«Ζη ο αδερφός σου, γιατί δεν στέκει να λογαριάζεται για πεθαμένος όποιος σκοτώθηκε για την πατρίδα, ζη μέσα στους μάκαρες τρισόλβιος, γιατί στάθηκε ασάλευτος αγωνιστής για τη λευτεριά των χριστιανικών λαών. Ζη στα χείλια των συμπολεμιστών του που απόμειναν».
Αυτή ήταν η απάντηση Ιερολοχίτη στον Φίλιππο Ιωάννου από το Πήλιο, όταν τον ρώτησε αν ζει ο αδελφός του Ρήγας, που πολέμησε μαζί του στο Δραγατσάνι το 1821 με τον Ιερό Λόχο και συνέχισε να αφηγείται :
«Και που του θαύμασαν το θάρρος και την ανδρειοσύνη. Γιατί, την ώρα της μάχης, μόλις ένιωσε τον αποδεκατισμό του ελληνικού λαού, που λιγοστός φθειρόταν αντιπαλεύοντας μ’ ανάριθμους εχθρούς κι υποχωρούσε, μίλησε θαρρύνοντας τους συμπολεμιστές του.
Σταθείτε άνδρες, σύντροφοι, ας μη ρεζιλέψουμε τη γενιά μας για χάρη της ζωής, αλλ’ ας πεθάνουμε εδώ διαφεντεύοντας τη λατρευτή πατρίδα.
Κάλλιο ο θάνατος, παρά να ζούμε σ’ αιώνια σκλαβιά. Έτσι μίλησε και αναρρίπισε την ψηχή και την ορμή των συντρόφων. Και μαζί με τους λιγοστούς του ευχήθηκε σαν αστροπέλεκας καταμεσίς στους εχτρούς, χτυπούσε μπρος και πίσω, ώσπου σκοτώθηκε και ο ίδιος με άπειρες στο κορμί λαβωματιές.»
Ζουν οι ήρωές μας και ζητούν από εμάς πέρα από τις επετειακές, εορταστικές εκδηλώσεις να ανταποκριθούμε στις θυσίες τους, να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία που ύψωσαν το 1821 και το καθήκον για την πατρίδα να είναι καθημερινό και αδιάκοπο.
