Μετά από 200 διακόσια χρόνια ελεύθερης ελληνικής πατρίδας είναι καιρός πια να μάθει ο ελληνικός λαός κάποια έστω αλήθεια, όσον αφορά και τον ρόλο της ελληνικής εκκλησίας απέναντι στους αγνούς αγωνιστές της εθνικής μας επανάστασης και ιδιαίτερα για τους διαφόρους αφορισμούς και την αντίθεση της εκκλησίας απέναντι στην επανάσταση για την απελευθέρωση του σκλαβωμένου γένους των *ραγιάδων* Ελλήνων.
Το παρακάτω κατάπτυστο κείμενο που συνέταξε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄με το οποίο αφορίζει και καταδικάζει αυτός την επανάσταση του 1821, πρωτοδημοσιεύτηκε στο ελληνικό περιοδικό – Λόγιος Ερμής – που τυπώνονταν στην Βιέννη της Αυστρίας. Το κείμενο αναφέρεται κι αργότερα στο βιβλίο ιστορίας του Ιωάννη Φιλήμονος, του 1856. Φυσικά αυτό δεν διδάσκεται στο ελληνικό σχολείο. Προηγήθηκε βέβαια και ο αφορισμός της Φιλικής Εταιρείας, του Υψηλάντη και του Σούτσου από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄. Οι δύο αγωνιστές αποκαλούνται απονενοημένοι, αλαζόνες, ψευδολόγοι ! Ο αφορισμός αφορούσε και όσους υποστήριζαν τους επαναστάτες : Αφορισμένοι υπάρχει εν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, κι αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοείσαι την αρπαγή και απάτη και επιστραφήναι τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό έστι, τον εντελή χαρακτήρα του ραγιάδικου αυτών επαγγέλματος ! Επάγγελμα λοιπόν η δουλεία των ραγιάδων από τους φορείς της εκκλησίας.
Αξίζει να σημειωθεί, πως οι = πατέρες = υπέγραψαν τον αφορισμό πάνω στην Αγία Τράπεζα, αναφέρεται άλλωστε και μέσα στο κείμενο, προσδίδοντας έτσι με αυτήν την συμβολική κίνηση όλη την ιερότητα που απαιτούνταν και αποδεικνύοντας την σημασία που του έδιναν, διαψεύδοντας ταυτοχρόνως τους ισχυρισμούς περί εξαναγκασμού! Το κατάπτυστο μακροσκελές αυτό κείμενο του αφορισμού υπογράφουν συνολικά μαζί με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και άλλοι 22 Μητροπολίτες, Ιεράρχες πατέρες, δεν έγινε ποτέ μέχρι σήμερα ανάκληση ή ακύρωση αυτού από την ηγεσία της εκκλησίας της Ελλάδος, πράγμα που έκανε αρκετές φορές ο καθολικός πάπας της Ρώμης σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως με το παράδειγμα του Γαλιλαίο !
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πάντως, πως ο ίδιος *εθνομάρτυρας πατριάρχης είχε αφορίσει επίσης τον Ρήγα Φεραίο και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ενώ όπως πολύ εύστοχα σχολιάζει ο ιστορικός Ιωάννης Κορδάτος, οι πραγματικοί πατριώτες που έχουν μεγάλα πόστα, θυσιάζονται σε τέτοιες στιγμές ! Αυτός ήταν δυστυχώς ο ρόλος του πατριαρχείου,που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να θεωρεί και να ονομάζει τους Έλληνες κατοίκους της Κωνσταντινούπολης Ρωμιούς και ποτέ ως ‘Έλληνες χριστιανούς, έστω και με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων, που απολαμβάνουν απανταχού της γης ελεύθεροι — κάτοικοι μιας ξένης προς αυτούς κυρίαρχου κράτους, όταν βέβαια είναι αυτό κράτος δικαίου, που η Τουρκία δυστυχώς δεν υπήρξε ποτέ και για τον λόγο αυτόν δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να γίνει και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
