Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Θεοτόκη Λάκκα ‘ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΒΑΒΕΛ’ “έλαβε πρόσφατα το χρησμό για το δικό της ποιητικό ταξίδι”, με τις φωνές των ηθοποιών Βασίλη Μητσάκη και Αμαλίας Γκιζά, που απήγγειλαν. Ακούσαμε μια ποιητική γλώσσα διαφορετική, σύγχρονη, προφητική θα μπορούσε να πεί κανείς, έναν λόγο αιχμηρό και καταγγελτικό. Αξιοθαύμαστη η διακριτική κριτική ματιά του 27χρονου νεαρού ποιητή, η προσπάθειά του να προσεγγίσει την αλήθεια, να καυτηριάσει ανθρώπινα πάθη. Αλλά και ξεχωριστός ο τρόπος, με τον οποίον εκφράζει, εντελώς αβίαστα, την αγάπη του για τον συνάνρωπο, τη σεμνότητα και τη γενναιοδωρία του, την κοινωνική του ευαισθησία.
“Αυτό το ‘εγώ’ που μπορεί να αρνηθεί ουρανό και γη
ανθρώπους, νοήματα, όνειρα, αξίες, ιδανικά
‘ΕΓΩ’, το ακούς να βρυχάται με μίσος και στόμφο
κι όλα τα δάκρυα του κόσμου, να μη μπορούν να το πνίξουν”.
Σε μιαν εποχή που οι γλώσσες των ανθρώπων έγιναν τόσο διαφορετικές, που κατέληξαν όλοι ή να σωπαίνουν ή να μιλάνε όλοι μαζί, χωρίς να ακούει ο ένας τον άλλον… Σε μιαν εποχή που κυριάρχησε τούτο, το να μην καταλαβαινόμαστε ποτέ, το να φοβεριζόμαστε με τον θάνατο, η “Φλεγόμενη Βαβέλ” μας θυμίζει με την πύρινη γλώσσα της ότι η ώρα της πράξης έφτασε.
Σε προτροπή του κ. Βασίλη Μητσάκη να μας πει τι σημαίνει γι’ αυτόν η ποίηση γενικά και η “Φλεγόμενη Βαβέλ” ειδικότερα, ο νεαρός, αλλά πολλά υποσχόμενος ποιητής απάντησε :
“Η ποίηση είναι ένα υπέροχο σύμπαν κι εγώ πολύ μικρός να μπορώ να μιλήσω για αυτό, μα αρκετά φιλόδοξος να θέλω να το γνωρίσω. Η ποίηση είναι το δικό μου καθαρτήριο, μία μοναχική οδός στην οποία αντιμετωπίζεις τους δαίμονές σου και κυρίως αυτό το ‘εγώ’ που στοιχειώνει τις ημέρες μας. ‘Όταν ένας ποιητής ζωγραφίζει την κόλαση, είναι που ζωγραφίζει την ζωή του’, έλεγε ο Ουγκώ. Η ζωή μου και οι ζωές σας γεμάτες φωνές και πράξεις, κέντησαν μέσα μου την “Φλεγόμενη Βαβέλ”. Ένα βιβλίο που έχει σκοπό να προβληματίσει. Σαράντα ποιήματα, όπως οι σαράντα ημέρες για το μεγάλο πειρασμό που θεμελίωσε τη συνείδηση ενός Θεού και σε μένα τη συνείδηση μιας πορείας στο φως και το όνειρο… Το όνειρο μου, να μιλήσω στις ψυχές των ανθρώπων και να ζήσω μαζί τους την αυτονόητη επανάσταση της αγάπης”.
Καταθέτουμε στην πένα του την ελπίδα μας για το αύριο και τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
Ειρήνη Σκουλή
