Οι «Περσείδες» είναι η πιο ολοκληρωμένη μου εργασία τα τελευταία χρόνια, δήλωσε στο «Ράδιο-Ένα 102,5», ο γνωστός τραγουδοποιός Μίλτος Πασχαλίδης, ενώ αναφορικά με το σημείωμα με το οποίο προλογίζω το νέο του cd σχετικά με τις ευχές, τόνισε ότι «οι ευχές συνήθως που κάνουμε στα πεφταστέρια ξέρουμε και εμείς ότι είναι μάταιες». Κάνοντας μια αναδρομή, αναφέρει ότι «είναι σαφές ότι έχω γλιτώσει τον … ψυχίατρο, γράφοντας τραγούδια», ενώ αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση και την κρίση, σημείωσε ότι «είμαστε πολύ κοντά στον πάτο», χωρίς βέβαια όπως χαριτολογώντας να τονίζει, να είναι ο …Νοστράδαμος.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ
Tι γίνεται και με αυτές τις υπέροχες «Περσίδες» που μας προσφέρατε πρόσφατα;
Κοιτάξτε, οι περσίδες είναι μια εργασία την οποία δεν είχα προγραμματίσει, αλλά μερικές φορές, ο μη προγραμματισμός είναι το ίδιο γοητευτικός. Δεν είχα στο μυαλό μου να γράψω δίσκο αλλά μέσα στο καλοκαίρι έσκαζαν σαν πυροτεχνήματα οι ιδέες μέσα στο μυαλό μου και στιχουργικά και μουσικά και έγραψα 11 καινούργια τραγούδια. Ο δίσκος εκδόθηκε τον Νοέμβριο λέγεται Περσίδες από τα πεφταστέρια του Αυγούστου είναι η πιο ολοκληρωμένη μου εργασία τα τελευταία χρόνια και αυτή παρουσιάζω κατά κύριο λόγο. Δηλαδή παίζουμε τραγούδια από εκεί στις εμφανίσεις, αλλά φυσικά και από τα 20 -21 χρόνια της προηγούμενης δισκογραφίας μου, με τα τραγούδια που αγαπάτε και μερικά τραγούδια που όταν τα ξεχνάω με… τραβάνε από το μπατζάκι και μου λένε παίξε μας και εμάς λίγο …
Πάντως άκουσα το εξής εκπληκτικό για τις Περσίδες, ότι ουσιαστικά ήταν μια δουλειά, που έγινε μέσα σε λίγες ημέρες;
Σωστό, δηλαδή τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα σε 12 μέρες. Και να σας πω την αλήθεια δεν ήξερα ότι γίνεται !
Ε, τώρα ουσιαστικά το καταφέρατε…
Δηλαδή, συνήθως όταν γράφουμε τραγούδια, υπάρχει μια απόσταση από αυτό που θέλουμε να περιγράψουμε…Χρονική απόσταση ή όταν γράφεις ένα τραγούδι, μετά είσαι τόσο εξοντωμένος που δεν γράφεις αμέσως το επόμενο… Αυτός ήταν ένας κύκλος τραγουδιών που γράφτηκε, πραγματικά το λέω, σαν να όπως είπα και πριν, σαν να σκάγανε πυροτεχνήματα μέσα στο κεφάλι μου… Είπα ότι, η έμπνευση είναι ένα πράγμα το οποίο χωράει πολλή μεγάλη συζήτηση, αλλά … αφού σου ήρθε κάντο !
Και νομίζω πως καλά κάνατε, γιατί μόνο και μόνο η αποδοχή και η υποδοχή του κόσμου νομίζω πως μαρτυρά πολλά …
Ναι, η αλήθεια είναι πως ο δίσκος βγήκε τον Νοέμβρη και αμέσως, μέσα στον Δεκέμβριο 2 3 τραγούδια στον κόσμο που με αγαπάει, έγιναν πολύ αγαπητά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο πράγμα για εμάς
Είναι όντως έτσι μάταιες οι ευχές, όπως λέτε στο εισαγωγικό σημείωμα αυτού του νέου CD;
Δεν είναι μάταιες οι ευχές… απλά οι ευχές συνήθως που κάνουμε στα πεφταστέρια ξέρουμε και εμείς ότι είναι μάταιες. Δηλαδή αν φτάσεις στο σημείο να κάνεις μια ευχή όταν πέσει ένα αστέρι πάει να πει, ότι αυτές είναι μάταιες ευχές…
Σε αυτές και μόνο λοιπόν…
Ναι, δεν σημαίνει ότι είναι όλες οι ευχές μάταιες, αλίμονο και ούτε είμαστε και μοιρολάτρες… Αυτό ακριβώς θέλω να πω, δηλαδή ακόμα και ο πιο αγνός στοχαστής ή ο πιο άθρησκος ή άθεος πολύ συχνά κοιτώντας τον ουρανό και βλέποντας ένα αστέρι να πέφτει κάνει μια ευχή … Ε, αυτό έχει μέσα του ένα υποσυνείδητο μεταφυσικής ας πούμε, το οποίο δεν μπορεί να το ερμηνεύσει ούτε ο ίδιος. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον πράγμα.
Πάντως μου αρέσει πραγματικά και το ιδιαίτερο στοιχείο… Δηλαδή βλέπω πραγματικά να «ακροβατείτε», να το πω;… με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ανάμεσα στην παράδοση και στη σύγχρονη μουσική. Παράλληλα, το πολιτικό τραγούδι και το ερωτικό, τώρα αυτό είναι ίσως κάτι διαφορετικό και με τις «Περσίδες»… και τα καταφέρνετε …
Δεν ξέρω, αλλά για να το λέτε, σας ευχαριστώ. Δεν είναι καμία ακροβασία, είναι ίσως ότι κάποια στιγμή μεγαλώνοντας και κάνοντας πάρα πολλά τραγούδια και δίσκους, αισθάνεσαι ότι απλώς ζεις και κάποια στιγμή αυτό που ζεις και είναι γύρω σου, βγαίνει από μέσα σου μια διάθεση να το περιγράψεις κιόλας… Άλλες φορές να το ξορκίσεις… Ξέρεις, γιατί δεν ζούμε και στην καλύτερη των εποχών τα τελευταία 5 6 χρόνια …
Ε βέβαια, αυτό το …βιώνουμε!
Οπότε υπό μια έννοια είναι και ψυχοθεραπευτικό για εμάς που το γράφουμε. Δηλαδή είναι σαφές ότι έχω γλιτώσει τον … ψυχίατρο, γράφοντας τραγούδια αλλά πολύ συχνά και για αυτούς που τα ακούνε!
Τα επόμενα σχέδια ποια είναι; Επειδή υπάρχει και η εμπειρία της συγγραφής, έτσι; Ήταν ο «Επόπτης», ήταν το «Αγύριστο κεφάλι», δεν ξέρω σε αυτό το κομμάτι σκέφτεστε να επανέρθετε;
Κοιτάξτε, εμένα γενικώς με γοητεύει η έννοια της αφήγησης, το να λέμε ιστορίες και να ακούμε ιστορίες… Έτσι ξεκίνησε και η ιδέα και τελικά έφτασα να έχω γράψει 3 μυθιστορήματα αλλά προφανώς η εργασία μου δεν είναι συγγραφέας. Όμως ιστορίες πάντα υπάρχουν και ιστορίες πάντα περιμένουν για να ειπωθούν, απλώς δεν έχω κάτι οργανωμένο στο μυαλό μου στη συγγραφή. Τώρα δισκογραφικά, έχει μεγάλη πλάκα το γεγονός ότι τώρα που διαλύεται η δισκογραφία, όλοι βγάζουμε όλο και περισσότερους δίσκους
Ίσως λειτουργεί όπως στη Φυσική, η «δράση»- «αντίδραση»…
Αυτό είναι! Είναι η δράση-αντίδραση και το άλλο είναι, ότι όπως λένε και στο χωριό μου «δεν μπορείς να μάθεις σε έναν γέρικο σκύλο καινούρια κόλπα». Εμείς ξέρουμε να γράφουμε τραγούδια και να βγάζουμε δίσκους, αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή δεν πουλάνε οι δίσκοι ή επειδή διαλύθηκαν οι δισκογραφικές εταιρίες, εμείς δεν θα γράφουμε τραγούδια
Τραγούδια υπάρχουν λοιπόν και υπάρχει και ένας κύκλος τραγουδιών, με τον οποίο αισθάνομαι υποχρεωμένος να εκδώσω, υποχρεωμένος συναισθηματικά… Είναι μια σειρά τραγουδιών του Μάριου Τόκα και του Άλκη Αλκαίου που ήταν φίλοι μου και οι δυο…
Ναι, στον Άλκη Αλκαίο οφείλετε και το βιβλίο «Αγύριστο κεφάλι», αν δεν κάνω λάθος …
Σωστό, ο Άλκης λοιπόν, είχε τραγούδια στο συρτάρι φτιαγμένα, τα οποία δεν τραγουδήθηκαν, έμειναν στο συρτάρι … Κάποια τα είπε ο Μητροπάνος, κάποια δεν τα είπε κανείς και τώρα οι οικογένειες, μου έχουν ζητήσει να τα εκδώσω και αισιοδοξώ μέσα στο 2017 να το κάνω…
Μπράβο πολύ όμορφο αυτό, εμείς θα το περιμένουμε πάντως
Για την ακρίβεια ήταν να βγούνε τώρα απλά τους πρόλαβαν οι «Περσείδες»…
Θα ήθελα και ένα δικό σου σχόλιο γιατί είπες και εσύ λίγο νωρίτερα ότι διανύουμε δύσκολες εποχές γενικότερα και ξέρω ότι χωρίς δισταγμό γενικά λέτε την άποψη σας… Δεν ξέρω κατά πόσο πιστεύετε ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα και αν έχει βελτιωθεί γενικότερα η κατάσταση…
Κοίταξε να δεις, όχι δεν έχει βελτιωθεί, όμως νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά στον πάτο
Οπότε αρχίζει τώρα η αντίστροφη πορεία προς τα πάνω;
Με την έννοια, ότι θέλοντας και μη, δηλαδή άμα είσαι στο τελευταίο σημείο… άμα ξύνεις τον πάτο με τα νύχια σου, ε, κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξεις και από την άλλη μεριά… Τώρα δεν ξέρω πραγματικά, δεν είμαι Νοστράδαμος για να προβλέψω, πάντως έχω την εκτίμηση ότι χειρότερα δεν πάει. Τώρα αν αποδειχτεί ότι πάει και χειρότερα… «ζήτω που καήκαμε», αλλά νομίζω ότι χρειάζεται να επανεφεύρουμε ένα κομμάτι αλληλεγγύης που χάθηκε. Ξέρεις τι γίνεται… Αυτή η κρίση δυστυχώς μας έβγαλε σε όλο τον κόσμο ένα πολύ κακό εαυτό. Αντί να βγάλει στον κόσμο έναν καλό εαυτό να τον κάνει καλύτερο δηλαδή να μάθει το μάθημα του κάπως να βελτιώσει τον τρόπο που σκέφτεται που κινείται που συμπεριφέρεται στους γύρω του μας κάνει πιο επιθετικούς πιο άγριους πιο μοναχικούς πιο ο σώζων εαυτός σωθείτο και έτσι δεν βγαίνει το κόλπο
Εγώ βέβαια να σας πω την αλήθεια, έχω εισπράξει και το αντίθετο όσον αφορά την φιλανθρωπία και την υποστήριξη, την αλληλεγγύη, αλλά ισχύει και αυτό που λέτε δηλαδή…
Κοίταξε, η φιλανθρωπία είναι καλό πράγμα, αλλά είναι περιστασιακό, δηλαδή δεν μπορείς να περιμένεις βελτίωση της κατάστασης από φιλανθρωπίες
Ασφαλώς
Οι φιλανθρωπίας εντάξει, προφανώς είναι καλό, αλλά η αλληλεγγύη είναι κάτι διαφορετικό και οργανωμένο
Άρα σε εκείνο το κομμάτι είναι που πάσχουμε …
Ακριβώς …
