Αναδρομή στην ιστορία της δημιουργίας της «Θεάτρου Βόλου» (ως Πειραματικής Σκηνής του Βόλου αναφέρονταν το 1976) πραγματοποίησε μέσα από τη συχνότητα του Ράδιο ΕΝΑ, ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας, Βασίλης Μπουντούρης.
Με αφορμή το βιβλίο του «23+1 ιστορίες από τη λίμνη της φωτιάς», θυμήθηκε πως από νωρίς επισκέπτονταν τον Βόλο σημαντικοί άνθρωποι των τεχνών, όπως ο Α. Δασκαλόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Μάνος Ελευθερίου και άλλοι, γιατί ο Βόλος ήταν πρωτοπόρος σε επίπεδο επαρχίας.
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Με μεγάλη θεατρική παράδοση
Ήταν μάλιστα από τις πόλεις που διέθετε μεγάλη θεατρική παράδοση. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη που κατάγεται απ΄τη Θεσσαλία, ότι στον Βόλο πραγματοποιούνταν ενάρξεις πανελλήνιων περιοδειών θεατρικών ομάδων, και όχι στην Αθήνα. Έκανε λόγο για μια εκπληκτική προσπάθεια η οποία ξεκίνησε το 1976, μετά από παρότρυνση σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής και θυμήθηκε πως οι παραστάσεις που πραγματοποιούσαν στα χωριά του Πηλίου και αλλού, ήταν κάτι το πολύ σημαντικό, που είχαν τη στήριξη του κόσμου, ο οποίος αγκάλιαζε το όλο εγχείρημα επιδεικνύοντας τεράστιο ενδιαφέρον.
«Χάσαμε τη θεία στοπ»!
Σταθμός στη λειτουργία του θεάτρου ήταν το έργο «Χάσαμε τη θεία στοπ» όπου η παρουσία των θεατών στις παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στον Βόλο ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού «κρέμονταν από τον εξώστη σαν τα σταφύλια». Η λειτουργία του κράτησε για διάστημα δύο ετών. «Κατόπιν διασπαστήκαμε και η δική μου άποψη, όπως και άλλων, ήταν να ανεβάσουμε νεοελληνικά και προσιτά έργα στον λαό, ενώ η άλλη γνώμη, ήταν να παίζουμε παραστάσεις από πιο κλασσικά δημιουργήματα, όπως το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το «Θέατρο του Παραλόγου» κ.α..
Προσωπικά δεν ασπαζόμουν τη δεύτερη άποψη, γιατί πίστευα ότι χρειάζεται να ξέρεις πού απευθύνεσαι, δημιουργώντας μια ζωντανή για τον θεατή παράσταση» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπουντούρης που πρόσθεσε πως ήταν τόση η αγάπη του κόσμου για την παράσταση «Χάσαμε τη θεία στοπ», που όταν την ανέβασαν στα νησιά των Βορείων Σποράδων, υπήρξαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να τους κόψουν το εισιτήριο, ώστε να το κρατήσουν στη συνέχεια ως ενθύμιο.
«Δεν διάλεγαν τυχαία τον Βόλο»
«Θεωρούσαμε ότι ήταν η καταλληλότερη πόλη για το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου και δεν τη διάλεγαν τυχαία σημαντικοί πρωταγωνιστές που έκαναν πρεμιέρα στον Βόλο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπουντούρης.
Μιλώντας εν συνέχεια για το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο, «23+1 ιστορίες από τη λίμνη της φωτιάς», είπε πως στόχος του, ήταν να δημιουργήσει πιστευτούς χαρακτήρες και ιστορίες που θα διαθέτουν ατμόσφαιρα θρίλερ. Γι’ αυτό προχώρησε στην επιλογή μόνο 24 ιστοριών – μύθων από την πλούσια λαογραφική μας παράδοση. «Υπάρχουν ιστορίες που διασώθηκαν από την αρχαία Ελλάδα και που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως αυτή του Μελέαγρου και της Αταλάντης. Έτσι, όπου βρήκα καλό υλικό το πήρα» κατέληξε ο γνωστός σεναριογράφος.
Info
Ο Βασίλης Μπουντούρης σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη, σκηνοθεσία στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε με άριστα και πήρε υποτροφία για σπουδές θεάτρου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει 7 μεγάλου μήκους ταινίες, με πιο γνωστές το Είμαι…., Ο Παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι, Μπίζνες στα Βαλκάνια. Οι ταινίες του τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία ποιότητας, βραβείο κοινού (Ο Παράδεισος…), βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου (Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μπίζνες στα Βαλκάνια). Βραβεύτηκε απ’ το Cine 7 για την προσφορά του στον κινηματογράφο. Τρεις ταινίες του εκτός απ’ το φεστιβάλ Θεσ/κης προβλήθηκαν σε ξένα φεστιβάλ (Βερολίνο, Σόφια, Κορμπέι, Ρέτζιο Καλάμπρια, κλπ,) Ο Παράδεισος… αγοράστηκε και διανεμήθηκε απ’ την Columbia σε 60 χώρες. Συνεργάστηκε με ξένους ηθοποιούς, Ian Doury, Liz Boorman, κ.α. Στο θέατρο ξεκίνησε με την Μελίνα και τον Ντασέν, υπήρξε εμπνευστής και συνιδρυτής του Θεάτρου Βόλου και στη συνέχεια σκηνοθέτησε 10 παραστάσεις σε δικά του κείμενα και κείμενα τρίτων. Σταθμός στάθηκε η συνεργασία του με τον Αλέξη Δαμιανό και τον μεγάλο δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη. Μπήκε στη λογοτεχνία το 1989 με το έργο «Η άλλη Μήδεια». Το έργο διδασκόταν στο ΑΠΘ (τμήμα συγκριτικής φιλολογίας) και εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνή συνέδρια. Έχει τιμηθεί για έργα του συγγραφικά, ενώ έχει διδάξει για χρόνια σε σχολές Κινηματογράφου και Θεάτρου της Αθήνας. Είναι ενεργό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Σεναριογράφων, και μέλος του σωματείου Σκηνοθετών Παραγωγών.
