Άπειρα είναι τα άγνωστα τραγούδια και τα περιστατικά που αναφέρονται στον Μάνο Χατζηδάκι και παραμένουν εδώ και δεκαετίες στο σκοτάδι, όπως ανέφερε ο βραβευμένος σκηνοθέτης Δημήτρης Βερνίκος, ο οποίος είχε την τύχη να τον γνωρίσει από κοντά και να αναπτύξει φιλική σχέση με τον τιτάνα του ελληνικού πολιτισμού.
Με αφορμή την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για τον Μάνο Χατζηδάκη υπό τον τίτλο: «Μάνος Χατζηδάκης – είδωλο στον καθρέφτη» την ερχόμενη Δευτέρα 12 Αυγούστου στις 9 το βράδυ στο κτήμα του Θωμά Κοροβίνη, ο κ. Βερνίκος, μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή.
Όπως ανέφερε αρχικά ο σκηνοθέτης, ο οποίος διαμένει μόνιμα πλέον στον Άγιο Βλάσιο από το 2013, από το 1982 υπήρχε η σκέψη να δημιουργηθεί ένα ντοκιμαντέρ για τον Μάνο Χατζηδάκι, μετά από τη βράβευση του τελευταίου, για το «Ποτέ την Κυριακή», ως ένα από τα 100 τραγούδια του αιώνα και έπρεπε να μεταβεί στη Φρανκφούρτη. «Άδραξα την ευκαιρία να φτιάξω μια πρόταση την οποία προσπαθήσαμε να τη δώσουμε στην Ευρώπη, αλλά ο Μάνος, τελευταία στιγμή δεν πήγε, όπως άλλωστε… περιμέναμε να κάνει ο Μάνος!
Πέρασε από πολλά στάδια…
Έτσι περάσανε τα χρόνια ο Μάνος Χατζηδάκις έφυγε από τη ζωή και αμέσως μετά άρχισα να ολοκληρώνω το σχέδιο, βελτιώνοντας το αρχικό και περί το 2000 έλαβα χρηματοδότηση από το Κέντρο Κινηματογράφου για ανάπτυξη και τελικά κατέληξα να δημιουργήσω αυτό το ντοκιμαντέρ το 2008, περνώντας από πολλά στάδια», σημείωσε ο κ. Βερνίκος. Συνεχίζοντας, τόνισε ότι το αρχικό πλάνο ήταν να δημιουργηθεί ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, και στη συνέχεια για δύο χρόνια επιχείρησε να γράψει ένα σενάριο μυθοπλασίας και για κάποιους λόγους, ενώ είχε περάσει από την επιτροπή του Κέντρου Κινηματογράφου, του ζητήθηκε λόγω κάποιων προβλημάτων, να μην το υλοποιήσει τελικά. Έτσι κατέληξε να φτιάξει το ντοκιμαντέρ, για το οποίο πραγματοποίησε εκτεταμένη έρευνα, παρά το γεγονός ότι γνώριζε για πολλά χρόνια τον Μάνο Χατζηδάκι και κατείχε πλούσιο υλικό. Πραγματοποίησε συνεντεύξεις με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, καταγράφοντας τις μαρτυρίες τους.
«Λείπει από το σήμερα η προσωπικότητα του Μάνου»
Πρόκειται για μια προσέγγιση κινηματογραφικής βιογραφίας, καθώς αρχικά, σκοπός ήταν να δημιουργηθούν τρεις κύκλοι των οκτώ επεισοδίων, ωστόσο, το εγχείρημα σκόνταψε και πάλι και «μπήκε στον πάγο». «Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στις πρώτες τρεις δεκαετίες της ζωής του Μάνου Χατζηδάκι. Δηλαδή στα πρώτα χρόνια, τη δεκαετία του ’40 και του 50. Από εκεί και πέρα τα πράγματα παρουσιάζονται πιο γρήγορα. Αυτό που έχω κάνει, είναι να κρατήσω όσο το δυνατόν περισσότερο τη μουσική του Μάνου, η οποία εκτίθεται αρκετά στο ντοκιμαντέρ, εκτός από την προσωπικότητά του και τη βιογραφία του» είπε ο κ. Βερνίκος, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι λείπει από το σήμερα η προσωπικότητα του Μάνου Χατζηδάκι, ο οποίος ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο του Πολιτισμού.
Ενδιαφέρονται νέοι άνθρωποι!
Καταλήγοντας ο σκηνοθέτης, εξήγησε πως στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 100 ετών από τη γέννησή του Χατζηδάκι θα πραγματοποιηθούν ορισμένες τεχνικές διορθώσεις στην ταινία και όσο περισσότερες επαναπροβολές γίνεται. «Προχθές στις Σταγιάτες προβάλαμε το ντοκιμαντέρ και το ευτύχημα ήταν πως περίπου οι μισοί από το κοινό ήταν νέοι άνθρωποι, δείχνοντας ενδιαφέρον για το έργο και την προσωπικότητα του Μάνου Χατζηδάκι» κατέληξε ο κ. Βερνίκος.
