το οn line σύστημα καταγραφής εκπεμπόμενων ρύπων με σκοπό τη διαρκή ενημέρωση του κοινού, η εταιρία δεν το λειτουργούσε για πολλά χρόνια, πάρα την νομική της υποχρέωση.
Την ασφαλή μεταφορά του RDF στις αποθήκες δεν την εξασφαλίζουν ούτε τα ανοιχτά φορτηγά, ούτε τα σκίαστρα ούτε το ακατάλληλο υπόγειο σύστημα μεταφοράς που δεν λειτούργησε ποτέ.
Ακόμη και μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε αν έχει εγκατασταθεί ο κατάλληλος μηχανολογικός εξοπλισμός που προέβλεπε η τροποποίηση της ΑΕΠΟ, με την οποία της δόθηκε η άδεια να καίει σκουπίδια πειραματικά.
Η ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας σε κρίσιμα ζητήματα γινόταν σε επιλεγμένους μόνο τοπικούς φορείς.
Με όλα αυτά γίνεται κατανοητή η πρόσφατη επικοινωνιακή προσπάθεια της εταιρίας.
Είναι δεδομένο ότι οι σημαντικές αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας στη γενικευμένη καύση σκουπιδιών και πετ κωκ δεν αντιμετωπίζονται μόνο με δωρεές και χορηγίες.
Όμως το επιβαρυμένο περιβαλλοντικό ισοζύγιο και η πληγωμένη δημόσια υγεία στο Βόλο, θα είναι οι παράγοντες που θα καθορίσουν τις εξελίξεις.
*Εκ μέρους του Συντονιστικού της Επιτροπής Πολιτών Βόλου
[email protected]
