Ο «εφιάλτης» της Κυριακής ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2005, μόλις την πέμπτη ημέρα που εργαζόταν στο καινούργιο της πόστο, το οποίο ήταν να καθαρίζει το τρένο που πήγαινε στο αμαξοστάσιο στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, όταν μια μηχανή ήρθε κατά πάνω τους.
Από την πτώση που της προκάλεσε η σύγκρουση, η Κυριακή είχε χτυπήματα σε κεφάλι, αυχένα και σπονδυλική στήλη. «Αυτό που έπαθα να μην το πάθει άνθρωπος. Είμαι 18 χρόνια χτυπημένη. Δεν μπορώ να σηκώσω το κεφάλι μου, κάνω φυσιοθεραπείες από μόνη μου, κάνω χίλια δύο για να ζήσω», είπε στο MEGA. Το ατύχημα την άφησε ανάπηρη κατά 67%, ενώ μετά από δικαστική διαμάχη έλαβε ως αποζημίωση 4.000 ευρώ.
«Δεν πιστεύω σε κανέναν, είναι όλοι τους ανεύθυνοι. Δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός να με συγχωρέσει, πόσες φορές έχω πει γιατί δεν έμεινα επί τόπου εκεί; Τώρα που ζω, τι ζω; Περιμένω να βραδιάσει και περιμένω να ξημερώσει… Εάν νομίζετε ότι αυτή είναι ζωή… Είμαι μέσα σε 50 τμ, μέρα νύχτα φοβάμαι να πάω μακριά γιατί χάνομαι. Μου λένε να πάω βόλτα, κάνω τη γενναία, λέω ότι δεν θέλω να πάω. Και στην παραλία να κατέβω να κάνω βόλτα, μετά από λίγο σταματάει το μυαλό μου. Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει…», δήλωσε.
«Είμαι ζωντανή νεκρή»
Παράλληλα, η Κυριακή καταγγέλλει ότι κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου δεχόταν απειλές για την ίδια αλλά και για το παιδί της. «Τους παρακαλούσα να με πάνε σε γιατρό, να με κάνουν καλά. Ήμουν 44 χρονών, έκανα δύο δουλειές και μεγάλωσα μόνη το παιδί μου. Μετά καταστράφηκε η ζωή μου. Ούτε στον γάμο του παιδιού μου δεν πήγα, από ευαισθησία, μη πάθω τίποτα. Κανένας δεν ρωτάει τι κάνω, κανένας δεν ήρθε να μου χτυπήσει την π΄ροτα. Με ειρωνεύονταν, με απειλούσαν, έλεγαν ότι θα βρω το παιδί μου σε χαντάκι», είπε.
«Είμαι ζωντανή νεκρή, το καταλαβαίνετε; Και περιμένω να ξημερώσει και να βραδιάσει. Μέσα στο σπίτι μου τριγυρνάω σαν το λιοντάρι στο κλουβί. Μέ έχουν καταστρέψει», κατέληξε η κυρία Κυριακή.
