Σήμερα, 9 Σεπτεμβρίου, θυμόμαστε τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έναν καλλιτέχνη που δεν έγραψε απλώς τραγούδια, αλλά έδωσε ψυχή στη μουσική. Έφυγε από τη ζωή το 2019, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη γεμάτη μελωδίες που έγιναν παρέα μας σε στιγμές χαράς, συγκίνησης, έρωτα.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας το 1956 και από πολύ νωρίς έδειξε την αγάπη του για τη μουσική. Στα 20 του χρόνια δημιούργησε το συγκρότημα P.L.J. Band, που αργότερα θα γινόταν οι Τερμίτες — ένα από τα πιο ξεχωριστά σχήματα της εποχής. Το 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος Η Αμαρτωλή Μαρία, με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα στα κομμάτια Αρκούδες και Σκόνη, ανατρέποντας τις ισορροπίες της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Σπουδαίες στιγμές στην πορεία τους ήταν οι συναυλίες στο Θέατρο του Λυκαβηττού και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που σφράγισαν μια ολόκληρη γενιά ακροατών. Οι Τερμίτες, με τον δικό τους τρόπο, κατάφεραν να ενώσουν δύο διαφορετικούς κόσμους του ελληνικού τραγουδιού, συνεργαζόμενοι με καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Φλέρυ Νταντωνάκη, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Σάκης Μπουλάς, οι Αδελφοί Κατσιμίχα, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, η Σοφία Βόσσου και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Μετά τη διάλυση των Τερμιτών, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ξεκίνησε τη σόλο πορεία του. Το 1989 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο Ο Μαγαπάς και η Σ’ αγαπώ, χωρίς εμπορική επιτυχία. Δύο χρόνια αργότερα όμως, το Διδυμότειχο Blues – με το ομώνυμο τραγούδι σε συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα -τον καθιέρωσε, ανοίγοντας τον δρόμο για μια μακρά και δημιουργική καριέρα.
Ακολούθησαν δίσκοι που αγαπήθηκαν πολύ, όπως το Ρίξε Κόκκινο στη Νύχτα, το Παυσίλυπον και το πιο εμπορικό του άλμπουμ, Το Διάλειμμα Κρατάει Δυο Ζωές (2001). Συνολικά κυκλοφόρησε 17 προσωπικούς δίσκους, συνεργάστηκε με κορυφαίους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, έγραψε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο και εμφανίστηκε σε μεγάλες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 2008 γιόρτασε τα 20 χρόνια προσωπικής πορείας με δύο μεγάλες συναυλίες στο Λυκαβηττό, δίπλα σε σημαντικά ονόματα όπως ο Νταλάρας, ο Σαββόπουλος, ο Παπακωνσταντίνου και ο Μικρούτσικος. Το 2012 παρουσίασε τον διεθνή δίσκο Οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο με συμμετοχές καλλιτεχνών από όλη την Ευρώπη, ενώ η συναυλία στο Καλλιμάρμαρο αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του.
Συνεργάστηκε με πλήθος τραγουδιστών και μουσικών, από τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Δημήτρη Μητροπάνο έως τους Πυξ Λαξ και τον Angelo Branduardi, αποδεικνύοντας τη διαχρονικότητα και το εύρος του έργου του.
Τραγούδια που έγιναν δικά μας
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας άφησε πίσω του τραγούδια που σημάδεψαν δεκαετίες και συνεχίζουν να ακούγονται με την ίδια δύναμη. Από το «Τερατάκια τσέπης» και τον «Νότο», μέχρι τον «Άνεμο που φυσά», το «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», το «Σκόνη», αλλά και τα τρυφερά «Μικρός Τιτανικός» και «Πόσο σε θέλω», η μουσική του έγινε κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Τραγούδια που μιλούν για έρωτα, αγωνία, καθημερινότητα και όνειρα, με έναν τρόπο άμεσο και ανθρώπινο. Έργο που δεν περιορίστηκε στη στιγμή, αλλά συνεχίζει να συγκινεί και να ενώνει γενιές.
Οι κουβέντες του
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας δεν μάσαγε τα λόγια του. Με ειλικρίνεια και άμεσο λόγο μιλούσε για τη ζωή, την κρίση, τον έρωτα, τον αγώνα. Σε συνεντεύξεις του άφησε φράσεις που συνοψίζουν το βλέμμα του στον κόσμο:
- «Η ζωή είναι έρωτας και αγώνας. Δεν γίνεται το ένα χωρίς το άλλο» — (συνέντευξη στο Βήμα, 2011)
- «Η κρίση σε γιγαντώνει, η ευμάρεια και το ρούφηγμα του καναπέ σε κάνουν βλάκα» — (συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα, 2013)
- «Αλλά αφού ‘έφτυσα αίμα’… αυτή η πρώτη δεκαετία, μέχρι το ‘Διδυμότειχο’, ήταν πολύ ζόρικη» — (συνέντευξη στην Καθημερινή, 2008)
Λόγια αυθεντικά, χωρίς φίλτρα, που φανερώνουν τον χαρακτήρα του: χειμαρρώδη, αφοπλιστικά ειλικρινή και βαθιά ανθρώπινο.
Η απώλεια
Το πρωινό της 9ης Σεπτεμβρίου 2019 έφυγε ξαφνικά, από καρδιακή ανακοπή. Ετοιμαζόταν για συναυλίες και σχέδια — γιατί για εκείνον, η μουσική δεν ήταν ποτέ στατική. Αν και αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, ανάμεσά τους και μια επέμβαση bypass, η αγάπη του για τη μουσική ήταν αμείωτη και αέναη. Μετά την τελευταία του συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, είχε επιστρέψει στο σπίτι του στον Πτελεό, όπου τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου τον βρήκε η καρδιά του να σταματά.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βόλου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του, σε ηλικία 62 ετών.
Σαν σήμερα, τον θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη. Για τις λέξεις που έγιναν τραγούδια, για τις νότες που έγιναν συντροφιά και για την αλήθεια που άφησε πίσω του.
Πηγή: https://www.savoirville.gr/
