Πέρασε ήδη ένας χρόνος από το ξαφνικό και άδικο χαμό της Άννας, που μας βύθισε στο πένθος. Ακόμη δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι δεν είναι ανάμεσά μας. Η Άννα ήταν ο άνθρωπός μας, είχε κερδίσει τις καρδιές μας και είμαστε σίγουροι ότι κι εμείς είχαμε θέση στην καρδιά της. Ήταν ο άνθρωπος, ο γεμάτος ζωή και δράση, που μπήκε μπροστά, κι εμείς την ακολουθήσαμε με εμπιστοσύνη . Δυναμική και ακαταπόνητη, άφησε τη σφραγίδα της πάνω μας.
Για μας η Άννα είναι παντού, στο καθετί που αφορά τη ζωή της Εστίας μας. Παρούσα σε κάθε συνεδρίαση, παρούσα στις ώρες εργασίας, παρούσα και στις εκδηλώσεις μας, αφού μονίμως έχουμε την αίσθηση ότι θα τη δούμε να ξεπροβάλλει και να μας κοιτάζει χαμογελαστή και συγκινημένη. Παρούσα ακόμη και στη φετινή μας εκδρομή στην Ιωνική Παραλία, την οποία κάποτε είχε συμπεριλάβει στα μελλοντικά της σχέδια.
Ένα χρόνο μας λείπει, σε όλους λείπει, ακόμη και σε αυτούς που δεν τη γνώρισαν καλά. Εμείς αγωνιούμε ώστε να μην κάνουμε κάτι που δε θα ήθελε, προσπαθούμε με πείσμα να καταφέρουμε αυτά που επιθυμούσε. Φοβόμαστε μήπως αποτύχουμε στην πραγμάτωση του οράματός της, αλλά παίρνουμε δύναμη κάθε φορά που εισπράττουμε την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου για Εκείνη, την Εστία και την τωρινή της πορεία. Η Άννα εξακολουθεί να μας εμψυχώνει, να μας καθοδηγεί και να μας εμπνέει!
Η απόκτηση στέγης, έργο ζωής στο οποίο η Άννα αφιερώθηκε ολόψυχα, ήταν ένα από τα οράματά της.. Φιλοξενούμενοι στα Γραφεία Επιτροπής Σταδίου, σ΄ ένα χώρο πολύ μικρό, χωρίς την κατάλληλη υποδομή, ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, καθώς η Εστία μας διευρυνόταν και ανδρωνόταν. Το πρόβλημα της στέγης έγινε επιτακτική ανάγκη. Αγανακτισμένη η Άννα έγραφε: «…Πότε θα καταλάβουν οι ιθύνοντες ότι στη σημερινή κοινωνία της συναλλαγής και του προσωπικού συμφέροντος υπάρχουν, ευτυχώς, κάποιοι που ακόμα αγωνίζονται στα μετερίζια των ιδεωδών, προσφέροντας περισσό χρόνο, αλλά και μυαλό και ψυχή για το κοινό καλό;..».
Μετά από δεκαεννιά χρόνια «ταλαιπώριας» και «νεοπροσφυγιάς» το όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Ο πολύχρονος αγώνας της επισφραγίστηκε! Οι «ΙΩΝΕΣ» αποκτούν τα ιδιόκτητα Γραφεία τους, μια δική τους Εστία που θα στεγάσει το έργο τους, τα όνειρα και τα οράματά τους.
Οι στόχοι της δεν είχαν τελειωμό. Μέσα στις άμεσες επιδιώξεις ήταν και η δημιουργία ενός Μουσείου-Κέντρου Έρευνας Μικρασιατικού Πολιτισμού που θα στέγαζε την ιστορία και την κληρονομιά των πατέρων μας και παράλληλα θα λειτουργούσε ως χώρος δημιουργίας για τους «ΙΩΝΕΣ». Ένα όραμα που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με την αγορά οικοπέδου, απέναντι από τον Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας. Έργο δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι τα μέλη και οι φίλοι των Ιώνων θα αγκαλιάσουν και θα στηρίξουν.
Επιθυμούσε, επίσης, οι νέοι να γαλουχηθούν με τις αξίες και τη φιλοσοφία των Πατέρων της ΙΩΝΙΑΣ. Τονίζοντας συνεχώς το άνοιγμα των σχολείων στην κοινωνία, υποδεχόταν με εγκαρδιότητα τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς στην Εστία. Σήμερα ολοένα και περισσότερα παιδιά γίνονται μέλη μας.
Πολλές φορές στις ατέλειωτες ώρες του γραφείου αναφερόταν στην πατρίδα των γονιών της, τα Κούλα, που διακαώς επιθυμούσε να επισκεφθεί. Δεν πρόλαβε…Πήγαμε λίγους μήνες μετά την εκδημία της με τους συγγενείς και φίλους της. Τριγυρίσαμε στα στενοσόκακα ζαλισμένοι από συναισθηματική φόρτιση, αναζητώντας χρονολογίες και ονόματα. Κλάψαμε και λυτρωθήκαμε….
Δε θα φύγεις, Άννα, όσο τα οράματά σου θα παίρνουν σάρκα και οστά…
Αυτά τα λόγια, λόγια καρδιάς, ας είναι ένα μικρό μνημόσυνο στην αγαπημένη μας και αξέχαστη Άννα.
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
΄΄ΙΩΝΕΣ΄΄
