Τελευταία ημέρα του Γενάρη, Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Κι έρχεται ο Φλεβάρης με τις 29 ημέρες, καθότι το έτος 2024 δίσεκτον, τουτέστιν έχον 366 ημέρας, εξ ου και «δισ-εκτον». Βεβαίως, όπως όλοι γνωρίζουμε, «ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει» οπότε όσο κι αν αγωνίζονται οι παντοειδείς μετεωρολόγοι να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους διαφημίζοντας «παν-τουρκικούς χιονιάδες» και «καιρούς φωτοβολίδες» – απίθανα πράγματα, σε μια Ελλάδα, επαναλαμβάνω, που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται και τρέχει πανικόβλητη πίσω από κάθε καραγκιοζάκι, είτε της πολιτικής, είτε του θεάματος-ακροάματος, είτε της τηλεόρασης. Και παράγει κατά συρροήν βουτυρόπαιδα, που με το πρώτο πασπάλι χιονιού κλείνονται στο σπίτι αντί να παίζουν χιονοπόλεμο στις αυλές των σχολείων…
Διαβάζω κατά καιρούς στις φιλο-κυβερνητικές ιστοσελίδες κάποιες καταθέσεις μαρτύρων (κατά κανόνα άσχετων με το συγκεκριμένο δυστύχημα) στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών. Οι οποίες καταθέσεις σαφέστατα ρίχνουν όλη την ευθύνη της σύγκρουσης στον Σταθμάρχη και στον Μηχανοδηγό. Στο διάστημα 23.01-20.02.2024 θα κληθούν να καταθέσουν 24 μάρτυρες, μεταξύ των οποίων μία και μοναδική χαροκαμένη μάνα και ένας και μοναδικός επιζών. Όλοι οι υπόλοιποι, πλην του κ. Σπίρτζη, είναι με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σημερινοί ή χθεσινοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι ή φιλο-κυβερνητικά διοικητικά στελέχη. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι τελικοί υπεύθυνοι θα είναι οι δύο προαναφερθέντες και ο κ. Σπίρτζης, που έκανε το έγκλημα να είναι Υπουργός στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ θα είμαστε, να διαβάζουμε, να βλέπουμε και να χαιρόμαστε την όμορφη χώρα μας.
Η οποία χώρα μας, αφ’ ετέρου, κατάφερε μετά από χρόνια γραφειοκρατικών αγώνων μεταξύ των υπηρεσιών της να παραχωρήσει το Πάρκο Βασιλέως Γεωργίου Α’, κατά κόσμον Πάρκο Αγίου Κωνσταντίνου (η Αγία Ελένη απουσίαζε κατά την ονοματοδοσία…) για δεύτερη φορά (τονιίω, 2η φορά!) στον Δήμο Βόλου. Άξιον και Δίκαιον. Κι εκεί που περιχαρής διάβαζα τα της παραχωρήσεως τσακ! έρχεται η κεραμίδα, ακούστε Χριστιανοί. Το φοβερό και τρομερό «Υπερταμείο» ή ΤΑΙΠΕΔ, που διαφεντεύει όλη την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου κατ’ επιταγήν των Μνημονίων – τα οποία Μνημόνια η Κυβέρνησή μας τα έχει στείλει στον εξαποδώ και οι επενδυτικές βαθμίδες τραβούν την ανηφόρα αλλά αυτοί οι επαίσχυντοι οργανισμοί υποδούλωσης παραμένουν σε λειτουργία – παραχωρεί στον Δήμο Βόλου 25.000 τ.μ. χόρτα, δέντρα, δρομάκια και κρατάει για την πάρτη του 185 τ.μ. όπου υπάρχει η καφετέρια!! Δεν πίστευα στα μάτια μου, τέτοιο «τρολλάρισμα». στον Άρχοντά μας δεν το φανταζόμουνα. Ρε παιδιά, έλεος πια, ανάλγητο αυτό το «Υπερταμείο». Ο άνθρωπος στην καφετέρια ήθελε να βάλει πόδι και χέρι, τα χορτάρια τι να τα κάνει, πάρκα και αηδίες…
Ακόμα γελάω. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αλλά γέλασα μέχρι δακρύων – άτιμη κενωνία!
Αλλά δεν είναι καθόλου για γέλια το αίτημα παραχώρησης του συνόλου της χερσαίας ζώνης του Λιμένος στον Δήμο Βόλου. Το αίτημα είναι πολύ παλιό, έχει επαναδιατυπωθεί επισήμως από το Δημοτικό Συμβούλιο (κι εγώ συνέβαλα πολύ σ’ αυτό…) τον Φεβρουάριο 2010 (πωπω! 14 χρόνια πίσω…), επί Μονακό δεν ξέρω λεπτομέρειες (ποιος ξέρει;…) αλλά κατά καιρούς ακούω κάτι κραυγές, μακάρι να βρεθεί κάποια άκρη κύριοι και κυρία Βουλευτές του Νομού.
Τις προάλλες βρέθηκα επωχούμενος στο Νότιο Πήλιο. Πέντε (5) μήνες μετά τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου η κατάσταση παραμένει απελπιστική. Στον Πλατανιά το γερμένο σπίτι πάνω στο βουλιαγμένο λεωφορείο μαυρίζει την ψυχή. Παρακεί τα στοιβαγμένα αυτοκίνητα που ανασύρθηκαν από τον βυθό τρομάζουν (βλέπε και την σημερινή μας φωτογραφία). Στην Μηλίνα οι ρίζες των θεόρατων δέντρων, ένα κουβάρι στην ακροθαλασσιά, μαζί με την γεφυρούλα που πήρε το ποτάμι και κατάφεραν να ανελκύσουν επιτείνουν τις εικόνες της πλαγιάς που έχει φύγει και των χειμάρρων που δεν έχουν, πλέον, κοίτη αλλά ένα μεγάλο, πετροσπαρμένο ίσιωμα. Κι όλη την ώρα σκεφτόμουνα «ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει…» και τι θα γίνουν αυτοί κι άλλοι πολλοί τόποι στην γειτονιά μας, που έχουν κρεμάσει μεγάλο κομμάτι της ύπαρξής τους στον τουρισμό. Θα προλάβουν;
Στην πόλη υπάρχει η επέλαση των τροχονόμων. Για την ακρίβεια, μία ακόμη επέλαση. Οι καινούργιοι κάτοικοι, μεταξύ των οποίων ο Άρχοντας, πιθανώς και ο νέος Κύριος Διοικητής, δεν έχουν ζήσει τις καταστάσεις του παρελθόντος που έχουμε ζήσει οι παλιοί Βολιώτες. Κι έχουμε ζήσει πολλές τέτοιες επελάσεις, με τις οποίες ούτε το πρόβλημα λυνόταν, ούτε οι συμπολίτες αλλά ούτε και οι καταστηματάρχες ήταν ευχαριστημένοι. Μόνο μερικά λεφτά προστίμων έμπαιναν στα κρατικά ταμεία, αν, βεβαίως, δεν διαγράφονταν αρμοδίως. Έτσι όλοι ήταν δυσαρεστημένοι, ακόμη και οι Αστυνόμοι που έβλεπαν το μάταιον των προσπαθειών τους (τότε είχα πολλές κυκλοφοριακού χαρακτήρα επαφές μαζί τους, και όχι μόνο λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων). Γι’ αυτό μπήκαν οι κορύνες στους άξονες των αρτηριών και με το τσακ!, ως δια (τεχνικής) μαγείας, που λένε, όλα τα προβλήματα λύθηκαν. Ακόμη και τα λεωφορεία, χωρίς πράσινα άλογα, κινούνταν πολύ πιο γρήγορα. Μόνο μερικοί, εκ φύσεως γκρινιάρηδες και εκ θέσεως αντιπολιτευόμενοι αντιτάχθηκαν. Αλλά οι κορύνες έμειναν στην θέση τους επί επτά (7) χρόνια! Διότι οι Βολιώτες τις ήθελαν. Ύστερα ήρθε ο Άρχων του Μονακό (ο Μονεγάσκος, λέει ένας καλός φίλος) και τα πήρε όλα σβάρνα.
Αλλά τώρα σφίξαν τα πράγματα. Κι αναγκάζεται να κάνει αυτό που όλοι ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Εκείνο που επίσης δεν ξέρει τι να το κάνει είναι σίγουρα το Τραινάκι του Πηλίου…
Στις 28 Ιανουαρίου 2000 έγιναν τα εγκαίνια του μετρό της Αθήνας με πάρα πολύ κόσμο στα δωρεάν δρομολόγια των συρμών. Το μετρό της Θεσσαλονίκης το περιμένουμε, επιτέλους, τον Νοέμβριο 2024.
Σας ασπάζομαι απεριφράστως. Γεια σας και Χαρά σας.
