Ως «μια συκοφαντία που κράτησε εννέα χρόνια και κατέρρευσε στο Δικαστήριο … σε μία ώρα» χαρακτηρίζει σε δήλωσή του, ο Παύλος Γ. Μαρκάκης, π. Βουλευτής Μαγνησίας, την εξέλιξη της υπόθεσης που αφορούσε σε σύμβαση μεταξύ ΔΕΥΑΜΒ και ΔΕΜΕΚΑΒ και κατηγορούνταν ο ίδιος και ο πρώην δήμαρχος Κ. Μήτρου, αλλά αθωώθηκαν πρόσφατα από το αρμόδιο δικαστήριο.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει, «είναι μερικές φορές στην ζωή μας που χρησιμοποιούμε την έκφραση.. “τέλος καλό.. όλα καλά’’ και έχει σημασία όταν ιδίως πρόκειται για θέματα υγείας. Όταν όμως πρόκειται για θέμα συκοφάντησης της ηθικής, η δικαίωση που έρχεται μετά από εννέα χρόνια, δεν μπορεί να εκφραστεί με την παραπάνω ρήση.
Από τις παραμονές των Δημοτικών εκλογών του 2006 και για καθαρά κομματικούς και πολιτικούς λόγους κατατέθηκε μια μηνυτήρια αναφορά ότι η ΔΕΥΑΜΒ ζημιώθηκε από τις Προγραμματικές Συμβάσεις με τον Δήμο Βόλου και την ΔΕΜΕΚΑΒ.
Η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Η ΔΕΥΑΜΒ ωφελήθηκε υπερβολικά από αυτές τις συμβάσεις αφού πλήρωνε μόνο το εργατοτεχνικό προσωπικό για εργασίες που όφειλε να κάνει, αποφεύγοντας να επιβαρυνθεί με τα υλικά, τα μηχανήματα, την επίβλεψη, το εργολαβικό όφελος και φυσικά το ΦΠΑ.
Και οι έλεγχοι δεν βρήκαν χρηματικές απώλειες. Δεν χάθηκε ούτε ένα ευρώ.
Απόδειξη αυτής της πραγματικότητες είναι ότι αργότερα, επί Δημαρχίας Σκοτινιώτη, χωρίς Προγραμματική Σύμβαση υποχρεώνεται η ΔΕΥΑΜΒ σε εργολαβίες πενταπλάσιας δαπάνης για τις ίδιες εργασίες και μάλιστα με αμφίβολα και χειρότερα αποτελέσματα ως προς την ταχύτητα και την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος.
Ποιοι επομένως “ωφελήθηκαν” από αυτή την συκοφαντία και ταυτόχρονα εμμέσως από την πολιτική ομηρία των πολιτικών προσώπων;
Είναι γεγονός ότι συκοφαντήθηκε η Δημοτική Αρχή Μήτρου και έτσι χάθηκαν οι Δημοτικές εκλογές το 2006 για να ακολουθήσει η τραγική θητεία της Δημαρχίας Βούλγαρη και να καθίσει σε αξιώματα ο “κινήσας” την συκοφαντία.
Το “αστείο” είναι ότι η Δημοτική Αρχή Βούλγαρη συνέχισε τις Προγραμματικές Συμβάσεις !!
Η συκοφαντία της Προγραμματικής Σύμβασης (Π.Σ.) συνεχίστηκε και ενισχύθηκε από την ιστορικά αποτυχημένη Δημαρχιακή θητεία Σκοτινιώτη. Η κορύφωση της πολιτικής εκμετάλλευσης έφτασε στο σημείο, ο Πάνος Σκοτινιώτης ως τότε Πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ, να ζητά πίσω τα χρήματα της μισθοδοσίας των εργαζομένων, από τον τότε Δήμαρχο Βόλου δηλαδή τον Πάνο Σκοτινιώτη !!
Παράλληλα έτρεξε και η πολιτική εκμετάλλευση της συκοφαντίας στο χώρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ενώ στην αρχική φάση η υπόθεση της Π.Σ μετά τις πρώτες καταθέσεις οδηγήθηκε στο αρχείο, ανασύρθηκε για να επανεξετασθεί μετά το 2009 όταν κατά χρονική σύμπτωση οι πολίτες της Μαγνησίας με εξέλεξαν Βουλευτή και επήλθαν ανακατατάξεις στις υπάρχουσες Βουλευτικές έδρες του Νομού.
Φυσικά η προσφυγή στο Εκλογικό δικαστήριο της Ζέττας Μακρή απερρίφθη και επί πλέον υποχρεώθηκε σε καταβολή αποζημίωσης. Έτσι της έμεινε το “όπλο” της συκοφάντησης και το χρησιμοποίησε κατά κόρον μέχρι πρόσφατα.
Χαρακτηριστική είναι η στάση της την περίοδο των εκλογών του Ιουνίου του 2012 όταν στα πλαίσια της διεύρυνσης της Ν.Δ μου προτάθηκε να μπω στη λίστα του κόμματος. Ακόμη πριν γραφεί το βούλευμα, εμφανιζόμενη στα φιλικά της ΜΜΕ και εκπομπές, αλλά και στα κεντρικά πρόσωπα του κόμματος προεξοφλούσε το αποτέλεσμα των δικαστικών κρίσεων με υπερβολικούς ψευδείς συκοφαντικούς ισχυρισμούς.
Φυσικά έκτοτε αρνήθηκα να συμμετέχω σε εκλογές και κυρίως σε λίστες του κόμματος της Ν.Δ – παρ’ όλο που οι προτάσεις συνεχίστηκαν – όσο έχει στις τάξεις της στελέχη της πολιτικής ποιότητος της κ. Μακρή.
Αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι το φαινόμενο της συκοφαντίας και ιδιαίτερα της πολιτικής συκοφαντίας είναι εδώ και αρκετά χρόνια σε έξαρση, ιδιαίτερα στην περιοχή μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι άτομα με επιτυχή θητεία έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική γιατί η πολιτική συκοφαντία ευνοεί πρόσκαιρα στην επιβίωση των συκοφαντών.
Και για να επανέλθω στη χαρακτηριστική περίπτωση των Προγραμματικών Συμβάσεων, ασφαλώς ένα σοβαρό Δικαστήριο δεν πρόκειται να καταδικάσει ποτέ κάποιους που είναι αθώοι και δεν έβλαψαν στο ελάχιστο την Δημόσια περιουσία.
Εδώ η ιδιομορφία έγκειται στο γεγονός ότι μέσα σε μια (1) δικαστική ώρα κατέπεσαν συκοφαντίες που κράτησαν εννέα (9) χρόνια!!
Γι αυτό εδώ δε χωράει η ρήση “τέλος καλό… όλα καλά”. Γιατί η ψυχική, οικογενειακή και οικονομική ταλαιπωρία σε συνδυασμό με την πολιτική ομηρία… “δεν πληρώνεται”.
Θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε την περίπτωση με το απόφθεγμα: «Γελάει καλά… όποιος γελάει τελευταίος». Όμως και αυτό δεν με εκφράζει…
Εξ άλλου, εκτός από την “Νομική Δίκη” έρχεται η “Πολιτική Δίκη” και στο τέλος πάντα υπάρχει και… η “Θεία Δίκη”.
