Το γεγονός ότι οι γονείς και οι ενήλικες πρέπει να αποφύγουν την ημιμάθεια για ζητήματα πρόληψης της παιδικής επιθετικότητας, να βοηθηθούν και ενημερωθούν από ειδικούς επιστήμονες, τόνισε, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «Ράδιο Ένα 102,5» η Κοινωνική κλινική ψυχολόγος Ιωάννα Γεωργιάδου, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης 10χρονου μαθητή, που ερευνάται από την Εισαγγελία.
Σύμφωνα με την κ. Γεωργιάδου, αυτό που κάνει δύσκολες τις συζητήσεις στις οποίες υπάρχει παιδική παραβατικότητα και επιθετικότητα, είναι ότι πάντα κοιτάμε το πράγμα εκ των υστέρων και αφού έχει γίνει, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν τέτοιες συζητήσεις με λογική πρόληψης προβλημάτων, παρά με λογική αντιμετώπισης ή εφησυχασμού, διότι πάντα το ερώτημα είναι τι προηγείται, για να προληφθεί ανάλογο περιστατικό την επόμενη φορά.
«Βιασύνη να αποδοθεί το φταίξιμο»
Η ψυχολόγος δήλωσε ότι προβληματίστηκε αρκετά με το περιστατικό, που απασχόλησε την κοινή γνώμη Πανελλαδικά, όχι μόνο γιατί το φαινόμενο είχε τοπικότητα και είναι η πόλη που ζει και δραστηριοποιείται η ίδια με το παιδί της, αλλά γιατί παρακολούθησε το θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και είδε τις προεκτάσεις που έπαιρνε, παρατήρησε τις αντιλήψεις που εξέφραζαν οι γονείς, τους φόβους και τον θυμό τους, αλλά και τη βιασύνη με την οποία αποδιδόταν κάπου το φταίξιμο για να φύγει από πάνω μας.
«Δεν δίνουμε χώρο
να εκφραστεί η επιθετικότητα»
Η κ. Γεωργιάδου εκτίμησε ότι δεν έχουμε αναδείξει αρκετά την κοινωνική προέκταση του θέματος, διότι πέρα από το γεγονός και κάπως τετριμμένο ότι και η κοινωνία είναι διαφορετική και γι’ αυτό τα παιδιά μας είναι περισσότερο επιθετικά, παραβατικά και μπορεί να ρέπουν σε τέτοιες συμπεριφορές, είναι και ότι δεν δίνουμε έναν χώρο για τη φυσιολογική έκφραση της επιθετικότητας που σίγουρα έχουμε μέσα μας.
Όπως εξήγησε «καταπνίγουμε σε τέτοιο βαθμό την επιθετικότητα, τον θυμό και τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μοιραία φέρει η παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα όταν τα παιδιά φτάνουν να εκφραστούν, βρίσκουν έναν τελείως παραβατικό χώρο έκφρασης και έναν εγκληματικό τρόπο έκφρασης, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Κάτω από το χαλί
οι παιδικές συγκρούσεις
Η επιστήμονας ανέφερε ότι είμαστε μια κοινωνία που θέλουμε να μένουμε αρκετά στην εικόνα και στην επιφάνεια και δυσκολευόμαστε τόσο πολύ στη διαχείριση των συγκρούσεων, που δεν θέλουμε καν να τις ονοματίζουμε. «Και οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια καταπνίγονται, κάνουμε για χρόνια σα να μη βλέπουμε τις συγκρούσεις στα ζευγάρια, ενώ θέλουμε να κουκουλώσουμε τις συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών, αντί να τις αναδείξουμε, να τις επιτρέψουμε να εκφραστούν και να βρούμε τον κατάλληλο τρόπο να τις εξωτερικεύουμε».
Η κ. Γεωργιάδου, είπε ότι ως κοινωνία είμαστε αρκετά πίσω και αρκετά φοβισμένοι στο θέμα των συγκρούσεων, όλα μπαίνουν κάτω από χαλί και όταν φτάνουν να εκδηλωθούν προς τα έξω με έναν τρόπο, το πεδίο στο οποίο εκδηλώνονται είναι στο εγκληματικό πεδίο.
Οι ψυχολόγοι εκτιμούν ότι στην τρέχουσα συγκυρία, όπως και σε κάθε ψυχοπιεστική περίοδο, που υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες ή οι κοινωνικές αλλαγές είναι τόσο γρήγορες και έντονες, που δεν προλαβαίνουμε να τις αφομοιώσουμε ως άνθρωποι, όλα τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα παίρνουν μια αύξηση.
Ως ψυχοκοινωνικά προβλήματα ορίζονται η επιθετικότητα, η βίαιη συμπεριφορά, η κατάχρηση ουσιών και οι εξαρτήσεις, ενώ τονίζουν ότι το ανησυχητικό είναι ότι η αύξηση αυτή παρατηρείται και στις παιδικές ηλικίες και όχι μόνο στον κόσμο των ενηλίκων.
Η Ιωάννα Γεωργιάδου πρόσθεσε ότι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την τρέχουσα συνθήκη (κοινωνία και γονείς αγχωμένοι, παιδιά πιεσμένα), αλλά και με μια ευρύτερη νοοτροπία κατάπνιξης των συγκρούσεων και αποφυγής του να τις βλέπουμε, να τις αντιμετωπίζουμε, να τις διαχειριζόμαστε.
Υπάρχουν ενδείξεις στη συμπεριφορά
Η ψυχολόγος ανέφερε ότι τόσο στο σχολικό πλαίσιο, όσο και στην οικογενειακή ζωή, πάντα ένα παιδί δίνει μηνύματα και ενδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Η συμπεριφορά είναι καθρέπτης των συναισθημάτων, των σκέψεων και τι γίνεται στην ψυχολογία ενός ατόμου, πόσο μάλλον ενός παιδιού, που δεν ξέρει να καλοκρύβεται, ανέφερε.
Οι ενήλικες, ο καθένας από το ρόλο του (γονέα, του ειδικού επιστήμονα, του εκπαιδευτικού) χρειάζεται να έχουν ανοιχτά τα μάτια, ώστε να ονοματίζουν τα φαινόμενα αυτά πριν καλοεκδηλωθούν, να προβληματίζονται και να προλαμβάνουν συμπεριφορές, υπογράμμισε.
«Μένουμε στην ημιμάθεια»
Η κ. Γεωργιάδου ανέφερε ότι στο Βόλο υπάρχουν τόσα προγράμματα, λόγω και του Πανεπιστημίου και τόση γνώση, που μένει ανεκμετάλλευτη, διότι οι περισσότεροι λύνουν τις απορίες τους βιαστικά με την ημιμάθεια του ίντερνετ, εφησυχάζουν και δεν μπαίνουν στη ρίζα να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα σωστά και επιστημονικά, κάτι που τονίζει ότι θα έδινε ωφέλεια και αποτελέσματα στην πράξη.
Προς τη σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων η επιστήμονας ανέφερε ότι υπάρχουν προσπάθειες από φορείς και συλλόγους, αλλά και από την άλλη πλευρά μεγάλη κούραση, που αποτρέπει τους γονείς να ασχοληθούν, που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στο σπίτι τους, αλλά επειδή αυτά τα φαινόμενα δεν αφορούν μόνο τον θύτη και το θύμα, αλλά και ολόκληρο το περιβάλλον και το πλαίσιο όπου εκδηλώνονται, ακόμη κι αν το πλαίσιο είναι ενημερωμένο, ευαισθητοποιημένο και έχει λάβει κάποια μέτρα πρόληψης, μπορεί να επιδράσει στο να αποφευχθεί η παραβατική πράξη.
Τέλος η ψυχολόγος, ζήτησε να μην μας αποθαρρύνει το γεγονός ότι οι πιθανοί θύτες ή οικογένειες που είναι σε κίνδυνο (at risk) δεν μπαίνουν σε τέτοια προγράμματα πρόληψης, τονίζοντας ότι ακόμη κι εμείς που θεωρούμε ότι οι οικογένειές μας είναι πιο λειτουργικές, ενημερωμένοι και κινητοποιημένοι, στην πραγματικότητα αποτρέπουμε κάθε τέτοιο επόμενο περιστατικό.
