Στη Λάρισα, στη Θεσσαλία και σε όλη την χώρα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, είναι πλέον πολύ φανερό, ότι η οικονομική κατάσταση των γεωργών και των κτηνοτρόφων είναι τραγική. Μία επίσκεψη στα χωρία, θα βοηθούσε τους διάφορους κυβερνητικούς αξιωματούχους, να διαπιστώσουν την εικόνα μαρασμού και εγκατάλειψης που υπάρχει παντού.
Η κυβέρνηση δυστυχώς βρίσκεται σε αμηχανία, είναι βυθισμένη στα αδιέξοδα που συσσώρευσε με την αδυναμία και την ανικανότητά της να ανταποκριθεί στο στοιχειώδες καθήκον της να καταβάλει τις κοινοτικές ενισχύσεις και να εφαρμόσει έγκαιρα και σωστά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της ευλογιάς, που αποδιαρθρώνει την ελληνική κτηνοτροφία και στέλνει στην ανεργία τους κτηνοτρόφους, που χάνουν τα ζώα τους και τους κόπους μιας ζωής, ζώντας προσωπικά και οικογενειακά δράματα.
Η μείωση του αριθμού των ζώων είναι αυτονόητο ότι θα προκαλέσει μείωση της παραγωγής βασικών προϊόντων (κρέας, γάλα, φέτα και διάφορα άλλα τυριά), με φυσική συνέπεια την αλματώδη αύξηση της τιμής τους για τους καταναλωτές, αλλά και την μείωση του εισοδήματος των κτηνοτρόφων.
Συγχρόνως η μείωση του εισοδήματος των παραγωγών και των καταναλωτών, έχει επιπτώσεις και για όλους τους επαγγελματίες, τους εμπόρους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που αποτελούν ένα πολύ σημαντικό τμήμα των τοπικών κοινωνιών στην ελληνική Περιφέρεια, που δοκιμάζεται πολύ σκληρά.
Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά δυστυχώς η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της δεν ακούνε το βουητό που έρχεται από την κοινωνία, δεν συναισθάνονται την αγωνία των πολιτών, που το οικογενειακό τους εισόδημα σαρώνεται από το ανεξέλεγκτο κύμα της πρωτοφανούς ακρίβειας, αρνούνται να ομολογήσουν ότι η αγροτική πολιτική της Ν. Δημοκρατίας απέτυχε παταγωδώς.
Η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της αδυνατούν να δώσουν απλές, καθαρές, πειστικές απαντήσεις σε πολύ απλά ερωτήματα. Γιατί σε 6 περίπου χρόνια κυβέρνησης Ν.Δημοκρατίας έχουν περάσει από το αρμόδιο υπουργείο 5 υπουργοί; Αυτό δεν είναι ομολογία παταγωδούς αποτυχίας;
Γιατί στον πολύπαθο ΟΠΕΚΕΠΕ την ίδια περίοδο 6 πρόεδροι τα έκαναν θάλασσα και η κοινωνία παρακολουθεί εμβρόντητη τα κατορθώματα αυτών των άριστων, που ανέλαβαν να διοικήσουν τον κρισιμότερο οργανισμό, που έχει την αρμοδιότητα να διαχειριστεί τις κοινοτικές ενισχύσεις των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως;
Γιατί το επιτελικό κράτος, που θα μείωνε την γραφειοκρατία και θα πλήρωνε έγκαιρα τις ενισχύσεις στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ κατέληξε να είναι συνώνυμο της διαφθοράς, της απάτης και «της αδυναμίας να μοιράσει σε 2 γαϊδούρια άχυρο», όπως είναι η λαϊκή έκφραση, που ακούγεται στα καφενεία της χώρας, πολλά από τα οποία έχουν βάλει λουκέτο.
Γιατί η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται εδώ και μήνες στα λογικά και δίκαια αιτήματα των κτηνοτρόφων που καταστρέφονται από την ευλογιά, καθυστερώντας την χρηματοδότηση για την αγορά ζωοτροφών και την απώλεια ζώων; Γιατί δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασύστασης της ελληνικής κτηνοτροφίας, ύστερα από ειλικρινή και ανοιχτό διάλογο με τους εκπροσώπους των γεωργών και των κτηνοτρόφων, τους φορείς της Αυτοδιοίκησης και τους επιστημονικούς φορείς;
Σε μια περίοδο, που ο ρόλος της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, για την διασφάλιση της επισιτιστικής επάρκειας, γίνεται πολύ κρίσιμος και σημαντικός, η κυβέρνηση κωφεύει, παραπαίει, αδυνατεί να χαράξει και να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη, σύγχρονη και αποτελεσματική αγροτική πολιτική με προοπτική.
Γι’αυτό η αγανάκτηση των γεωργών και των κτηνοτρόφων είναι δικαιολογημένη, όπως είναι δικαιολογημένες και οι αγωνιστικές διεκδικήσεις τους και οι έντονες διαμαρτυρίες, η υποστήριξη των οποίων είναι αυτονόητη.
Εάν μιλήσουμε με το χέρι στην καρδιά και χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες, εάν σκεφτούμε με τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά προς την κοινωνία, όπως επιβάλλει η κρισιμότητα των στιγμών και το μέγεθος των προβλημάτων, εάν θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι, θα πρέπει να ομολογήσουμε με παρρησία, ότι η ελληνική ύπαιθρος και ιδιαίτερα η πολύπαθη Θεσσαλία δοκιμάζονται πολύ σκληρά, γι’αυτό χρειάζεται συντονισμένος αγώνας, χρειάζονται τώρα λύσεις πριν να είναι πολύ αργά, εξάλλου τα άμεσα αιτήματα είναι γνωστά εδώ και αρκετό καιρό.
Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση οφείλουν να κατανοήσουν ότι κρίνονται και θα κριθούν από τα έργα και τις πράξεις τους και όχι από τη συνεχή επανάληψη υποσχέσεων, που διαρκώς μετατίθενται στο μέλλον.
Ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, όλο το πολιτικό σύστημα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η μεγάλη ακρίβεια των αγροτικών εφοδίων, το υψηλό κόστος παραγωγής, η ασυδοσία στην αγορά, οι πολύ χαμηλές τιμές βασικών προϊόντων, όπως του βαμβακιού και των δημητριακών, η αποδιάρθρωση της κτηνοτροφίας από την ευλογιά, οι ελληνοποιήσεις προϊόντων, η έλλειψη νερού, το σύστημα ασφάλισης της αγροτικής παραγωγής, η κάκιστη διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων, η απουσία οράματος για τους νέους αγρότες, η μεγάλη έλλειψη ρευστότητας είναι τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική ύπαιθρο και ιδιαίτερα τη Θεσσαλία.
Δυστυχώς για όλα αυτά το μόνο που κάνει η κυβέρνηση, είναι να μοιράζει υποσχέσεις χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.
Γίνονται ελάχιστα και πολύ αργά, την ώρα που απαιτούνται πολλά και πολύ γρήγορα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Υ.Γ: Εάν ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχουν την ψευδαίσθηση ότι με άλλον ένα ανασχηματισμό στο αρμόδιο υπουργείο θα ρίξουν στάχτη στα μάτια των γεωργών και των κτηνοτρόφων, μάλλον δεν έχει κατανοηθεί η οξύτητα των προβλημάτων που ταλανίζουν την ύπαιθρο.
Εάν δε με τη γνωστή «ευγενή χορηγία» αρκετών κεντρικών μέσων ενημέρωσης, που παίζουν τον ρόλο μέσων προπαγάνδας, επιχειρηθεί να διαστρεβλωθεί η ζοφερή πραγματικότητα, αυτή τη φορά η προσπάθεια θα αποτύχει.
Πρέπει να συνειδητοποιηθεί, ότι στην ύπαιθρο «το ποτήρι της οργής έχει ξεχειλίσει», αρκετοί δε πολύ οργισμένοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είναι πρώην ψηφοφόροι της Ν. Δημοκρατίας.
