Τι είναι η Γη; Η προσωποποίηση του αγώνα για την επιβίωση. Αμέτρητος αριθμός φυτών και ζώων υπάρχει, συντηρείται, συνεργάζεται για την επίτευξη μιας πολυπόθητης ισορροπίας. Αυτή θα προκαλέσει την αρμονική συμβίωση φυτών και ζώων. Κάθε διατάραξη στην ισορροπία, η φύση την εκλαμβάνει σαν διαταραχή μέσα από την οποία ψάχνει το νέο της σημείο ισορροπίας σε ένα διαρκή αγώνα ανταλλαγής υλικών, χημικών διεργασιών, κατανομής της ενέργειας, πάντα με σκοπό την εξοικονόμησή της και την δίκαιη για την φύση απόδοσή της στους οργανισμούς. Τα έντονα καιρικά φαινόμενα δεν είναι η εκδίκηση της φύσης. Είναι διεργασίες επαναφοράς ισορροπίας. Πρέπει λοιπόν να τις περιμένουμε και να μπορούμε να τις αντιμετωπίζουμε. Φυσικά όχι με τα λόγια. Το επικοινωνιακό παιχνίδι έχει πολιτική βάση και σκοπιμότητα, δεν έχει όμως αποτέλεσμα πρόβλεψης. Δεν είναι λύση. Η χρήση του προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στους κόπους των συμπολιτών μας, από καταστροφή περιουσιακών στοιχείων μέχρι και τον θάνατο.
Κάθε εργασία που εκτελεί ο άνθρωπος απαιτεί την χρήση ενέργειας. Έτσι το δαιδαλώδες ανθρώπινο κατασκεύασμα είναι αδυσώπητα ενεργοβόρο με αποτέλεσμα να καταφεύγει ολοένα σε διαφορετικούς τρόπους εξεύρεσης ενέργειας.
Κάρβουνο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο. Η χρήση πυρηνικής ενέργειας έδινε πολλές υποσχέσεις για ενεργειακή κάλυψη αλλά έχει βασικά μειονεκτήματα. Την αδυναμία εξασφάλισης μηδαμινού λάθους κατά την λειτουργία των εργοστασίων και τα πυρηνικά απόβλητα. Κανένας δεν θέλει να ζήσει εκ νέου στιγμές Τσερνόμπιλ.
Η ιστορία εξεύρεσης άλλων πηγών ενέργειας οδηγείται στην χρήση LNG, υδρογόνου, ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών.
Οι παιδαριώδεις πολιτικοί καυγάδες προέλευσης του φυσικού αερίου δεν με πείθουν και η χρήση του LNG μου μυρίζει συνέχιση της ενεργειακής εξάρτησης από «φίλιες» χώρες πέρα από την επικινδυνότητα αποθήκευσης σε τεράστιες δεξαμενές κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Η χρήση υδρογόνου δεν προωθείται από την βιομηχανία ίσως γιατί το φτηνό καύσιμο δεν οδηγεί σε σχέσεις εξάρτησης μεταξύ της άρχουσας τάξης και των πολιτών. Τι απομένει λοιπόν; ασφαλώς οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά. Πόσο αθώες είναι αυτές οι κατασκευές; Ποια είναι η εξάρτηση των χρηστών από τους κατέχοντες την τεχνολογία; Τα πράγματα και εδώ δεν είναι τόσο αθώα όσο μας τα σερβίρουν. Σύμφωνα με την μόδα, κακώς δώσαμε στην πηγή Ήλιο το προνόμιο της «ανανεώσιμης πηγής ενέργειας».Είναι μία σταθερή πηγή που μας δίνει συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας. Από εμάς εξαρτάται πως θα την χρησιμοποιήσουμε. Σε μία συγκεκριμένη έκταση π.χ. στην Μαγνησία ας πούμε ότι είναι 100 μονάδες ενέργειας σε ένα χρόνο. Αυτές είναι και πάει. Ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω. Και που την χρησιμοποιούμε; ας βάλουμε ενδεικτικά κάποιες χρήσεις. Η φιλοσοφία της σκέψης μου δεν αλλάζει αν προσθέσουμε και άλλες χρήσεις. Απλά θα αλλάξουν τα ποσοστά συμμετοχής:
1. Θέρμανση εδάφους νερού και ατμόσφαιρας
2. Φωτοσύνθεση
3. αυξομείωση θερμοκρασίας αέρα, άρα και δημιουργία διαφοράς πίεσης που δημιουργεί τους ανέμους για διαμόρφωση μικροκλίματος της περιοχής και κίνηση ανεμογεννητριών
4. Φως και φωτοβολταϊκά
Μία εύκολη κατανομή ενέργειας θα ήταν 25% σε κάθε περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να υπερβούμε το 100
Αν αυξήσουμε κάποια κατανάλωση θα πρέπει να ελαττώσουμε κάποια άλλη. Η φύση δεν δανείζει επί πλέον. Ούτε μας κλέβει με νομικά τεχνάσματα. 100 έδωσε στη Μαγνησία σε ένα χρόνο, τέλος. Αν λοιπόν καλύψουμε με φωτοβολταικά τόξα το 50% του εδάφους τότε αυτομάτως θα έχουμε μειώσει από την Μαγνησία το 12,5%της φωτοσύνθεσης γιατί η απαιτούμενη για την φωτοσύνθεση ενέργεια θα μετατραπεί σε ηλεκτρική.Και εδώ βρίσκεται το μυστικό. Στη μισή πλέον έκταση της Μαγνησίας δεν θα έχουμε φωτοσύνθεση.
Φανταστείτε:
ένα τοπίο Σαχάρας θα εμφανιστεί σε λίγα χρόνια και γόνιμα εδάφη θα καταστραφούν. Θα έχουμε όμως ηλεκτρική ενέργεια.
Το θέμα δεν σταματάει εδώ. Έλλειψη βλάστησης σημαίνει αδυναμία συγκράτησης των εδαφών. Δείτε για παράδειγμα την περιοχή Ζαγοράς. Όπου γίνεται αποψίλωση της πυκνής και μεγάλης βλάστησης, παρουσιάζεται το φαινόμενο των κατολισθήσεων με τις γνωστές συνέπειες.
Ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα θα φέρουν και οι πυρκαγιές για να εξαλείψουμε τα εμπόδια τοποθέτησης ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών. Και κάτι περισσότερο βέβαια. Τα κροκοδείλια δάκρυα για την εγκατάλειψη του λιγνίτη, μας έχουν περιλούσει με τόνους ψέματα και υποκρισία. Ξέρετε πόσα δάση έχουν καεί μέχρι τώρα; Η ποσότητα του λιγνίτη που έχουμε είναι απειροελάχιστη σχετικά με τους τόνους ξυλείας που καίμε στις πυρκαγιές και τους τόνους ξυλείας που απαγορεύουμε να ξανά-αναπτυχθούν για να εξυπηρετήσουμε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Οι μόνοι που εξυπηρετούνται είναι οι βιομηχανίες που ασχολούνται με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών. Δυστυχώς οι νομοθέτες από πολύ νωρίς έχουν εξασφαλίσει τους επενδυτές ώστε σε κάθε καμένο δάσος να μπορούν αμέσως να εγκαθιστούν τα μηχανήματά τους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αδιαφορώντας για την ερημοποίηση της χώρας μας. Ψάξτε την απόφαση 2499/2012 του ΣτΕ και θα το δείτε.
Και τι μέλει γενέσθαι ;
Πρώτο: δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τα χρηματιζόμενα παπαγαλάκια των ενδιαφερομένων.
Δεύτερο: νηφάλια και με γνώμονα την υγεία μας και το εθνικό συμφέρον να αποφασίσουμε για το μέλλον.
Τρίτο: καμία τεχνολογία δεν είναι απορριπτέα και καμία δεν έχει το μαγικό φίλτρο, αρκεί να την χρησιμοποιούμε μέχρι εκεί που κάνει το λιγότερο κακό. Η λογική της εξαπάτησης του κόσμου από τις κυβερνήσεις να σταματήσει.
Τέταρτο: οι εναλλακτικοί τρόποι μετακίνησης (ποδήλατα-συγκοινωνίες), είναι προτιμότεροι από τις ατομικές μετακινήσεις με μηχανοκίνητα παλαιάς τεχνολογίας. Ο περιορισμός της χρήσης του αυτοκινήτου και η προτεραιότητα του πεζού πρέπει να γίνει βίωμα με άμεσες και βαριές ποινές στους απείθαρχους οδηγούς.
Πέμπτο: προτεραιότητα έχει η ανακύκλωση και όχι η καύση των σκουπιδιών.
Έκτο:το σημαντικότερο αλλά και το πλέον δύσκολο. Να μορφώσουμε τους πολίτες ώστε να μην καταναλώνουν περισσότερα από όσα χρειάζονται για την ζωή τους. Οι ομαδικές συσκευασίες δημιουργούν λιγότερα σκουπίδια από ότι οι ατομικές.
Έβδομο: όσο λιγότερη ενέργεια καταναλώνουμε τόσο λιγότερη θα χρειαστεί να παράγουμε. Κάνουμε χρήση όχι σπατάλη. Η φύση δεν είναι χρηματιστήριο για το κέρδος. Είναι περιβάλλον για την επιβίωση. Όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν έχει χώρος σε αυτή.
