Η Xώρα εδώ και πολλά χρόνια διοικείται (και ταλαιπωρείται) από διάφορα Δουκάτα, μικρά ή μεγάλα.
Οι διάφορες Οργανώσεις, Αρχές, Εφορίες Μνημείων, Οργανισμοί, Δήμοι, Υπουργεία, διαγκωνίζονται ποιος θα έχει το πάνω χέρι.
Υπάρχει ένα τεράστιο αλαλούμ γραφειοκρατίας, συναρμοδιοτήτων και γνωμοδοτήσεων των Δουκάτων μέσω των οποίων το καθένα προσπαθεί να έχει ισχύ (ίσως και λόγο ύπαρξης).
Το τελευταίο τοπικό παράδειγμα: Το Δουκάτο του ΟΣΕ εναντίον του Δουκάτου του Δήμου που φτιάχνει έργο στην οδό Δημητριάδος γιατί, λέει είναι ο δρόμος ιδιοκτησία του Δουκάτου του ΟΣΕ (!!!), που επ’ ευκαιρία βαφτίζει τον εαυτό του Κράτος.
Έτσι τα πάμπολλα Δουκάτα φρενάρουν τα πάντα. Όλα τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά Έργα ως και οι Επενδύσεις είναι αιχμάλωτα των Δουκάτων. Δεν προχωρά τίποτα σε λογικό χρόνο.
Γιατί; Προφανώς, αν μη τι άλλο, και για να σιτίζεται το μισοαργόσχολο προσωπικό των Δουκάτων (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Χρειάζεται να το σκεφτούμε γενικότερα. Η εποχή “που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα” πέρασε ανεπιστρεπτί. Τα άγρια σκυλιά, που περιτριγυρίζουν την χώρα μας ή περιφέρονται μέσα σ’ αυτήν, είναι ελεύθερα και πεινασμένα, θα μας καταβροχθίσουν όλους … και τους Δούκες μαζί.
