Μεθαύριο Τετάρτη 7 Αυγούστου, στις 21.00, στην αυλή του δημοτικού σχολείου Σταγιατών θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ “Μάνος Χατζιδάκις – Είδωλο στον Καθρέφτη” σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Βερνίκου. Στην προβολή το παρών θα δώσει ο δημιουργός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Δημήτρης Βερνίκος και το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του μετά το τέλος της προβολής.
Ένα ταξίδι στο μουσικό μύθο της ζωής του Μάνου Χατζιδάκι. Η συνάντησή του με την επιτυχία. Η άρνηση του Όσκαρ. Η επιμονή του ν’ απευθύνεται στην ονειρική διάσταση του ανθρώπου και να δείχνει το δρόμο προς την ελευθερία και το ασυμβίβαστο.
Στο σημείωμά του ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Δημήτρης Βερνίκος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «το εγχείρημα μιας οπτικοαουστικής βιογραφίας πάνω στη ζωή και το έργο του Μάνου Χατζιδάκι χρονολογείται από το 1982 όταν προσκλήθηκε στην Φρανκφούρτη για να πάρει το βραβείο για τα «Παιδιά του Πειραιά» ως ένα από τα 10 δημοφιλέστερα τραγούδια του αιώνα. Του άρεσε η ιδέα. Το προτείναμε στην Γερμανική τηλεόραση. Ο Μάνος βέβαια για μία ακόμη φορά δεν πήγε να πάρει το βραβείο και η ιδέα έμεινε στο ράφι!
Συνέχισα να καταγράφω συναυλίες του, ηχογραφήσεις στο στούντιο και ηχητικές κουβέντες που είχα από παλαιότερα. Ποτέ όμως δεν καταφέραμε να κάνουμε μερικές κουβέντες μπροστά στην κάμερα. Δεν αναφέρω τον όρο συνέντευξη γιατί δεν μ’ αρέσει. Ο λόγος είναι απλός. Στον Μάνο δεν άρεσε καθόλου αυτή η συγκεκριμένη σχέση με την κάμερα. Μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι «Είναι σαν να μου ζητάς να φορέσω ένα σφιχτό φράκο για να πάω σε δεξίωση με επίσημους. Το απεχθάνομαι!» Όταν όμως βρισκόταν σε κατάσταση δράσης δηλαδή ηχογράφησης, πρόβας ή όποιας άλλης δραστηριότητας, δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Τότε ξεχνούσε την κάμερα εντελώς.
Τα χρόνια πέρασαν. Πολύ υλικό καταγράφηκε με διάφορες αφορμές. Ο Μάνος έφυγε και ταξιδεύει στ’ άστρα μεταξύ του Σείριου (ΑΛΦΑ του Mεγάλου Kυνός) και άλλων διαττόντων αστέρων (…). Ο στόχος μου ήταν να δώσω μια λιτή και με γρήγορους ρυθμούς ακριβή εικόνα της προσωπικότητας και του έργου του Μάνου Χατζιδάκι, που θα προσιδίαζε και στις δικές του προδιαγραφές. Ο Μάνος θα ήθελε το αποτέλεσμα σεμνό, ακριβές, βαθύ χωρίς φιοριτούρες και περιττολογίες.
Εύχομαι ν’ αφεθείτε και να ταξιδέψετε στην ιστορία του «μουσικού ονειροποιού». Ο Μάνος απορροφούσε τον εξωτερικό κόσμο, τον έκανε δικό του και μας τον χάριζε ξανά μέσα από τους μουσικούς του μύθους».
