Ο Ηλίας Παπανικολός ή αλλιώς γνωστός στο ευρύ κοινό με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Εισβολέας, εισέβαλε … στη ζωή μας μουσικά το 1997 και έπειτα για πολλούς, δεν βγήκε ποτέ! Είναι καλλιτέχνης της hip-hop μουσικής, την οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα συνέδεσε αρμονικά με τα παραδοσιακά είδη, συνεργαζόμενος με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Το ραπ κοινό του Βόλου τον υποδέχτηκε θερμά πρόσφατα και με αφορμή την εμφάνισή του μίλησε για το μουσικό του πάθος στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή.
Ασχολείσαι με το hip-hop εδώ και πολλά χρόνια, το οποίο «παντρεύεις» πλέον, με άλλα παραδοσιακά είδη μουσικής, ειδικά τα τελευταία χρόνια…
Αυτό άλλωστε έκανε το hip-hop ανέκαθεν. Το να «δειγματοληπτείς» από άλλα είδη και να βγάζεις κάτι εκ νέου είναι η ταυτότητα του hip-hop. Είναι η αλήθεια ότι προσωπικά πλέον δεν θεωρώ τον εαυτό μου hip-hop καλλιτέχνη. Τον έχω ξεπεράσει αυτόν τον χαρακτηρισμό από 25 χρονών. Νιώθω μουσικός με την ευρύτερη έννοια.
Είναι προσωπική η αλλαγή που έγινε και μας περιγράφεις ή άλλαξε και το ίδιο το hip-hop, ως είδος μουσικής;
Η ζωή «τρέχει» και αλλάζει. Έτσι πρέπει να αλλάζει και η μουσική, και εμείς να την ακολουθούμε. Πρέπει να εξελισσόμαστε μαζί με τη μουσική και τους ακροατές μας, δηλαδή να μεγαλώνουμε. Αν μένουμε συνέχεια πίσω, κάποια στιγμή βαριόμαστε.
Άρα χρειάζεται να βλέπουμε τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία και ματιά;
Η οπτική γωνία είναι το παν. Μπορεί από τη μια να βλέπω μίζερη τη ζωή, αλλά από την άλλη μπορώ να κάνω και… πλάκα μαζί της.
Το hip-hop τι παρουσιάζει προς τον κόσμο; Αυτό που, ενδεχομένως, δεν μπορούμε να πούμε με άνεση στην κουβέντα, αλλά και αυτό που νιώθουμε για όσα βιώνουμε;
Ναι, αυτό είναι το hip-hop. Τραγουδάς απλά αυτό που βλέπεις, το παρουσιάζεις με αμεσότητα και με την καθομιλουμένη, ως γλώσσα. Το hip-hop δεν έχει συντηρητικό χαρακτήρα. Λέει αυτό που θέλει να πει, «έξω από τα δόντια», χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ως μουσικό είδος μιλά κατευθείαν στην ψυχή.
Οι πρωτόγνωρες καταστάσεις που έχουμε βιώσει, ειδικά το τελευταίο διάστημα, αποτέλεσαν στιχουργικό ερέθισμα για τη δημιουργία καινούργιων τραγουδιών;
Σίγουρα! Καθετί που βιώνουμε και περνάμε, το διηγούμαστε. Στην πραγματικότητα λαογραφούμε. Παρατηρούμε την κοινωνία και βλέπουμε πού πονάει και τι λέει, και στη συνέχεια τα καταγράφουμε. Ο ράπερ, τραγουδώντας όσα διαδραματίζονται στην κοινωνία, παίρνει θέση, και αυτός είναι ο σκοπός του.
Τι έπεται καλλιτεχνικά;
Στην πορεία έρχονται πολύ ωραία πράγματα. Η καραντίνα κάποιους τους έριξε στα τάρταρα και άλλους τους ανέβασε ψηλά. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς γιατί στον εγκλεισμό μου μελετούσα τη μουσική τεχνολογία, αλλά και τη μουσική γενικότερα.
