Εντυπωσιακά χρώματα και αφηρημένα σχήματα, μικροί και μεγάλοι πλανήτες και δισεκατομμύρια αστέρια αποκαλύπτονται μέσα από το φακό του Βολιώτη χομπίστα φωτογράφου Γρηγόρη Κουλουριώτη, ο οποίος με μεθοδικότητα και επιμονή προσπαθεί να αιχμαλωτίσει την ομορφιά του Γαλαξία που περιβάλλει τον πλανήτη που κατοικούμε.
Παρατηρώντας κανείς τις αναρτήσεις του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, διαπιστώνει εύκολα την αγάπη του για τη φωτογραφία, αλλά κυρίως για την προσοχή που δίνει τελευταία στο άγνωστο και απέραντο σύμπαν περιγράφοντας με θαυμασμό τα φωτεινά σώματα που υπάρχουν εκεί που το ανθρώπινο μάτι βλέπει μόνο σκοτάδι.
Οι ενδόμυχες αναζητήσεις του για το σύμπαν του προκαλούν και κάποιους προβληματισμούς για το αν οι επόμενες γενιές, όπως λέει, θα καταφέρουν να ταξιδέψουν στο διάστημα και θα αντικρίσουν το αχανές μεγαλείο του… Για την ώρα πάντως όσοι έχουν την ευκαιρία να δουν τις φωτογραφίες του παίρνουν μια γεύση για το τι βρίσκεται εκεί έξω.
Πολυσχιδής ως προσωπικότητα και πάντοτε χαμογελαστός, ο 36χρονος σήμερα Γρηγόρης, με τον οποίο υπήρξαμε και συμμαθητές, ζει σήμερα με τη σύζυγό του Δήμητρα και τη μικρή τους κόρη Κλεοπάτρα στη Σάμο, όπου υπηρετεί στο Κλιμάκιο Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού Σώματος. Έχοντας ασχοληθεί από μικρός με τον αθλητισμό κάνοντας διάφορα σπορ διακρίθηκε στην κωπηλασία ως αθλητής του ΝΟΒΑ και της Εθνικής ομάδας τόσο σε Εθνικό όσο και σε Διεθνές επίπεδο.
Ο αθλητισμός βέβαια δεν σταμάτησε ποτέ για μένα, εξηγεί μιλώντας στη «Μαγνησία», καθώς τα τελευταία χρόνια συμμετέχω ερασιτεχνικά σε αγώνες δρόμου αποστάσεων και ορεινούς Μαραθώνιους ανά την Ελλάδα, ενώ παράλληλα ασχολούμαι και με το ψαροντούφεκο.
Η αγάπη με τη φωτογραφία και το “Milky Way”
Με τη φωτογραφία άρχισα να ασχολούμαι το 2015 και ομολογώ πως την αγάπησα αμέσως, μας εξηγεί ο Γρηγόρης, φωτογραφίζοντας αρχικά τοπία, έως τη στιγμή που αντίκρισα για πρώτη φορά τη μορφή του Γαλαξία μας γνωστού ως “Milky Way” στον νυχτερινό ουρανό. “Τότε αποφάσισα πως θα εστιάσω τη φωτογραφία μου κυρίως γύρω από αυτό το θέμα”.
Η επιλογή αυτή όμως απαιτεί απομόνωση, καθώς οι λήψεις πρέπει να γίνονται μακριά από την ανθρώπινη παρουσία και το φως. Μέσα στο πευκοδάσος του όρους Καρβούνη ο Γρηγόρης Κουλουριώτης περπατάει δίπλα στους «γίγαντες» όπως λέει για τα τεράστια δέντρα, ώσπου να βρεθεί σε κάποιο ξέφωτο και να αρχίσει να αιχμαλωτίζει τη συμπαντική δραστηριότητα με τη μηχανή του.
«Όταν βρίσκομαι εκεί έξω, συνήθως μόνος, γιατί είναι δύσκολο να βρει κάποιος παρέα αυτές τις βάρβαρες ώρες, κάτω από τον έναστρο ουρανό προσπαθώντας να στήσω τον εξοπλισμό μου, καταλαβαίνω την εμμονή των αρχαίων προγόνων μας με τον νυχτερινό ουρανό και τα ουράνια σώματα. Μόνο σε απόλυτο σκοτάδι και με καθαρό ουρανό καταλαβαίνει κανείς πόσα πολλά αστέρια υπάρχουν στον ουρανό. Το φως αυτών, οι πλανήτες και ο Γαλαξίας που μοιάζει με σύννεφο που ξέμεινε έπειτα από κάποια καταιγίδα είναι μερικά από τα υπέροχα πράγματα που αντικρίζει κανείς έστω και με γυμνό μάτι» μας λέει με εμφανή ποιητική διάθεση και συνεχίζει, «η αποτύπωση του φωτός των αστεριών είναι για μένα ένα ταξίδι στον χρόνο. Όλοι γνωρίζουμε πως το φως των αστεριών που βλέπουμε είναι φως που ταξιδεύει για πολλά χρόνια, ανάλογα την απόστασή τους από τη γη, προτού φτάσει στα μάτια μας, έτσι, όταν το κλείστρο κλείσει και η φωτογραφία εμφανιστεί στην οθόνη της κάμερας, ξέρω πως έχω πιάσει μια μοναδική στιγμή στο χρόνο, μια στιγμή που έκανε ένα γιγάντιο ταξίδι προτού “παγιδευτεί” στον αισθητήρα της μηχανής μου. Έπειτα έγκειται στη φαντασία μου κυρίως και στην επεξεργασία το κατά πόσο θα τονίσω διάφορα σημεία του κάδρου».
Τις μέρες που ο Γαλαξίας δεν είναι ορατός κυρίως λόγω φωτεινότητας της Σελήνης, ο Γρηγόρης ασχολείται με τη φωτογραφία τοπίου και πιο συγκεκριμένα με τα βουνά της Σάμου. «Ο Καρβούνης είναι ένα βουνό που σε κάποια του σημεία μου θυμίζει το Πήλιο, βουνό που αγαπώ πάρα πολύ», μας λέει με νοσταλγία για την πατρίδα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Απαντώντας στο ερώτημα πως τον έχει επηρεάσει η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως «με άλλαξε ως άνθρωπο, με έκανε να σκέφτομαι και να νοιάζομαι πολύ περισσότερο για το περιβάλλον και τον κόσμο γύρω μου», δηλώνοντας επίσης πως αισθάνεται πολύ τυχερός που έχει τη δυνατότητα να φωτογραφίζει τον νυχτερινό ουρανό και να βρίσκεται στην καρδιά της φύσης αιχμαλωτίζοντας τοπία που είναι ξεχασμένα και που ο σημερινός άνθρωπος δεν τους δίνει σημασία πια.
Όνειρό του, όπως λέει, είναι να προχωρήσει περαιτέρω στη φωτογραφία και κάποια στιγμή να κάνει μια έκθεση με τη δουλειά του, προκειμένου να μοιραστεί με το κοινό το πάθος του για την τέχνη της νυχτερινής φωτογραφίας.
Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του Γρηγόρη Κουλουριώτη στον λογαριασμό του στο Instagram
Αρχιμήδης – Δημήτρης Καρεκλίδης
