«Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει». (Θουκυδίδης, Γ82) (Ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες πράξεις την άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις τους), Πάντα επίκαιρος ο Μέγιστος Ιστορικός Θουκυδίδης! «Κτήμα εσαεί»! 25 αιώνες μετά, αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων κατά πως μας βολεύει; Ή για να εξευμενίσουμε; Ποιους; Τους άρπαγες; Τους τυχοδιώκτες; Γιατί;
Τη λεβεντιά και τη ντομπροσύνη με την καπατσοσύνη και την ιταμότητα. Τη ευγένεια και την ανεκτικότητα με το θράσος και την αναισχυντία. Την ομολογία για την παρανομία με φαιδρές πράξεις για να ξεφύγουμε του νόμου.
Πράξεις που καταδικάζουμε όταν γίνονται από άλλους όχι μόνο τις επιτρέπουμε στον εαυτό μας αλλά και τις δικαιολογούμε χωρίς αιδώ.
Την κλοπή με το φιλοδώρημα. Την κουτοπονηριά του λαϊκισμού με «εξυπνάδα» και «πολιτική». Την αξιοπρέπεια της ομορφιάς με το ξεγύμνωμα σώματος και ψυχής στο μέγεθος της ασχήμιας για χάρη της ευτελούς δημοσιότητας και του κέρδους. Τη σοβαροφάνεια σε σοβαρότητα. Την απαιδευσία, την αμάθεια και την άγνοια σε χρυσή σιωπή!!
Την απαίτηση και τη διεκδίκηση (και γιατί όχι, αν τούτο είναι αναγκαίο και τη σύγκρουση), με το αφελές χαμόγελο, σε κουκούλωμα και στη διολίσθηση. Την τελική υποχώρηση με τη γενναιότητα. Την αποτυχία με το άλλοθι «φταίνε οι άλλοι». Τις παλινδρομήσεις με τις λεκτικές επιμονές στην τήρηση των υπεσχημένων. Το θάρρος της ομολογίας για την αποτυχία με το άλλοθι, «εδώ που ήρθαν τα πράγματα». Τη σταθερότητα και την επιμονή σε αρχές και αξίες με τη παλινωδία και την έκπτωση.
Το μέτρο χάθηκε όταν το «μέτρον άριστον» αντικαταστάθηκε από το συμφεροντολογικό «παν μέτρον άριστον». Από «το μέτρο είναι άριστο», που εμπεριέχει γνώση και σοφία, φτάσαμε στο ιδιοτελές κάθε (όποιο βολεύει) μέτρο άριστο! O πήχης των οραμάτων είναι «το μη χείρον βέλτιστον». Η αυτοκριτική αναλώνεται στο «κάναμε λάθη, αλλά, … για το καλό του τόπου»! «Φταίμε και εμείς αλλά … βρήκαμε καμένη γη»! Η συγγνώμη, που δεν ακούστηκε ποτέ, «εξ απαλών ονύχων» με το «είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στο λαό..»!
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασακαρευτήκαν Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, Οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν Δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή». (Γ.Σουρής)
«Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» (η αρχή της σοφίας – γνώσης είναι η έρευνα των λέξεων. Αρίσταρχος ο Σάμιος). Το ολοκαύτωμα είναι ολοκαύτωμα και η αγχόνη είναι αγχόνη. Η γενοκτονία είναι γενοκτονία και η εισβολή είναι εισβολή. Η κατοχή είναι κατοχή και ο στρατός κατοχής είναι στρατός κατοχής. Οι εγγυήσεις είναι εγγυήσεις και η εγγυήτρια δύναμη είναι εγγυήτρια δύναμη. Η ΛΥΣΗ είναι λύση και όχι διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα ιστορικά δεδομένα πρέπει να τύχουν αποδοχής. Υπήρξε ή όχι γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, των Αραμαίων, των Μικρασιατών; Αν ναι! Τότε υπάρχουν και γενοκτόνοι με ονοματεπώνυμο! Και σε μας το «πρόβλημα» είναι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Π.χ. όταν αναφερόμαστε στην εισβολή και την κατοχή ταυτόχρονα υπάρχει και ο εισβολέας και ο κατακτητής. Αυτό ενοχλεί! Παραχάραξη της ιστορίας, λοιπόν, για να μην ενοχλεί!!
Η Ειρήνη είναι προϊόν συνεργασίας και συναίνεσης και όχι της επεκτατικής πολιτικής. Συμβιβασμούς όποιος δεν μπορεί να κάνει μικρούς θα αναγκαστεί να κάνει μεγάλους και οδυνηρούς. Όταν τα συμφέροντα και οι πολιτικές σκοπιμότητες επικρατούν καταπατώντας κάθε αρχή δικαίου η αρμονική συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων είναι εντελώς αδύνατη. Είναι απόλυτα δυνατή όταν οι σχέσεις βασίζονται στην ανοχή, την κατανόηση, το σεβασμό, και γενικά τις αρχές δικαίου.
Έχοντας τα παραπάνω κατά νου ως Ενεργοί Πολίτες, «Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας». (αγαπούμε το καλό με απλότητα, λιτότητα και φιλοσοφούμε χωρίς μαλθακότητα). (Περικλέους Επιτάφιος Κεφ. 40).
Ενεργοί Πολίτες είναι εκείνοι που διακρίνουν το σωστό από το ευχάριστο, κολακεία και χάιδεμα των αυτιών, το δίκαιο από το συμφέρον και το χρήσιμο από το αρεστό! Είναι ενάντια στην ηθική αταξία που αντί να αμείβει το αγαθόν και να τιμωρεί το κακόν, λειτουργεί ανάποδα!!
Ενεργοί Πολίτες είναι εκείνοι που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται!! Με όνειρο (όραμα) και με πίστη στο καθήκον! Γιατί ένα όνειρο (όραμα) χωρίς το καθήκον είναι κενό και ένα καθήκον χωρίς το όνειρο (όραμα) είναι αγγαρεία! Το όνειρο μαζί με το καθήκον είναι η ελπίδα του αύριο! Για τούτο να Ονειρεύονται (οραματίζονται), για ένα καλύτερο αύριο!! στη βάση των πανανθρώπινων αξιών.
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, είναι αναγκαίος ένας νέος Διαφωτισμός! Ένα αναβάπτισμα για μια κοινωνία ουμανιστική! Για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, … η Ανθρωπιά! Αξίες που λάμπρυναν τον Ελληνισμό!
Ενεργοί πολίτες σύμφωνα με τον Αλεξανδρινό, «Δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες Πλην χωρίς μίσος για τους ψευδόμενους. (Κ. Π. Καβάφης Θερμοπύλες).
Επιμύθιο! Η Αθήνα του Περικλή παρήκμασε όταν τον διαδέχθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Αλκιβιάδης και ο Νικίας που, όπως λέγεται, αυτό που ήταν ικανός καθένας τους να επιτύχει, ήταν να παρακωλύει τα σχέδια του άλλου! Ποιος είναι ο πήχης των σημερινών ταγών της πολιτικής και όχι μόνο;
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
Φιλόλογος – Ιστορικός
