“Ίσκιοι στο φως” τιτλοφορείται το νέο συγγραφικό έργο της Άρτεμις Παπανδρέου που κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Σιδέρη, με τη συγγραφέα να εκφράζει τη χαρά της για τη νέα αυτή κυκλοφορία.
Το βιβλίο αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις, στις δύσκολες σχέσεις των συζύγων, ακόμη κι όταν παύουν να είναι “νυν” και γίνονται “πρώην”. Στις σχέσεις εκείνες, όπου ο εγωισμός και η τάση του ενός για εξουσία πάνω στον άλλον δημιουργούν καταστάσεις ζοφερές. Οι σελίδες του βιβλίου είναι ποτισμένες από τη μια με φόβο και αγωνία, από την άλλη με δύναμη, έρωτα, δημιουργία και προσφορά. “Γιατί δεν ήταν σκοπός μου να γράψω για τα δύσκολα, αλλά για το σθένος που γεννιέται μέσα από το ίδιο το θύμα, μέσα από την απόφαση που παίρνει ν’ αλλάξει τη ρότα του, να γυρίσει σελίδα με το όποιο κόστος, να γεμίσει χρώμα και φως τη ζωή του. Γιατί το σκοτάδι και τον ήλιο τα έχουμε μέσα μας. Αυτά καθορίζουν την ύπαρξή μας. Από εμάς εξαρτάται ποιό απ’ τα δυο θα διαλέξουμε σαν πυξίδα ζωής”, αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια.
Οι ” Ίσκιοι στο φως” είναι ένα βιβλίο που υμνεί τη γυναίκα και την δύναμή της. Μια δύναμη που αγνοεί κι όμως την κουβαλά μέσα της. Μια δύναμη που την μαθαίνει σιγά – σιγά καθώς πολεμά για τον εαυτό της και κερδίζει και από μια μάχη. Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα και η συγγραφέας πιστεύει πως θα αγγίξει κάθε είδους γυναίκα, τόσο την χειραφετημένη, όσο και κείνη, την άλλη, που ακόμη παλεύει για τις ισορροπίες της. Είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο στις γυναίκες που τόλμησαν και διεκδίκησαν τα όνειρά τους! Αφιερωμένο στις γυναίκες που δεν έπαψαν ποτέ να οραματίζονται μια νέα αυγή γεμάτη φως….
Περιγραφή
“Ο φόβος της σκιάς του την είχε γραπώσει στα νύχια του. Η λογική της, στην αρχή, αντιστεκόταν σθεναρά. Όμως η αντίδραση έγινε θυμός, ο θυμός ενοχή και η ενοχή απόγνωση που θόλωσε το βλέμμα. Η απελπισία είχε τυλίξει γύρω της ένα μαύρο σεντόνι και στραγγάλιζε κάθε κύτταρο του μυαλού της. Μα, μέσα της, η ψυχή σάλπιζε ελευθερία. Μια απόλυτη στιγμή παράνοιας την έφερε αντιμέτωπη με την ψυχρή ανάσα του θανάτου. Το επεδίωξε. Τότε, όμως, η ζωή όρισε τους δείχτες του ρολογιού της να κινηθούν αντίστροφα. Μηδένισε το κοντέρ της. Και πήρε να μετρά από την αρχή. Με καινούργια νήματα στον αργαλειό της, με νέα υφάδια και στημόνια ξεκίνησε να υφαίνει όνειρα, να υφαίνει χαρά, έρωτα, δημιουργία… Ξεκίνησε να τη ντύνει, επιτέλους, με χρώματα… Οι ίσκιοι που την κυνηγούν, όμως, θ’ αφήσουν την ψυχή της να λιαστεί στο φως; Ή μήπως θα γίνουν χειρότεροι κι από εφιάλτες;”
