«Το Πλανάσθαι ανθρώπινον, αλλά το ομολόγην την πλάνην είναι ανώτερος πολιτισμός και ευγενέστερος ανδρισμός. Ένας λαός ούτω μόνον σκεπτόμενος αποτρέπει τα εκ της πλάνης» Ν. Πλαστήρας
Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Στρατηγός και Πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας, μια κορυφαία στρατιωτική φυσιογνωμία και μια ακέραια πολιτική προσωπικότητα. Πέθανε φτωχός, αγωνιζόμενος τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα. Τον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σ όλες τις φάσεις της ιστορικής του πορείας διεκδίκησε το στεφάνι της για τη δόξα της Ελλάδος και το κατέκτησε. Καβάλα στο άλογο του, αγέρωχος, άκαμπτος, άτρωτος από τα βόλια των εχθρών του με την αετίσια του ματιά και με υψωμένο το σπαθί της γενναιότητας άνοιξε καινούργιες σελίδες δόξας για τον Ελληνισμό.
«Ο Πλαστήρας δύναται τις να είπη ότι εφώτισε το στερέωμα του Ελληνικού Ουρανού δι’ άπλετου φωτός και ότι απέδωκεν εις το Έθνος την αυτοπεποίθηση ήτις τόσον επικινδύνως είχε κλονισθεί μετά την καταστροφήν της Μικράς Ασίας. Έθνος το οποίον εις κρίσιμας στιγμάς εμφανίζει τοιούτους άνδρας δύναται να αποβλέπει μετ εμπιστοσύνη εις το μέλλον» αναφέρει σε σχετική επιστολή του ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 17 Σεπτεμβρίου 1883.Οι γονείς του, Χρήστος και Στυλιανή, παρά τις αντίξοες συνθήκες πέτυχαν να δώσουν καλή ανατροφή στο γιό τους. Ο Πλαστήρας είχε δυο μάνες την Στυλιανή και τη Μάνα του Μετώπου η οποία τον γνώρισε στο Ευζονοχώρι το 1920 τον θαύμασε και τον υιοθετήσε.Στην θετή του Μάνα Άννα Παπαδοπούλου ο Πλαστήρας έλεγε τον πόνο του στις δύσκολες στιγμές. Σε μια επιστολή του στις 29/5/1922 τις γράφει χαρακτηριστικά «Κοντεύει να μου φύγει το μυαλό όταν συλλογίζομαι η ακούω ότι είναι δυνατόν να φύγωμε από την Σμύρνην».
Από μικρό παιδί διακρίθηκε για την εξυπνάδα και την τόλμη του και έδειχνε τις ηγετικές του ικανότητες και το ταλέντο του για τα πολεμικά πράγματα.
Η προσφορά του στο στρατό υπήρξε ανεκτίμητη και η βαθμολογική του εξέλιξη αστραπιαία. Ως Ανθυπολοχαγός στους πολέμους του 1912 και στο βουλγαρικό πόλεμο, καβάλα στο άλογο του, αγέρωχος, άκαμπτος άτρωτος από τα βόλια των εχθρών του, άνοιξε καινούργιες σελίδες δόξας για τον Ελληνισμό.
Άλλα ο Πλαστήρας και μετά τις νίκες αυτές δεν εφησυχάζει, γιατί βλέπει μαύρα σύννεφα στον Ελληνικό ορίζοντα. Από τη μια μεριά βλέπει τους Τούρκους να σχεδιάζουν την Κατάληψη των νησιών και της Θράκης και από την άλλη τους Βουλγάρους να οραματίζονται την Κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που απηύθυνε στον πρωθυπουργό Βενιζέλο «όποιος βλέπει την πατρίδα του να καταστρέφεται και κάθεται αδρανής, είναι το ίδιο σαν να την καταστρέφει ο ίδιος με τα χέρια του». Η νίκη στο Σκρα που ανήκει αποκλειστικά στον Πλαστήρα αλλάζει το ρου του Βουλγαρικού Πολέμου. Τον Μάρτιο του 1919 με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη μετέβη στην Ουκρανία, επικεφαλής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Στα μέσα Μαΐου του 1919 το σώμα της Ουκρανίας διατάχθηκε να οδηγηθεί στη Μικρά Ασία. Ο Πλαστήρας τοποθετήθηκε στη Μαγνησία όπου δημιούργησε έναν ολόκληρο πολιτισμό. Με τις φιλανθρωπικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις αιχμαλώτισε τις ψυχές του Ελληνικού Πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Δίνει άλλη όψη στον πόλεμο τον τοποθετεί σε βάση εκπολιτιστική στην υπηρεσία της Ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών.
Έργο του Πλαστήρα που σημάδεψε τη Νεοελληνική ιστορία υπήρξε η Επανάσταση του 1922. Η Επανάσταση του 1922 συνέβαλε αποφασιστικά στην ανασύνταξη του στρατού. στην αποκατάσταση των προσφύγων στην απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και στη ρύθμιση των συνόρων. Στις 2 Ιανουαρίου 1924, ο Αρχηγός της Επανάστασης εμφανίστηκε ενώπιον της Συνέλευσης που συνήλθε στην Αθήνα και παρέδωσε την εξουσία. Η Εθνική Συνέλευση τον προήγαγε σε Αντιστράτηγό και τον Ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδας».
Μετά την έξοδο του από το στρατό, στις 2 Ιανουαρίου 1924,τον περισσότερο καιρό τον περνούσε στην Καρδίτσα, ασχολούμενος με το κυνήγι. Στο Μοναστήρι της Κορώνας διανυκτέρευε με τους φίλους του Κυνηγούς και τον επιστήθιο φίλο του Απόστολο Κουτσοκώστα, Πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ο Πλαστήρας οραματίστηκε το οροπέδιο της Νεβροπόλεως, που το διέσχιζε ο Μέγδοβας, παραπόταμος του Αχελώου και πρότεινε στον Κουτσοκώστα να κατασκευαστεί φράγμα στο κενό της θέσης «κακαβάκια» για να γίνει το οροπέδιο λίμνη.
Τα νερά της λίμνης πρότεινε να χρησιμοποιηθούν για την κίνηση υδροενεργειακού εργοστασίου που θα γινόταν κάτω από το χωριό Μοσχάτο ,και στη συνέχεια τα νερά θα μεταφέρονται με αγωγό για την ύδρευση του κάμπου της Καρδίτσας.
Η σκέψη αυτή του Πλαστήρα έγινε σχέδιο επί χάρτου και όταν το 1951 έγινε πρωθυπουργός της χώρας άρχισε η προμελέτη. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1958 επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος έδωσε εντολή να ονομαστεί η λίμνη «Νικολάου Πλαστήρα» αναγνωρίζοντας τη μεγάλη προσφορά στην Πατρίδα του Μαύρου Καβαλάρη.
Ως πολιτικός, ο Πλαστήρας χάραξε μια ελληνοπρεπή και φιλολαϊκή ακηδεμόνευτη πολιτική. Το 1950 ίδρυσε την ΕΠΕΚ. Το 1951 σχημάτισε κυβέρνηση με Αντιπρόεδρο τον Σοφοκλή Βενιζέλο.
Έβαλε σε εφαρμογή το μεγαλόπνοο πρόγραμμα που είχε ως βάση «Ειρήνη Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνική δικαιοσύνη». Προώθησε το ειρηνευτικό του πρόγραμμα με την κατάργηση των ξερονησιών. Προχώρησε σε απαλλοτριώσεις τσιφλικιών σε μια εποχή που η Ελλάδα αμερικανοκρατούνταν και κανείς δεν τολμούσε να κάνει λόγο για τέτοιου είδους κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Συγκρούστηκε με τους Αμερικανούς οποίοι φρόντισαν η κυβέρνηση Πλαστήρα να χάσει τις εκλογές πολύ γρήγορα μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης.
Κάτω από άθλιες συνθήκες έκλεισε το σκηνικό του δημόσιου βίου του γίγαντα της Νεοελληνικής ιστορίας Νικολάου Πλαστήρα.
Ο Στρατηγός και Πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας πέθανε σε σιδερένιο κρεβάτι στις 26 Ιουλίου 1953 κρατώντας στη τσέπη του μόνο 53 δραχμές.
Υιοθέτησε επτά παιδιά. Δεν απέκτησε δική του κατοικία. Δεν δέχτηκε να του βάλουν τηλέφωνο όταν ήταν στο κρεβάτι του πόνου ούτε δώρα γιατί όπως έλεγε φέρνουν αντίδωρα.
Ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι Θεσσαλοί τιμούν με σειρά εκδηλώσεων και την ονοματοθεσία οδών και συλλόγων τη μορφή του «Ναυαγοσώστη του Έθνους». Ξεχωριστής ιστορικής σημασίας είναι η ανέγερση του Έφιππου ανδριάντα του στρατηγού στην ομώνυμη πλατεία της Καρδίτσας από την Ένωση Επιστημόνων με γλύπτη τον Αείμνηστο Στέλιο Τριάντη. Στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων στις 11 Ιουνίου 1989 ο αείμνηστος πρόεδρος της Ένωσης Επιστημόνων Ν. Καρδίτσας Γεώργιος Κούτρας τόνισε μεταξύ άλλων « Η μορφή του Μαύρου Καβαλάρη δεν πρέπει να χαθεί στη στιβάδα του χρόνου. Επιβάλλεται να διαφυλαχθεί ως ιερό κειμήλιο για να διδάσκει στις γενιές αφιλοκέρδεια, σεμνότητα, ειλικρίνεια, τιμιότητα, παλληκαριά φιλοπατρία, δημοκρατία και ανθρωπιά.»
Ο Νικόλαος Πλαστήρας ανανέωσε την εθνική μας ταυτότητα και πέρασε θριαμβευτικά στο θρύλο γενόμενος σύμβολο, τιμιότητας, φιλοπατρίας και παλληκαριάς.
