Έκθεση Μικρασιατικού εργόχειρου με τίτλο ”Δαντέλες και Κεντίδια” διοργανώνεται από την Εστία Μικρασιατών ”Ίωνες”,στο πλαίσιο του ενιαίου συλλογικού προγράμματος των επετειακών εκδηλώσεων για τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή , που συνδιοργανώνουν η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος δια του Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας και του πολιτιστικού φορέα ”Μαγνήτων Κιβωτός και οι Μικρασιατικοί Σύλλογοι, ”Το Εγγλεζονήσι”, ΄΄Ίωνες” και ”Μνήμες Προσφύγων”.Η έκθεση θα λειτουργήσει στο Πνευματικό κέντρο του Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας, από την Πέμπτη 17 Μαρτίου έως και την Κυριακή 27 Μαρτίου, τις καθημερινές 5μ.μ.-8 μ.μ. , Σάββατο και Κυριακή πρωί 10π.μ-1μ.μ.
Οι γυναίκες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης με την απίστευτη δεξιοτεχνία τους και την φαντασία τους δημιούργησαν έργα μοναδικής κεντητικής και δαντελοπλεκτικής τεχνικής, που αποτελούν σπουδαία κληρονομιά για τη λαϊκή μας παράδοση. Αυτά τα εργόχειρα χαρακτηρίζονται από την αυστηρή διατήρηση των σχεδίων και της βελονιάς που επαναλαμβάνονται σταθερά από γενιά σε γενιά με την προσθήκη αργότερα νεότερων στοιχείων. Οι Μικρασιάτισσες και οι Ανατολικοθρακιώτισσες κεντούσαν και έπλεκαν μέχρι την τελευταία ώρα της καταστροφής των πατρίδων τους, περιγράφοντας με κάθε βελονιά τα χρώματα και τις φυσικές ομορφιές, ακόμη και τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου τους. Τα ελληνικά μικρασιατικά και θρακικά κεντήματα διακρίνονται από μια φιλόκαλη και πειθαρχημένη λιτότητα κι έχουν έκτυπη πάνω στα μοτίβα τους ευαισθησία, σε αντίθεση με τα τούρκικα βαρυφορτωμένα με ζωηρά χρώματα όπου υπερισχύει το έντονο χρυσό.
Οι κόμποι με τη βελόνα υπήρξε παραδοσιακή τέχνη της Μικράς Ασίας που τη δούλευαν πολύ και οι Πολίτισσες και αργότερα διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα σαν οικιακή χειροτεχνία. Έπλεκαν με άσπρη και στο χρώμα του μεταξιού κλωστή. Χαρακτηριστικό στοιχείο ήταν οι λουλουδένιες συνθέσεις. Με αυτές τις μπιμπίλες στόλιζαν τα τελειώματα σε μεταξωτά πουκάμισα, μαντίλια, σεντόνια κ.λ.π.
Οι τσεβρέδες από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της νεοελληνικής κεντητικής διασώζουν το αρχαϊκότερο σχήμα Το αρχαίο ύφασμα στο γάμο έπρεπε να είναι μακρόστενο, να μοιάζει με ζώνη, και να έχει τα δυο του άκρα περίτεχνα κεντημένα. Παλαιότερα αποτελούσε δώρο της νύφης στο γαμπρό. Αργότερα στόλιζαν τα σπίτια τους με ολομέταξους κεντημένους με χρυσές και ασημένιες κλωστές τσεβρέδες.
Οι θρακιώτικες ποδιές στολισμένες με πούλιες, χάντρες, φούντες κεντημένες με ελεύθερη βελονιά ή μετρητή, με χιλιάδες χρώματα- τη μεγαλύτερη ποικιλία σε διακοσμητικά ευρήματα -αποτελούν αξιόλογα δείγματα τέχνης.
Καθώς ο λαϊκός πολιτισμός, δεν παραμένει αναλλοίωτο απολίθωμα με μουσειακό
αρχαιολογικό χαρακτήρα παρά αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό που υπόκειται σε αλλαγές και τροποποιήσεις, αντιδρά στις εκάστοτε επιδράσεις επιλεκτικά και αφού αφομοιώσει, τροποποιήσει και μεταλλάξει το ”ξενικό” στοιχείο, το οικειοποιείται, το ανανεώνει και το παραδίδει στις επόμενες γενιές ως παραδοσιακό, ως πατροπαράδοτο πολιτισμικό αγαθό. Έτσι και οι διάφορες τεχνικές της κεντητικής και δαντελοπλεχτικής ,τα σχέδια και τα διακοσμητικά μοτίβα, περνούν από γενιά σε γενιά, αλληλοεπηρεάζονται όταν έρθουν σε επικοινωνία μεταξύ τους και συνδέουν τους τωρινούς Έλληνες με τους παλαιότερους και τους αρχαίους.
Οι κεντίστρες της Μικράς Ασίας και της Θράκης σας έφτασαν πρόσφυγες στην Ελλάδα , αφού εγκαταστάθηκαν φροντίζοντας πρώτα για τα απαραίτητα ξανάπιασαν το βελόνι, κι άρχισαν να αναπαράγουν αυτά που ήξεραν σε συνδυασμό με αυτά που γνώρισαν στις νέες πατρίδες.
Εμείς σήμερα έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε τα απαράμιλλα σε τέχνη σχέδια των παλαιότερων γενιών και γενικά τις δημιουργίες της λαϊκής τέχνης στην υφαντική, στο κέντημα και στην δαντελοπλεκτική, τα διακοσμητικά θέματα και την ξεχωριστή τεχνοτροπία τους και να αναδείξουμε την αξία του εργόχειρου και την προσφορά του στη λαϊκή μας παράδοση.
