Πως η αριστερά έχει επιλεκτική μνήμη για τη βία

Γράφει ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου-Καρτάλης*

Ο δημόσιος προπηλακισμός του κυρίου Μπουτάρη είναι ένα θέμα που όλοι οι πολίτες πρέπει να κατακρίνουν σε κάθε τους συζήτηση καθώς και ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο. Ο ξυλοδαρμός του κυρίου Μπουτάρη πρώτα από όλα είναι σαν «θέαμα» είναι κατά τη γνώμη μου αποτροπιαστικό. Επιπρόσθετα, καμία πολιτική διαφορά δεν λύνεται με τη βία και το ξύλο, αυτό είναι ένα γεγονός που η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία το έχει στα θεμέλια της λειτουργίας της και πρέπει όλοι οι πολίτες και οι πολιτικοί να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Η βία από όπου και αν προέρχεται είναι κατακριτέα και δεν γίνεται αποδεκτή από κανένα δημοκρατικά σκεφτόμενο πολίτη ή πολιτικό.

Ο κύριος Μπουτάρης σαν πολιτικός, με τις ακραίες τοποθετήσεις του σε ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων στα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα, εμένα δεν με βρίσκει σύμφωνο. Η απουσία κάθε πατριωτικής αίσθησης, η πολύ «ελαστική» αντιμετώπιση σε διάφορα θέματα κοινωνικής φύσης και η αριστερίζουσα πολλές φορές ρητορική του, εμάνα με βρίσκουν αντίθετο. Αυτό όμως είναι μία προσωπική άποψη και μόνο, και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί βίαιη συμπεριφορά απέναντί του. Εμένα αυτό που με ενόχλησε είναι η αντιμετώπιση του θέματος «Μπουτάρη» από το πρωθυπουργό. Πιο συγκεκριμένα, ο Αλέξης πήγε σε χρόνο dt στη Θεσσαλονίκη, έβαλε όλες τις κάμερες μπροστά στη συνάντησή του με το δήμαρχο Θεσσαλονίκης, για ένα σοβαρό συμβάν βίας πλην όμως αυτό χαρακτηρίζεται ως μεσαίας κλίμακας. Αντιθέτως όταν ο κύριος Παπαδήμος κόντεψε να χάσει τη ζωή του από εκρηκτικό μηχανισμό στο αυτοκίνητό του, ο Αλέξης μας, δεν πήγε να τον δει ούτε στον Ευαγγελισμό που βρίσκεται 300 μέτρα μακριά από το Μέγαρο Μαξίμου. Για την ιστορία η Θεσσαλονίκη είναι σε περίπου διπλάσια απόσταση (600) σε απόλυτο νούμερο, αλλά σε χιλιόμετρα….

Επιπρόσθετα, την ώρα που η ρητορική της σημερινής κυβέρνησης περί γερμανοτσολιάδων και προσκυνημένων όταν αυτή βρισκόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης συνοδευόταν από προπηλακισμούς πολιτικών όπως αυτή του κυρίου Χατζηδάκη, τότε η σιωπή ήταν εμφανής και οι ελάχιστες επικριτικές φωνές συνοδευόντουσαν με τα γνωστά «αλλά», υπονοώντας ότι οι πολίτες δικαιολογημένα αντιδρούν βίαια ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Η απόλυτη πολιτική χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο της, συνοδευμένη με σανό και δύο νέα μνημόνια υπογραφής Αλέξη Τσίπρα με επιβαρύνσεις πάνω από 17 δις ευρώ. Η πολιτική κοροϊδία έχει και συνέχεια με τις περιπτώσεις του κυρίου Κουμουτσάκου και του κυρίου Βασίλη Οικονόμου. Η διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, και στις δύο αυτές περιπτώσεις ήταν στη κυβέρνηση. Η κατακραυγή των γεγονότων ήταν χλιαρή και πάντα με τα γνωστά «αλλά», κλείνοντας το μάτι στις παραβατικές συμπροφορές των αριστερών καλόπαιδων. Τέλος για το συμβάν της Μαρφίν, ο ΣΥΡΙΖΑ που το πρωτοστατούσε σε όλες τις διαδηλώσεις εκείνης της εποχής, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να το επικρίνει ξεκάθαρα ότι έγινε. Η ρητορική ήταν ασαφής και σαν πρώτο στόχο είχε να προβληθεί η αγανάκτηση του κόσμου και όχι το τραγικό γεγονός που στοίχισε τη ζωή σε 3 ανθρώπους και ένα αγέννητο μωρό. Για την ιστορία, οι διαδηλώσεις της εποχής εκείνης, ήταν υποκινούμενες κυρίως από οργανώσεις που η ιδεολογική τους βάση ήταν πιο κοντά στα αριστερά ιδεώδη, οι οποίες τώρα δεν διαδηλώνουν ούτε για την ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ και της ΔΕΗ….

Η αριστερά και ειδικά η ακραία της μορφή που κρύβεται μέσα στις διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπέρμαχος της κατάληψης της εξουσίας και του βίαιου αγώνα για την επίτευξη αυτού του στόχου έχοντας σαν πρότυπο τη λειτουργία ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν είναι του πρόσφατου παρελθόντος και σαν στόχο είχαν ανθρώπους του κέντρο-δεξιού χώρου ως αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής λογικής που προανέφερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γυρίσει τη χώρα στην εποχή του εμφυλίου και του τραγικού συμβάντος με το Νίκο Τεμπονέρα ώστε να βρει «πατήματα» για ένα δριμύ κατηγορώ για τη βία που προέρχεται από τη «δεξιά». Οι ομοιότητες με τη σημερινή εποχή σχεδόν μηδενικές και κυρίως αχρείαστες. Οι αναφορές τέτοιου τύπου έχουν ως μοναδικό σκοπό τη δημιουργία κλίματος πόλωσης και διχόνοιας με προφανή στόχο τη παραπλάνηση των πολιτών και την δημιουργία «αντιδεξιών» αντανακλαστικών βασισμένα σε εποχές που όλοι οι Έλληνες θέλουμε να ξεχάσουμε. Αυτή όμως είναι η μαρξιστική αριστερά, δημιουργεί εχθρούς, πολέμους και καταστροφή, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι….

* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου-Καρτάλης είναι πρώην CFO της Nobacco και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.