Από τα μέσα Μαρτίου ο εκούσιος εγκλεισμός αποτελεί την καθημερινότητα των περισσότερων, με το σύνολο των πολιτών να επηρεάζεται σε όλους τους τομείς, και ειδικά στο ψυχολογικό κομμάτι. Η αυστηροποίηση των μέτρων έχει φέρει ερωτήματα και υποθέσεις για το τι μέλλει γενέσθαι σε αρκετούς τομείς, με τις οικονομικές προεκτάσεις να απασχολούν, ενώ στον Αθλητισμό το βασικό ερώτημα είναι πώς μπορεί να αρχίσει και πάλι η αγωνιστική δράση, αλλά και ποια θα είναι η φυσική κατάσταση των αθλητών.
Αυτό είναι σχετικά εύκολο να απαντηθεί, αφού όλοι τονίζουν ότι θα χρειαστεί διάστημα προσαρμογής για να επανέλθουν σωματικά οι αθλητές και οι αθλήτριες σε ένα επιθυμητό επίπεδο. Ψυχολογικά όμως θα είναι έτοιμοι;
Αυτό το ερώτημα δεν έχει απασχολήσει και τόσο πολύ συλλόγους και παράγοντες του Αθλητισμού, καθώς πέρα από κάποιες σπασμωδικές κινήσεις, δεν έχει γίνει κάτι ουσιαστικό προς αυτήν την κατεύθυνση. Όλοι μιλούν για τα σωματικά δεδομένα αλλά για τον ψυχολογικό τομέα πέρα από κάποιες άναρθρες κραυγές απαιτήσεων που έχουν ορισμένοι από τους αθλητές, βάσεις για την ψυχολογική στήριξή τους δεν έχουν μπει. Μπορεί σε κάποιους εύρωστους οικονομικά συλλόγους να υπάρχει αθλητικός ψυχολόγος, αλλά σε μικρότερο επίπεδο και κατηγορίες, ένα τέτοιο πρόσωπο μοιάζει σαν περιττή πολυτέλεια. Δεν είναι όμως…
Οι ειδικοί τονίζουν πάντως ότι η επόμενη ημέρα θα είναι τουλάχιστον περίεργη για όλους. «Οι αθλητές έχουν επηρεαστεί ίσως και περισσότερο από τον μέσο πληθυσμό από τις συνθήκες εγκλεισμού. Κυρίως οι επαγγελματίες και όσοι κάνουν πρωταθλητισμό έχουν ένα πλάνο στις σκέψεις τους με στόχους που αποτελούν και ορόσημο για την απόδοσή τους. Όταν αυτά τα ορόσημα δεν υφίστανται πλέον, χωλαίνει η απόδοσή τους. Σωματικά σίγουρα αφού δεν μπορούν να προετοιμαστούν και αρκούνται στο να κάνουν όσο μπορούν ασκήσεις συντήρησης. Ψυχολογικά όμως είναι ακόμη χειρότερο» ανέφερε στο «Magnesiasports» o κ. Αστέριος Πατσιαούρας, ειδικός στην εφαρμοσμένη διδασκαλία στη Φυσική Αγωγή και στον Αθλητισμό, με την ιδιότητα του αθλητικού ψυχολόγου, ως μέλος ΕΕΠ στα ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Μάλιστα, όπως επισημαίνει, το πιο σημαντικό ειδικά στις υψηλές κατηγορίες αθλητών είναι η διατήρηση της παρακίνησης, δηλαδή να έχεις κίνητρο για επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί. «Αν είναι κάποιος κλεισμένος μέσα στο σπίτι πώς μπορεί να έχει όρεξη στο να διεκδικήσει την επίτευξη στόχων;» είναι το ρητορικό ερώτημα που θέτει ο κ. Πατσιαούρας.
Άλλωστε παραδείγματα αθλητών που υπέστησαν ψυχολογικό σοκ όταν για παράδειγμα αναγκάστηκαν να αποσυρθούν λόγω τραυματισμών ή ηλικίας υπάρχουν και στην επιστημονική βιβλιογραφία. Ειδικά σε ενεργούς αθλητές που αναγκάζονται να προπονούνται μόνοι τους, ανακαλύπτοντας ακόμη και καινοτόμες… οικιακές μεθόδους, τα πράγματα μπορούν να είναι πιο δύσκολα, θέλοντας να διατηρηθούν σε φόρμα αλλά μη έχοντας τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο.
«Βάσεις υπάρχουν»
Θα χρειαστούν οι αθλητές περαιτέρω ψυχολογική στήριξη; Ειδικά στις υψηλές κατηγορίες, όπως αυτοί που προετοιμάζονταν για μεγάλες διοργανώσεις ίσως και να χρειαστούν κάτι παραπάνω.
Σε μεγάλους συλλόγους τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Για παράδειγμα, στην αγγλική Άρσεναλ οι ποδοσφαιριστές μιλούν με ειδικό ψυχολόγο κάθε μέρα, μετά και από απαίτηση του προπομητικού επιτελείου. Στην Ελλάδα μπορεί οι πιο δυνατοί οικονομικά σύλλογοι να έχουν ειδικούς, αλλά στις μικρότερες κατηγορίες κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε συντριπτικό ποσοστό.
«Βέβαια στους συλλόγους το βάρος είναι δεδομένο ότι θα πέσει στους προπονητές. Σε γενικές γραμμές, οι προπονητές που έχουν γνώση μέσω ΤΕΦΑΑ έχουν μια βάση και τα εχέγγυα για να βοηθήσουν τους αθλητές. Σίγουρα δεν είναι απόλυτα εξειδικευμένοι σε κάτι τέτοιο αλλά μπορούν να διαχειριστούν μία δεδομένη κατάσταση» σημειώνει ο κ. Πατσιαούρας, ωστόσο είναι δεδομένο ότι δεν προέρχονται όλοι οι προπονητές από Σχολές ΤΕΦΑΑ ή ισότιμες του εξωτερικού.
Από την άλλη, είναι τελείως διαφορετικό το θέμα των ακαδημιών. Δράση εκεί αποκλείεται να υπάρξει με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, οπότε το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη χρονιά. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι χειρισμός των μικρών αθλητών και αθλητριών θα πρέπει να είναι ακόμη πιο προσεκτικός, Εδώ μάλιστα καλούνται και οι γονείς να διαδραματίσουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Αλλιώς θα αντιδράσει ένα παιδί μετά από μία μακρά περίοδο εγκλεισμού όταν ο γονέας στηρίξει το ίδιο την αποτυχία με την επιτυχία, και αλλιώς αν δεχθεί κριτική για την απόδοσή του, χωρίς ουσιαστικά ο γονέας να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει και ότι είναι λάθος κάτι τέτοιο.
