Μέρες που είναι με τις αγροτικές κινητοποιήσεις να αναφέρουμε και πώς έβλεπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τη γεωργία, την εργασία της γης.
Στην αρχαία Αθήνα, πάρα πολλοί Αθηναίοι ασχολούνταν με τη γεωργία, με τις ελιές, με τα ζώα τους και γενικά με αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες και ζούσαν αρκετές μέρες του χρόνου στην ύπαιθρο, όπου είχαν κατοικίες και μάλιστα οι πιο εύποροι είχαν πολυτελείς κατοικίες, εξοχικά.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος (431π.Χ. έως 404 π.Χ.) τούς ανάγκασε να φύγουν από τα χωράφια τους και να εγκατασταθούν στην πόλη, γιατί οι Σπαρτιάτες έφτασαν ως την Αττική, έκαιγαν τα σπαρτά τους και έκοβαν τα δέντρα τους, τις ελιές κλπ.
Ο Ξενοφώντας (430 π.Χ.-355 π.Χ.), ιστοριογράφος φιλολάκων, φίλος της Σπάρτης, εξορίστηκε από την Αθήνα, αλλά οι Σπαρτιάτες τον τίμησαν, προσφέροντας «προξενία»=άδεια διαμονής στη Σπάρτη και του δώρισαν αγρόκτημα στον Σκιλλούντα της Ηλείας κοντά στην Ολυμπία να το καλλιεργεί.
Ο Ξενοφώντας εγκαταστάθηκε στο κτήμα του ασχολούμενος με τα γεωργικά και με τη συγγραφή βιβλίων. Ένα από τα βιβλία του είναι και το έργο του «Οικονομικός».
Σ’ αυτό το έργο του γράφει για τη γεωργία και μεταξύ των άλλων λέει:
«Ευ μεν φερομένης της γεωργίας έρρωνται και αι άλλαι τέχναι άπασαι, όπου δ’ αν αναγκαστή η γη χερσεύειν, αποσβέννυνται και αι άλλαι τέχναι σχεδόν τι κατά γην και κατά θάλατταν» = όταν πάει καλά η γεωργία, δυναμώνουν κι όλες γενικά οι τέχνες (τα επαγγέλματα), όπου όμως αναγκαστεί η γη να μένει ακαλλιέργητη, σβήνουν σχεδό και τα άλλα επαγγέλματα στην ξηρά και στη θάλασσα.
Ξενοφώντος Οικονομικός V, 14
Έμαθα ότι στην είσοδο της αίθουσας των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες υπάρχει μία επιγραφή που λέει: «Ευ φερομένης της γεωργίας, έρρωνται και αι άλλαι τέχναι άπασαι» και αποτελεί τιμή και δόξα στους προγόνους μας.
Με τους συνεργάτες μου στο Περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας παίξαμε κωμωδίες μου σε εκατοντάδες χωριά της Θεσσαλίας. Διαπιστώσαμε ότι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα των γεωργών είναι η έλλειψη νερού για τους ίδιους, για τα χωράφια τους και για τα ζώα τους. Το πρόβλημα αυτό συνεχώς επιδεινώνεται και σε λίγο η Θεσσαλία θα μεταβληθεί σε έρημο.
Αύγουστο μήνα παίξαμε στη Μάστρο, χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, όπου εκεί κοντά εκβάλλει ο Αχελώος. Ζήτησα από τον Πρόεδρο του χωριού να πάμε στις εκβολές. Πήγαμε και τι να δω; Θάλασσα νερό να χύνεται άσκοπα στη θάλασσα. Νομίζω ότι ένα λογικό και δίκαιο αίτημα όλων μας είναι η μερική εκτροπή του Αχελώου στη Θεσσαλία μας, αυτό το σύγχρονο «γεφύρι της Άρτας», για να πάει καλά η γεωργία για να αναπτυχθούν και τα άλλα επαγγέλματα, όπως λέει ο Ξενοφώντας και για να ξεδιψάσουν οι Θεσσαλοί.
Ο Δημήτρης Απ. Ρήτας είναι φιλόλογος-συγγραφέας-στιχουργός-Δ/ντής Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας
