Tελευταία η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Όχι για τον κίνδυνο μιας νέας χρεωκοπίας, αλλά για το ρόλο που αναγκάζεται να παίξει στις γεωπολιτικές ισορροπίες. Το ερώτημα που προκύπτει είναι με ποιες δυνάμεις μια πρόσφατα χρεoκοπημένη χώρα μπορεί να ανταπεξέλθει στις διεθνείς πιέσεις και να επωφεληθεί;
Η Ελλάδα βρίσκεται “μεταξύ σφύρας και άκμωνος”. Από τη μια, οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης να πιέζουν για την αναγνώριση “Βόρειας Μακεδονίας”, ως όχημα για ένα δικό τους ηγεμονικό ρόλο στα Βαλκάνια. Μάλιστα η Αυστρία και οι δορυφόροι της έβαλαν όρο στην Ε.Ε την αναγνώριση της “Βόρειας Μακεδονίας” με προϋπόθεση την διακοπή της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, λόγω του μεταναστευτικού. Από την άλλη, η Τουρκία που επιζητά ένα δικό της ηγεμονικό ρόλο στα Βαλκάνια, χρησιμοποιεί την Ελλάδα άλλοτε σαν όχημα για την Ευρωπαϊκή της προσέγγιση και άλλοτε σαν όμηρο στο παιχνίδι των ενεργειακών κοιτασμάτων.
Φαινομενικά ενισχύεται ο γεωπολιτικός ρόλος της χώρας μας. Αναλαμβάνουμε ένα ρυθμιστικό ρόλο ανάμεσα στις ηγεμονικές δυνάμεις της περιοχής. Όπλα μας είναι ο πολιτισμός μας, η διαχρονική παρουσία των Ελλήνων στη Βαλκανική, η σταθερή σχέση μας με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο διασπορικός χαρακτήρας του Ελληνισμού, ο ρόλος των Ελλήνων στο εμπόριο, τα γράμματα, τη ναυτιλία και γενικά στην επιχειρηματικότητα. Προϋπόθεση είναι η εξομάλυνση των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες, η αναβάπτιση και η εμπιστοσύνη στις παραδοσιακές αξίες του πολιτισμού μας.
Η ενισχυμένη παρουσία ΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας και η οικονομική στήριξη των Ευρωπαίων εταίρων ενισχύουν την εμπιστοσύνη τους στο ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε, παράλληλα όμως προεξοφλούν την πρόθυμη συμμετοχή της Ελλάδας σε ένα γεωπολιτικό παιχνίδι με άγνωστη κατάληξη.
Ένας παράγοντας που πρέπει να προστεθεί και μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα στην οικονομική και πολιτική στήριξη μιας Βαλκανικής πολιτικής είναι οι ομογενείς μας. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων απανταχού της γης, το επιστημονικό δυναμικό, οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί, πρέπει να έλθουν πιο κοντά στην Ελλάδα. Και ο δρόμος αυτός περνάει από την Κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Από την έξοδο του Κοινοβουλευτικού μας συστήματος από τη μιζέρια και την απαξίωση που ζει τις τελευταίες μέρες.
Το θέμα της ψήφου των ομογενών και της εκπροσώπησής τους στη Βουλή, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να παίξει η Ελλάδα σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων που προωθεί η Κυβέρνηση αποβλέπει στο αντίθετο, στον αποκλεισμό των αποδήμων από την εμπλοκή στην εσωτερική πολιτική, άρα και στις επενδύσεις. Για την ώρα, μόνον η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να έχουν το όραμα και τη μεγαλοψυχία μιας τέτοιας υψηλής εθνικής αποστολής, όπως η ενεργός συμμετοχή των αποδήμων στη δυναμική της χώρας. Οι υπόλοιποι περιορίζονται να μετράνε τα “κουκιά” τους για να επιβιώσουν μέσα από κοινοβουλευτικές αλχημείες. Το μέλλον μιας τέτοιας εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνο.
