* Του Γιώργου Ινεπολόγλου,
Φυσικού
Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω στην ιστορία για να διαπιστώσουμε την αβάσταχτη ελαφρότητα του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλά και κοντινά μας παραδείγματα που αποδεικνύουν, την ανοησία και την κομπορρημοσύνη των εκάστοτε κυβερνώντων, είτε σε τοπικό είτε σε κρατικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Δεν θα αναφερθώ στην βλακεία των εκάστοτε ηγετών της παγκόσμιας κοινότητας, που δεν θέλουν να συνεννοηθούν για να αλλάξουν τον λανθασμένο τρόπο ανάπτυξης που ακολουθεί η ανθρωπότητα, γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα. Θα περιοριστώ στα πολύ κοντινά μας παραδείγματα που συνέβησαν στην Μάνδρα και στο Μάτι Αττικής, στη Ζαγορά του Πηλίου καθώς και στο νέο φρούτο του κορώνα-ιού με τις τρομακτικές επιπτώσεις που σε λίγο διάστημα από τώρα θα εμφανιστούν.
Και το χειρότερο απ’ όλα, (θα έλεγα αισχρό), να το θεωρείς σαν ευκαιρία για να νομοθετήσεις και να διαταράξεις τις εργασιακές σχέσεις εν μέσω πανδημίας αφού έχεις εξασφαλίσει την βέβαιη απουσία των ενδιαφερομένων σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Νομίζω ότι είναι τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα ασυδοσίας, ανοησίας και κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος για έργα ή παραλείψεις που αποτέλεσαν την Φαλκονέρα της ζωής εκατοντάδων ανθρώπων αλλά και την καταστροφή οικογενειών, με τις υπογραφές των εκάστοτε κυβερνώντων (λειτουργών) της δημόσιας μόνιμης, αλλά και αιρετής διοίκησης.
Σε κάποιες περιπτώσεις δόθηκαν άδειες για να κατασκευαστούν εκτρώματα, και σε κάποιες άλλες νομιμοποιήθηκαν αυθαίρετες κατασκευές χωρίς κανένας καρεκλοκένταυρος να ελεγχθεί και να κρεμαστεί στην πλατεία για παραδειγματισμό. Η εσκεμμένη έλλειψη προνοητικότητας έχει διαλύσει τις δομές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, με ανυπολόγιστη ζημιά από τον τρόμο της ανθρωπότητας απέναντι στον κορώνα-ιό. Τι προσπαθούμε να πετύχουμε με την απαγόρευση της κυκλοφορίας;
Προφανώς την καθυστέρηση μετάδοσης του ιού. Γιατί; Προφανώς δεν υπάρχουν δομές για την ταυτόχρονη περίθαλψη αυτών που ούτως ή άλλως θα νοσήσουν σε βάθος χρόνου. Αν λοιπόν είχαμε τις υποδομές περίθαλψης ή τους μηχανισμούς τροποποίησης των υποδομών, δεν θα είχαμε περιοριστικά μέτρα άρα και επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Το πρόσκαιρο λοιπόν κέρδος του ιδιώτη, τυφλώνει τον άνθρωπο, που νομίζει ότι θα τιθασεύσει την φύση με τις κατασκευές του, και την έλλειψη υποδομών, αδιαφορώντας για τις δυνάμεις και τους νόμους της.
Η φύση όμως είναι καλά οργανωμένη. Ο βασικός νόμος της αύξησης της αταξίας της φύσης, δεν πρέπει να παραβλέπεται από τον άνθρωπο. Είναι και αυτός ένας μηχανισμός επαναφοράς της ισορροπίας της από την καταστροφή που δημιουργεί η βλακεία του ανθρώπου. Όταν ξηλώνω δένδρα για να κατασκευάσω δρόμους και μπαζώνω ρέματα για να κατασκευάσω κτήρια, (εικόνα 2) όταν εκχερσώνω δασικές εκτάσεις για να αντικαταστήσω τα βαθύριζα δένδρα του δάσους με καλλιέργειες οπωροφόρων, (εικόνα 3) όταν στήνω συρματοπλέγματα για να εμποδίσω την πρόσβαση σε ιδιωτικές ακτές και παραλίες, (εικόνα 1) όταν στερώ από τον παππού και την γιαγιά τον γειτονικό χώρο περιπάτου που τόσο χρειάζεται αυτές τις μέρες και όχι μόνο,(εικόνα 4) όταν δεν προβλέπω διεξόδους για φυσικές καταστροφές, τότε φαίνεται η ανοησία και η προχειρότητα των έργων του ανθρώπου.
Η πλάκα είναι ότι οι οπαδοί αυτών των επιλογών έχουν πείσει την μεγάλη μάζα της κοινωνίας για να ακολουθήσουν αυτήν την συνταγή. Ευτυχώς δεν μπορούν να πείσουν και την φύση η οποία βέβαια δεν συγχωρεί. Ακολουθεί απαρέγκλιτα τους νόμους της και εξαφανίζει τα εμπόδιά της. Και ο κορώνα-ιός προειδοποιεί την παγκόσμια κοινότητα για την έλλειψη των υποδομών υγειονομικής περίθαλψης. Ο ιδιώτης θα ενδιαφερθεί μόνο για το κέρδος του και όχι για την λύση τέτοιων προβλημάτων. Η άνευ όρων παράδοση κάποιων λειτουργιών των κρατών, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η ενημέρωση, οι συγκοινωνίες, το τραπεζικό σύστημα κλπ, στην ιδιωτική πρωτοβουλία εγκυμονεί κινδύνους εξαφάνισης του ανθρώπινου γένους ή ακόμη χειρότερο της ανθρωπιάς μας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι κερδοφόρες επιχειρήσεις να είναι ιδιωτικές και όταν γίνονται προβληματικές να θέλουμε να τις εθνικοποιήσουμε. Έξυπνη μπίζνα, τα κέρδη σε ιδιώτες και οι ζημιές στο κράτος.
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο άνθρωπος παρ’ όλο που έζησε λοιμούς, πολέμους και κάθε είδους καταστροφές, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την διάλυση τραβά.
