Δεν συνηθίζω να γράφω για θέματα που άπτονται πολιτικών δοξασιών, όμως τούτη την φορά οφείλω να το πράξω .
Εορτή του πολυτεχνείου, δηλαδή μια εκδήλωση που λόγοι συνείδησης την επέβαλαν σε νέους ανθρώπους φοιτητές του πολυτεχνείου που θεωρούσαν το ψωμί, παιδεία ελευθερία, ήταν ότι έλειπε εκείνη την εποχή , γιατί οι κυβερνώντες δεν κατανοούσαν τον σκοπό για τον οποίο χρίστηκαν να αναλάβουν την τύχη της χώρας και εν γένει και τις δικές τους και μαζί τους ήλθαν και άλλοι που τους πίστεψαν και όλοι μαζί, τους κατέβασαν σαν ” κάδρο από τον τοίχο σε ένα βράδυ” Σήμερα κάποιοι πρωταγωνιστές από αυτούς, τηρούν σιγή με πράξεις που αποδεικνύουν την ανδρεία τους και τον σοβαρό λόγο τους, που τον εκφράζουν ,όταν και αν χρειασθεί. Χωρίς καμία αναφορά από έμενα στους άλλους συντρόφους τους που εκμεταλλεύτηκαν όλη αυτήν την ωραία , επανάσταση την ωραία ιδέα της αλλαγής προς ιδίων όφελος θα πω για τους ιδεολόγους που πίστευαν και πιστεύουν τηρώντας σιγή από τότε τούτο.
Είναι τιμή μας που υπήρξαν, που χωρίς να υπολογίζουν το κόστος απέναντι σε μια πανίσχυρη εξουσία μόνο με το σώμα τους και τα λαμπερά από την καθαρότητα της πίστης προς την δημοκρατία μάτια τους που φόβισαν δυνατούς και τους έκαναν να κάνουν μεταβολή προς τον πολιτικό γκρεμό. Σε αυτούς είναι αφιερωμένος από έμενα αυτός ο λόγος και μακάρι αυτή η σιγή που τηρούν από τότε μέχρι και τα σήμερα να γίνει οδηγός στους πιο νέους στο ότι , εάν χρειασθεί να πολεμήσουν κάποτε για κάποια ιδανικά να πολεμούν αλλά μετά να φύγουν όπως αυτοί [[ κάτσε και περίμενε να έλθουν σε εσένα αυτοί που θα σε ρωτήσουν]]…………..
Πως το έκανες, δίδαξε τους γιατί όταν είσαι υγιές παράδειγμα θα έχεις απέναντι σου και υγιή νου να συνεχίσει εάν χρειασθεί, προκειμένου να μην λείψει ποτέ από τους νέους το ψωμί , η παιδεία και η ελευθερία των ιδεών και ο δρόμος για το πολυτεχνείο θα είναι μόνο για να τον διαβαίνουμε και όχι για να πολεμάμε.
