Είναι από εκείνες τις εικόνες που σε κάνουν να θέλεις να ξεχάσεις την ύπαρξη της Covid-19, ελπίζοντας πως σε μια-δυο μέρες θα μπορείς κι εσύ να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου για εκεί. Από τη μία καταπράσινο βουνό. Από την άλλη, στο βάθος, το γαλάζιο των ελληνικών θαλασσών.
Στο ενδιάμεσο, ένας υπέροχος οικισμός που σε καλεί να περάσεις ορισμένες από τις πιο αξέχαστες στιγμές της ταξιδιωτικής σου ζωής, συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα είτε τον χειμώνα είτε το καλοκαίρι.
Κι επειδή το συγκεκριμένο μυστήριο τράβηξε περισσότερο απ’ όσο πρέπει ελέω κορονοϊού, ας το πάρει το ηλεκτρονικό ποτάμι: μιλάμε για το Χορευτό του Πηλίου, που μια φορά κι ένα κάποτε φιλοξενούσε, σύμφωνα με τον θρύλο, τους Θεούς.
Πλέον, είναι ένας απλός επίγειος Παράδεισος…
Οι κατοικίες των Θεών
Σύμφωνα με τη μυθολογία οι Θεοί του Ολύμπου δεν ήταν και πολύ επιλεκτικοί. Όλη η γη ήταν ο… κήπος τους και είχαν μια σειρά από χειμερινές και θερινές κατοικίες.
Μία από τις πιο «προβεβλημένες» ήταν, φυσικά, το εξωτικό Χορευτό.
Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στα έργα του Ομήρου, του Ευριπίδη, αλλά και του Πίνδαρου, στο Πήλιο και την περιοχή κοντά στο Χορευτό έγιναν οι γάμοι του Πηλέα και της Νηρηίδας Θέτιδας και του βασιλιά των Λάπαθων Πειρίθου, με την «ωραία Ιπποδάμεια».
Πέραν των Ολύμπιων Θεών, ωστόσο, το συγκεκριμένο μέρος απέκτησε σημαντική εμπορική αξία, καθώς στις αρχές του 17ου αιώνα υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα «Ζαγοριανά καράβια», με δρομολόγια στο Αιγαίο, τη Μαύρη Θάλασσα αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Εκεί κρύβεται, τρόπον τινά, και η ονομασία του συγκεκριμένου οικισμού: οι ενθουσιώδεις χοροί των ναυτικών με το που επέστρεφαν στον τόπο κατοικίας τους «γέννησαν» τη λέξη Χορευτό, μιας και η εικόνα τους να… πανηγυρίζουν μόλις πατούσαν και πάλι το πόδι τους στην στεριά ήταν κάτι πάρα πολύ σύνηθες.
Μοιραία, θα μπορούσε να πει κανείς, το όνομα «κόλλησε» και διατηρείται μέχρι σήμερα.
Πράσινο, σπηλιές, «άσπιλη» παραλία, ταβερνάκια
Το Χορευτό είναι από εκείνα τα σπάνια μέρη που είναι πανέμορφα όλες τις εποχές του χρόνου και μοιάζουν να καλούν τους επισκέπτες (την περίοδο προ πανδημίας, εξυπακούεται) σαν άλλες γοητευτικές Σειρήνες.
Μπορούμε να… τηλεμεταφερθούμε εκεί τώρα;
Είναι από εκείνες τις εικόνες που σε κάνουν να θέλεις να ξεχάσεις την ύπαρξη της Covid-19, ελπίζοντας πως σε μια-δυο μέρες θα μπορείς κι εσύ να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου για εκεί. Από τη μία καταπράσινο βουνό. Από την άλλη, στο βάθος, το γαλάζιο των ελληνικών θαλασσών.
Στο ενδιάμεσο, ένας υπέροχος οικισμός που σε καλεί να περάσεις ορισμένες από τις πιο αξέχαστες στιγμές της ταξιδιωτικής σου ζωής, συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα είτε τον χειμώνα είτε το καλοκαίρι.
Κι επειδή το συγκεκριμένο μυστήριο τράβηξε περισσότερο απ’ όσο πρέπει ελέω κορονοϊού, ας το πάρει το ηλεκτρονικό ποτάμι: μιλάμε για το Χορευτό του Πηλίου, που μια φορά κι ένα κάποτε φιλοξενούσε, σύμφωνα με τον θρύλο, τους Θεούς.
Πλέον, είναι ένας απλός επίγειος Παράδεισος…
Οι κατοικίες των Θεών
Σύμφωνα με τη μυθολογία οι Θεοί του Ολύμπου δεν ήταν και πολύ επιλεκτικοί. Όλη η γη ήταν ο… κήπος τους και είχαν μια σειρά από χειμερινές και θερινές κατοικίες.
Μία από τις πιο «προβεβλημένες» ήταν, φυσικά, το εξωτικό Χορευτό.
Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στα έργα του Ομήρου, του Ευριπίδη, αλλά και του Πίνδαρου, στο Πήλιο και την περιοχή κοντά στο Χορευτό έγιναν οι γάμοι του Πηλέα και της Νηρηίδας Θέτιδας και του βασιλιά των Λάπαθων Πειρίθου, με την «ωραία Ιπποδάμεια».
Πέραν των Ολύμπιων Θεών, ωστόσο, το συγκεκριμένο μέρος απέκτησε σημαντική εμπορική αξία, καθώς στις αρχές του 17ου αιώνα υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα «Ζαγοριανά καράβια», με δρομολόγια στο Αιγαίο, τη Μαύρη Θάλασσα αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Εκεί κρύβεται, τρόπον τινά, και η ονομασία του συγκεκριμένου οικισμού: οι ενθουσιώδεις χοροί των ναυτικών με το που επέστρεφαν στον τόπο κατοικίας τους «γέννησαν» τη λέξη Χορευτό, μιας και η εικόνα τους να… πανηγυρίζουν μόλις πατούσαν και πάλι το πόδι τους στην στεριά ήταν κάτι πάρα πολύ σύνηθες.
Μοιραία, θα μπορούσε να πει κανείς, το όνομα «κόλλησε» και διατηρείται μέχρι σήμερα.
Πράσινο, σπηλιές, «άσπιλη» παραλία, ταβερνάκια
Το Χορευτό είναι από εκείνα τα σπάνια μέρη που είναι πανέμορφα όλες τις εποχές του χρόνου και μοιάζουν να καλούν τους επισκέπτες (την περίοδο προ πανδημίας, εξυπακούεται) σαν άλλες γοητευτικές Σειρήνες.
Σ’ αυτό συντείνει, όπως προείπαμε, ο μαγευτικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας. Από τη μία έχουμε την πανταχού παρούσα φύση που ανοίγει την καταπράσινη αγκαλιά της για να χωθούμε μέσα της και να περπατήσουμε στον καθαρό αέρα, να επισκεφτούμε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου -που έχει χτιστεί επάνω σε προϋπάρχοντα αρχαίο ναό- και να θαυμάσουμε το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (με την 29η Αυγούστου να είναι αφιερωμένη σ’ αυτόν και να αποτελεί την κύρια θρησκευτική γιορτή της περιοχής).
Η πλατεία του Αγίου Γεωργίου με τα αιωνόβια πλατάνια είναι ξεκάθαρα must, ενώ επιβάλλεται μια γευστική περιήγηση στα ζηλευτά ταβερνάκια με τους εκλεκτούς μεζέδες και τις καφετέριες μετά για να κλείσει ιδανικά η μέρα μας.
Από την άλλη, υπάρχει η μνημειώδης παραλία των 2.5 ολόκληρων χιλιομέτρων με την άσπιλη αμμουδιά και τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, από εκείνα που σε καλούν να κολυμπήσεις μέσα τους μέχρι τα χέρια σου να… παππουδιάσουν!
Όποιος επισκεφτεί την παραλία του Χορευτού αξίζει να βρει ένα σκάφος ή ένα καραβάκι, ούτως ώστε να μπορέσει να μεταβεί και στην περιοχή της Παλιάς Μιτζέλας με τις τεράστιες θαλάσσιες σπηλιές, εκεί όπου καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του Ξέρξη το 480 π.Χ.
Καλοκαίρι και χειμώνας, λοιπόν. Θάλασσα και βουνό. Πράσινο και γαλάζιο, σ’ έναν θελκτικό χορό χρωμάτων, οσμών, γεύσεων.
Ναι, το Χορευτό τα έχει όλα…
Πηγή: ethnos.gr
