Ζει σ΄ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό στη βορειανατολική Γεωργία. Ο Irakli Khvedaguridze μένει στα βουνά του Καυκάσου, σε μία περιοχή όπου το υψόμετρο αγγίζει τα 2.345 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «The Sun», o τολμηρός Γεωργιανός σκοπεύει να μείνει για πάντα εκεί που γεννήθηκε, στο χωριό Bochorma. Του αρέσει να είναι απομονωμένος και, σύμφωνα με το βρετανικό δημοσίευμα, το σπίτι του βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο του εγκαταλελειμμένου χωριού.
Ο Irakli Khvedaguridze είναι γιατρός στο επάγγελμα. Πλέον είναι ο μόνος κάτοικος που έχει απομείνει στο χωριό Bochorma.
O χειμώνας στο βουνό είναι αρκετά δύσκολος καθώς ο υδράργυρος δείχνει πάντα υπό το μηδέν. Μέσα στο ταπεινό σπίτι του, υπάρχει μία ξύλινη σόμπα που καίει από το πρωί μέχρι το βράδυ και τον βοηθά να αντέξει το τσουχτερό κρύο.
Ο Khvedaguridze γεννήθηκε εκεί… στην ερημιά. Σε όλη του ζωή έχει φύγει από τη γενέτειρά του μόνο δύο φορές. Όταν πήγε να σπουδάσει Ιατρική κι όταν έπιασε δουλειά σε άλλη περιοχή της Γεωργίας. Ωστόσο, ο ηλικιωμένος γιατρός απολαμβάνει τη ζωή του στο απομακρυσμένο χωριό έχοντας για παρέα μόνο το πιστό του άλογο.
Υποστηρίζει ότι είναι ο μόνος πιστοποιημένος γιατρός σε ολόκληρη την περιοχή Tusheti, η οποία καλύπτει μία έκταση στη Γεωργία περίπου 611.550 τετραγωνικών μέτρων. Ο ίδιος θεωρεί ότι τον καλούν η συνείδηση και το καθήκον του προκειμένου να προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες στους συνανθρώπους του.
«Θέλω να βοηθάω τους ανθρώπους που είναι άρρωστοι. Ακόμα κι όταν είμαι άρρωστος, βάζω το καπέλο μου και ανεβαίνω στο άλογο για να βρεθώ στο πλευρό των ασθενών», λέει ο 84χρονος Γεωργιανός.
Ο Irakli εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο στη Γεωργία, αλλά όταν ο γιατρός που υπηρετούσε στο χωριό Bochorna και την περιοχή Tusheti έφυγε το 1979, αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του για να προσφέρει εκεί τις υπηρεσίες του.
Από τα 50 χωριά που ανήκουν στη γραφική περιοχή Τusheti, μόνο τα 10 είναι αραιοκατοικημένα. Ακόμη και σε αυτά τα χωριά, οι περισσότερες κοινότητες έχουν έναν ή δύο κατοίκους πλήρους απασχόλησης που εξακολουθούν να ζουν μια μοναχική ζωή, όπως ακριβώς και ο Ιrakli.
O ίδιος δηλώνει ότι προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες ακόμη και σε τουρίστες που επισκέπτονται τα γραφικά βουνά της περιοχής.
Μιλώντας για το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς του, ο Ιrakli λέει χαρακτηριστικά: «Όταν έχεις έναν πραγματικά άρρωστο ασθενή και θέλεις να τον βοηθήσεις αλλά δεν μπορείς….Είχα μερικές τέτοιες περιπτώσεις. Η παλάμη ενός 14χρονου αγοριού είχε κοπεί στη μέση – έτρεχε αίμα παντού, σαν σιντριβάνι από την αρτηρία. Κρατάγαμε την παλάμη του πολύ σφιχτά για να σταματήσει να αιμορραγεί και δόξα τω Θεώ, ο πιλότος που έχουμε στην περιοχή, μετέφερε το παιδί με ελικόπτερο στο πλησιέστερο νοσοκομείο».
