Για να φτάσουν στα σπίτια τους οι κάτοικοι, που έχουν τα σπίτια τους πέριξ του Σιδηροδρομικού Σταθμού στην Άνω Γατζέα, περνούν πάνω από τις γραμμές του τρένου του Πηλίου και μέσα από το τούνελ (!), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά τους αλλά και την εικόνα τόσο της Μαγνησίας, όσο και της χώρας μας. Το θέμα ανέδειξε η εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ και το magnesianews.gr με τους κατοίκους να φαίνονται απογοητευμένοι που παρά τις ομόφωνες αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων για την δημιουργία δρόμου, ώστε να εξυπηρετούνται, ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα, με τις ράγες του τρένου να αποτελούν τη μοναδική τους σταθερά για πρόσβαση…
Ο κ. Γιώργος Παπαδόπουλος κάτοικος της περιοχής και του οικισμού γύρω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό στην Άνω Γατζέα μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Δημήτρη Καρεκλίδη μεταφέροντας το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι από τη δεκαετία του ’80 έως και σήμερα!
«Αντιδρούμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, απλά είναι κατά περίοδο η αντίδραση, όταν εμφανίζεται μπροστά μας ξανά και ξανά το ίδιο πρόβλημα. Η τελευταία αντίδραση είναι γιατί το κομμάτι που χρησιμοποιούμε εμείς, που πατάμε πάνω στη γραμμή για να φτάσουμε στο σιδηροδρομικό σταθμό και κοντά στα σπίτια μας, γιατί στην πραγματικότητα δεν φτάνουμε ακριβώς, αλλά στο πλάτωμα της γραμμής, τοποθετήθηκαν καινούργιες απαγορευτικές πινακίδες σε αυτό το κομμάτι που χρησιμοποιούμε», επεσήμανε ο κ. Παπαδόπουλος.
Εξήγησε ότι το 2016, που έγινε η αντικατάσταση των σιδηροτροχιών τοποθετήθηκαν απαγορευτικές πινακίδες εξαιρώντας όμως αυτό το κομμάτι, δηλαδή από τον δρόμο προς Αγία Τριάδα κι από τον σταθμό προς Λεχώνια, αφήνοντας το κομμάτι αυτό που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι χωρίς απαγόρευση, με μια παλιά πινακίδα που έλεγε προσοχή στα τρένα.
Τώρα όμως, μπήκαν νέες απαγορευτικές πινακίδες που γράφουν «απαγορεύεται η διέλευση πεζών και οχημάτων επί της σιδηροδρομικής γραμμής κίνδυνος- θάνατος».
«Ο ΟΣΕ, επειδή είναι ιδιοκτησία του το τμήμα που «πατάμε», μπορεί να απαγορεύσει τελείως την πρόσβαση. Τώρα ίσως είναι προειδοποίηση, ίσως είναι μία κίνηση από τον ΟΣΕ για να προστατεύσει τα συμφέροντά του», σχολίασε ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο δρόμος που «πατάει» στις ράγες είναι η μοναδική πρόσβαση
Το ζήτημα όμως των κατοίκων είναι πως ο συγκεκριμένος δρόμος που «πατάει» στις ράγες του Μουτζούρη είναι η μοναδική τους πρόσβαση.
«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, είναι η μοναδική πρόσβαση. Οποιαδήποτε άλλη πρόσβαση είναι μέσα από καλντερίμι και ο συγκεκριμένος δρόμος, που έγινε αρχές της δεκαετίας του 80, χρησιμοποίησε ένα κονδύλι για την αντιμετώπιση της ανεργίας, υπήρξε εθελοντική εργασία από τους κατοίκους αλλά τα χρήματα φτάσανε μέχρι να γίνει αυτό το κομμάτι δρόμου κι από εκεί και μετά να χρησιμοποιούμε τη σιδηροδρομική γραμμή. Κι αυτό έχει παραμείνει από το ‘80 χωρίς να έχει γίνει μία οργανωμένη προσπάθεια να υπάρξει μία σωστή πρόσβαση, μία ανθρώπινη πρόσβαση», επεσήμανε ο κ. Παπαδόπουλος.
Μάλιστα, οι κάτοικοι της περιοχής καρδιοχτυπούν κάθε φορά, που διασχίζουν τον συγκεκριμένο δρόμο, καθώς εκτός από τα τακτικά δρομολόγια του τρένου, υπάρχουν και τα έκτακτα, τα οποία δεν γνωρίζουν και μπορεί στη διαδρομή τους να βρουν ανά πάσα στιγμή το τρένο, είτε στο κομμάτι που πατάνε πάνω στις ράγες, είτε και μέσα στο τούνελ μέσα από το οποίο περνούν.
«Προσωπικά με εμένα έχει συμβεί το 2014. Έκανα μια απόσταση 100 μέτρων, ήμουν μέσα στο τούνελ, πέρασα το τούνελ και βγήκα μέχρι στο κομμάτι του δρόμου και την τελευταία στιγμή ο μηχανοδηγός, γιατί το τρένο είχε μικρά φινιστρίνια, αντιλήφθηκε ότι ένα αυτοκίνητο έκανε πίσω.
Μέχρι το 2010-2012 υπήρχε μία άτυπη συμφωνία με τον ΟΣΕ, όταν ερχόταν το τρένο από Λεχώνια, κάποιος από τους υπαλλήλους του τρένου, έφευγε πιο μπροστά από τον σταθμό με τα πόδια, ώστε όταν συναντούσε κάποιο αυτοκίνητο να το γυρίζει πίσω και το ίδιο γινόταν και όταν κατέβαινε από τις Μηλιές. Αυτή η θέση κατά τις μαρτυρίες των υπαλλήλων καταργήθηκε, με αποτέλεσμα το τρένο να ξεκινάει μόνο του τη διαδρομή, χωρίς να υπάρχει ένας άνθρωπος πιο πριν», υποστήριξε ο κ. Παπαδόπουλος.
Οι προσπάθειες που δεν ευοδώθηκαν
Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες και κυρίως εξαγγελίες για την αποκατάσταση του προβλήματος, όμως όλες έπεσαν στο κενό, μιας και ο καθημερινός Γολγοθάς τους συνεχίζεται.
«Ο κ. Βούρδας το 2018 ήταν γενικός γραμματέας του Υπουργείου Μεταφορών και είχε ασχοληθεί οργανωμένα και έντονα με αυτό το πρόβλημα. Είχε επισκεφθεί τον σταθμό δύο φορές και τότε είχε πει τη φράση μέσα στο τούνελ ότι έχουμε μία τριτοκοσμική κατάσταση εδώ, να κυκλοφορεί το τρένο μαζί με τα αυτοκίνητα!
Ήταν και η μοναδική σοβαρή προσπάθεια τότε, που έγινε πάλι με ενέργειες των κατοίκων και του Πολιτιστικού Συλλόγου να φτάσουμε στο Υπουργείο κατόπιν συνάντησης που είχαμε στο τέλος του 2017 με τον κ. Σπίρτζη, μετά από ραντεβού που μας είχε κανονίσει η κ. Παπανάτσιου, στο συνέδριο που είχε κανονίσει ο Όμιλος Καρεκλίδη για την ανάπτυξη της Μαγνησίας και τότε δόθηκε ένα χρονοδιάγραμμα, αλλά το 2019 προκηρύχθηκαν πρόωρα εκλογές και ξαναπάγωσε το θέμα», σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος.
Συνέχισε λέγοντας ότι η πρώτη συνάντηση του σημερινού δημάρχου Ν. Πηλίου κ. Μιτζικού, όταν εξελέγη δήμαρχος, ήταν με τον τότε Υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή και είχαν ανακοινωθεί δύο έργα, αυτό της σύνδεσης Αγίου Γεωργίου- Χάνια και της Άνω Γατζέα με τον Σιδηροδρομικό Σταθμό. «Αυτό έγινε το 2019 και σήμερα είναι 2025 και πριν λίγο διάστημα, είδαμε μία χειραψία με τον σημερινό γενικό διευθυντή κ. Τερεζάκη ότι θα διατεθεί 1,5 εκ ευρώ στη γραμμή κι από εκεί θα γίνει ο δρόμος. Αυτά στον αέρα, χωρίς χρονοδιάγραμμα. Ανακοινώσεις και μία υπόσχεση, όπως συμβαίνει στα περισσότερα πράγματα. Βγάζουμε μία ανακοίνωση κι εκεί σταματάει», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
60-70 μέτρα περπάτημα ακόμη και για τα απορρίμματα- Γολγοθάς η μετακίνηση για λόγους υγείας
Η περιοχή έχει περίπου 15 κατοίκους, μιας και εξαιτίας του δρόμου απαξιώθηκε. Η καθημερινότητά τους είναι δύσκολη και κυρίως για εκείνους που έχουν κινητικά προβλήματα. « Κάτω από τον σιδηροδρομικό σταθμό, σε ένα σπίτι, υπάρχουν δύο άτομα που έχουν κινητικά προβλήματα. Εάν χρειαστούν γιατρό ή νοσοκομείο, θα πρέπει να έρθει ένα τύπου τζιπ 4χ4 από το καλντερίμι για να τους βάλει μέσα, να τους κατεβάσει στον κεντρικό δρόμο για να τους πάρει κάποιο ασθενοφόρο. Ακόμη και τα απορρίμματα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι τα φορτώνουν σε αυτοκίνητο, γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν στον σταθμό, σε ανηφορικό καλντερίμι 60-70 μέτρα. Έχουν έναν συγγενή, που είναι επιφορτισμένος να τους εξυπηρετεί», μετέφερε ο κ Παπαδόπουλος υπογραμμίζοντας ότι ο Δήμος Ν. Πηλίου πρέπει να διεκδικήσει αυτό τον δρόμο και μπορεί να το κάνει, καθώς για τα άτομα με αναπηρία υπάρχει και μεγαλύτερη μέριμνα.
Τέλος, ο κ. Παπαδόπουλος επεσήμανε ότι εδώ και χρόνια, το κοινοτικό συμβούλιο, το τοπικό συμβούλιο, τα δημοτικά συμβούλια, έχουν πάρει αποφάσεις ομόφωνα για την κατασκευή του δρόμου. «Να επαναφέρεις στο δημοτικό συμβούλιο κάτι που έχει αποφασιστεί ομόφωνα, είναι κοροϊδία», κατέληξε.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
