Θεωρώ εαυτόν θαμώνα των υπέροχων χωριών του Πηλίου και επισκεπτόμενος τη περιοχή αυτή κάθε χρόνο τουλάχιστον 3 με 4 φορές ετησίως, θεωρώ ότι μπορώ να σας εκθέσω τις απόψεις μου για το πως βίωσα εγώ και οι υπόλοιποι επισκέπτες τα δύο αυτά χωριά κατά τη περίοδο του 15Αυγουστου.
Για πρώτη φορά και γνωρίζοντας το φόρτο που θα υπάρχει εκείνες τις ημέρες, έκλεισα σε έναν εξαιρετικό ξενώνα στη Μακρινίτσα.
Μόνη επιλογή το πάρκινγκ του χωριού για να αφήσω το αυτοκίνητο μου μιας και ο ξενώνας ήταν στο άλλο άκρο του πεζόδρομου.
Παρατήρησα λοιπόν ότι εκείνες τις ημέρες, παρόλο τον πολύ μεγάλο αριθμό επισκεπτών, ΔΕΝ υπήρχε έλεγχος των διελεύσεων του πάρκινγκ από καμιά αρχή, με αποτέλεσμα τα μποτιλιαρίσματα χωρίς διέξοδο να είναι επί 12ωρου συνεχόμενα.
Πράγμα απαράδεκτο, επισκέπτες (μέσα σε αυτούς κεντρικοευρωπαίοι τουρίστες που σίγουρα ΔΕΝ είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες εικόνες αταξίας) προσπαθούν να βρουν τρόπο να περάσουν μέσα στις ακινητοποιημένες ουρές οχημάτων για ένα χώρο πάρκινγκ ο οποίος εξυπηρετεί ελάχιστα οχήματα.
Αποκορύφωμα, η συναυλία το βράδυ του 15Αύγουστου η οποία δημιούργησε το αδιαχώρητο.
Πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβουν οι ντόπιες αρχές και οι κάτοικοι των χωριών αυτών ότι πρέπει να υιοθετήσουν ένα μοντέλο όπως της κεντρικής Ευρώπης, κατά το οποίο σε αντίστοιχου μεγέθους και μορφολογίας χωριά ΔΕΝ επιτρέπεται σε μεγάλη απόσταση η διέλευση οχημάτων, παρά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, των κατοίκων και των πελατών των ξενοδοχείων
ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουν οι επισκέπτες να θεωρούν ότι ΘΑ ΠΑΡΚΑΡΩ ΑΠΕΞΩ από εκεί που θα φάω και θα πιώ τον καφέ μου, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που θα δημιουργήσω.
Σήμ. Ειδικά για το βράδυ του 15Αύγουστου κάλεσα σε 2 τουλάχιστον αστυνομικά τμήματα της περιοχής ζητώντας τους να επιληφθούν της ατέλειωτης συμφόρηση, συστήνοντας στους οδηγούς να κάνουν αναστροφή ΠΡΙΝ την είσοδο τους στη Μακρινίτσα, αλλά μιας και μιλάμε για Ελλάδα… ο ένας με έκανε μπαλάκι στον άλλο ως προς το ποιος είναι αρμόδιος για το θέμα.
Το ίδιο σκηνικό βέβαια εκτυλισσόταν και στη Πορταριά, αλλά με τη διέξοδο προς Χάνια που έχουν τα οχήματα, η κατάσταση ήταν λίγο καλύτερη αλλά χωρίς να λείπουν τα παρκαρισμένα επί του δρόμου που εμπόδιζαν τη διέλευση πεζών και οχημάτων.
Συνοψίζοντας, οι δημόσιες αρχές πρέπει να επιβάλλουν αυστηρό έλεγχο των πάρκινγκ και στα δύο χωριά, με έμφαση στη Μακρινίτσα η οποία έχει σαφώς πιο περιορισμένο οδικό δίκτυο. Από τη μεριά τους βέβαια οι επισκέπτες, καλό θα είναι να αποτινάξουν τη ελληνική νοοτροπία ” το αμάξι μέσα στο χωριό γιατί δε μπορώ να περπατήσω 10 λεπτά” έτσι ώστε να συνεχίσουν αυτά τα μέρη μα μπορούν να καυχηθούν ότι είναι τα “καμάρια” του Πηλίου.
Μετά τιμής
Γιάννης Βράιλας
