Σε μια ιδιαίτερη, δυναμική και μοναδική μουσικο-θεατρική σκηνική περιπέτεια, που μιλά για ακυρωμένες επιθυμίες, αδελφικές σχέσεις, το «ταλέντο» και τη καλλιτεχνική υπεροψία, τον έρωτα και τη μοναξιά πρωταγωνιστεί η αγαπημένη ηθοποιός Πέμη Ζούνη, που μιλά σήμερα στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ. Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, γνωστή σε ελάχιστους, που αφορά όλους τους ανθρώπους, από την εφηβεία έως την τρίτη ηλικία, ενώ όπως σημειώνει η ίδια αναφορικά με τα δικαιώματα που σκιαγραφούνται στο θεατρικό, «Είναι αβάσταχτο να σου απαγορεύουν να ζήσεις όπως ονειρεύεσαι…».
Η Πέμη Ζούνη, μιλά παράλληλα για τις δυσκολίες του ρόλου της, τη συνεργασία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και συντελεστές, αλλά και τα οφέλη απ΄την επικοινωνία της με τους θεατές…
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Τι το ιδιαίτερο έχει η ιστορία της Νάνερλ Μότσαρτ και γιατί ο κόσμος πρέπει να δει αυτήν την παράσταση;
Αν υπάρχει ένα μόνο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, αυτό είναι για μένα, το δικαίωμα να καθορίζεις τη ζωή σου. Με δεδομένη την επίγνωση ότι η πορεία μας έχει ημερομηνία λήξης, είναι αβάσταχτο να σου απαγορεύουν να ζήσεις όπως ονειρεύεσαι. Αυτή δεν ήταν η μοίρα μόνο της Νάνερλ, αλλά και εκατομμύρια άλλων ανθρώπων – δυστυχώς. Το ιδιαίτερο στην περίπτωσή της ήταν το τεράστιο ταλέντο της στη μουσική. Ένα ταλέντο ισάξιο του αδελφού της Μότσαρτ. Ένα τέτοιο ταλέντο δεν μπορείς να το πνίξεις. Αφ’ ενός στερεί από την ανθρωπότητα υπέροχες μουσικές, αφ’ ετέρου διαλύει τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Μια ιστορία αγάπης και απόγνωσης λοιπόν. Γιατί ο κόσμος πρέπει να δει την παράσταση; Την απάντηση πρέπει να τη δώσουν όσοι την είδαν και την αγάπησαν τόσο πολύ – και δεν είναι λίγοι…
Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε στη δημιουργία του ρόλου σας;
Ως προσωπικότητα αγάπησα αμέσως τη Νάνερλ. Αγάπησα το φως που εκπέμπει, το πάθος της για τη μουσική, την αγάπη για τον αδελφό της. Τη σταθερή και αμείλικτη πορεία της προς τον εγκλεισμό και τη μοναχικότητα. Η σκηνοθέτις μας Βάνα Πεφάνη, αγαπημένη φίλη, φρόντισε όμως να μας ανεβάσει τον πήχυ με μεγάλες τεχνικές δυσκολίες, σωματικές και φωνητικές. Το πάλεψα και το ευχαριστήθηκα. Ήταν ένα δώρο για μένα.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και συντελεστές της παράστασης;
Από τις αρμονικότερες που μου έχουν τύχει. Έμπνευση, αγάπη, διαθεσιμότητα και στήριξη απ’ όλους! Τι άλλο να ευχηθείς σε μια συνεργασία; Μα αυτή είναι και η βασική ευθύνη του καπετάνιου. Να διαλέξει σωστά το πλήρωμα για το ταξίδι. Και η Βάνα φρόντισε να είμαστε ασφαλείς στις φουρτούνες.
Η περιοδεία της παράστασης είναι κουραστική για εσάς; Ποια τα οφέλη από την επαφή σας με το κοινό της επαρχίας;
Αν υπάρχει μια σωματική κούραση στην περιοδεία αντισταθμίζεται από πολύ όμορφα πράγματα. Έχω πια μια πραγματική σχέση με τον κόσμο μετά από τόσα χρόνια. Σαν να έχουμε συνομιλήσει πολλές φορές μέσα από τα έργα και όταν βρεθούμε συνεχίζουμε την κουβέντα μας. Σαν να έχουμε κερδίσει μια αμοιβαία εμπιστοσύνη. Είναι μοναδική αίσθηση. Ιδιαίτερα σ’ αυτήν την παράσταση, που ο κόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς θα δει, είναι ευλογία να ακούς στο τέλος «συγχαρητήρια, ήταν πολύ ωραία» – «Σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε!…»
Η παράσταση «Ο αδελφός μου ο Αμαντέους» του Μηνά Βιντιάδη σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη με την Πέμη Ζούνη, τον Έλιο- Φοίβο Μπέικο και στο πιάνο τον Διονύση Μαλλούχο έρχεται στον Βόλο αύριο Κυριακή 12 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Ν. Ιωνίας.
