Ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας υποστηρίζουν ότι βρήκαν τις πρώτες απτές αποδείξεις ότι η Ανταρκτική δεν είναι απομονωμένη από τον υπόλοιπο πλανήτη, αναφορικά με την χλωρίδα και την πανίδα της.
Σε άρθρο που δημοσιεύεται στο Nature Climate Change, οι ερευνητές εξηγούν πως μια ξένη προς το οικοσύστημα της Ανταρκτικής κατάφερε να ταξιδέψει 20.000 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στις παγωμένες ακτές της.
Μέχρι πρότινος οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα φυτά και τα ζώα της Ανταρκτικής ήταν διακριτά από αυτά του υπόλοιπου πλανήτη επειδή ήταν απομονωμένα. Αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι οι διαφορές αυτές αποδίδονται σχεδόν εξ ολοκλήρου στις περιβαλλοντικές ακρότητες και όχι στην απομόνωση.
Το ταξίδι της φώκιας γένους Durvillae είναι το μακρύτερο γνωστό βιολογικό ταξίδι που έχει ποτέ καταγραφεί και έχει βοηθήσει τους ερευνητές να επανεξετάσουν τον ρόλο των ωκεανών στην ανίχνευση της μετακίνησης όλων των υλικών, από τα πλαστικά μέχρι τα συντρίμμια των αεροσκαφώς, δια θαλάσσης.
Σύμφωνα με την Δρ Κριντ Φρέιζερ, επικεφαλής ερευνήτρια, «από την ανάλυση του DNA του συγκεκριμένου είδους φώκιας ανακαλύψαμε ότι ταξίδεψε από τα Νησιά Κεργκουελεν και από τη Νήσο Βόρεια Γεωργία. Πρόκειται για μια μοναδική απόδειξη ότι τα θαλάσσια είδη από τον βορρά μπορούν να φτάσουν στην Ανταρκτική. Για να φτάσει βέβαια εκεί η φώκια έπρεπε να περάσει ξεπεράσει τα εμπόδια των πολικών ανέμων και ρευμάτων, που μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι ήταν απροσπέλαστα. Τα ευρήματά μας δείχνουν επίσης ότι τα φυτά και τα ζώα της παγωμένης ηπείρου μπορεί να είναι ευάλωτα στην κλιματική αλλαγή, όπως υποπτευόμασταν».
Η Δρ Αντέλ Μορρισον συμπληρώνει ότι χάρη σε εξειδικευμένες τεχνικές μοντελοποίησης μπόρεσαν να δουν πως τα μεγάλα κύματα, ως απόρροια καταιγίδων, βοήθησαν τις φώκιες να φτάσουν στην Ανταρκτική. «Μόλις ενσωματώσαμε την κυματική κίνηση επιφάνειας, η οποία είναι ιδιαίτερα έντονη κατά τη διάρκεια των καταιγίδων, ξαφνικά μερικές από αυτές τις βιολογικές «σχεδίες» (σ.σ. οι φώκιες) ήταν σε θέση να φθάσουν στην ακτογραμμή της Ανταρκτικής», λέει.
