Την Πέμπτη 11 Αυγούστου μέσα στα πλαίσια του φεστιβάλ θεάτρου Αλώνι στο Πήλιο πραγματοποιήθηκε όπως κάθε χρόνο μια παράσταση αρχαίου δράματος αυστηρά επιλεγμένη για το εκπαιδευτικό χαρακτήρα που χρόνια το θέατρο υπηρετεί.
Όπως αναφέρεται απ΄τους διοργανωτές, «η παράσταση Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου παρέσυρε το κοινό σε μέθεξη που αρμόζει για το απαιτητικό αυτό είδος .Το αρχαιοελληνικού τύπου Θέατρο Αλώνι αποτέλεσε το πρώτο σταθμό της περιοδείας και συνεχίζει σε αρχαία θέατρα με τελικό προορισμό την Αθήνα. Το θέατρο κατάμεστο από νωρίς με το ευαισθητοποιημένο θεατρόφιλο κοινό στο αρχαίο δράμα περίμενε λίγα λόγια για τον Αισχύλο και την σημασία των Περσών από το Θεατρολόγο και κορυφαία προσωπικότητα των Γραμμάτων και τεχνών κ. Βάλτερ Πούχνερ. Η κατάνυξη και η προσοχή που ακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος του δράματος αφενός έδειξε την ανάγκη του κοινού να αφομοιώσει μια σπουδαία παράσταση και αφετέρου ολοένα δυναμώνει και καθιερώνεται ο σημαντικός θεσμός που ξεκίνησε το 2015 με το σεμινάριο αρχαίου δράματος . Πάνω απόλα όμως το κοινό παρακολούθησε μια εξαιρετική παράσταση σε ένα χώρο ιδανικό για παράσταση αρχαίου δράματος .
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν όπου είχε ξαναπροσκληθεί στο Αλώνι από τον υπεύθυνο του θεάτρου τον εικαστικό κ.Γιώργο Τριανταφύλλου το 2019 με την Αντιγόνη του Σοφοκλή και όπως τονίζει το Θέατρο μέσα από το εθελοντικό του έργο απέκτησε την εμπειρία, που ήταν απαραίτητη, για να υλοποιηθούν από το 2015 πιο συγκεκριμένες προτάσεις παιδαγωγικού χαρακτήρα με στόχο πάντα την τέχνη μέσα στην φύση.
Να σημειωθεί πως για την παράσταση πραγματοποιήθηκε πολύμηνο εργαστήριο εστιασμένο στην αρχαία τραγωδία, σύμφωνα με την μέθοδο ψυχοφυσικής εκπαίδευσης και προετοιμασίας της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου βασικό συνεργάτη του διεθνώς καταξιωμένου στο αρχαίο δράμα Θεόδωρου Τερζόπουλου.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη κ. Σάββα Στρούμπο, αυτό που ενδιέφερε την Ομάδα Σημείο Μηδέν είναι η οικουμενικότητα του υλικού και ότι εάν ο θεατής μπορέσει να γίνει δέκτης των δονήσεων αγωνίας, των σημάτων κινδύνου που εκπέμπονται από το υλικό, κι ελπίζει κι από την παράσταση, τότε κάτι θα έχει η ίδια πετύχει. Κάθε έργο με το οποίο η ομάδα αποφασίζει να αναμετρηθεί και να συνδεθεί σε βάθος, αποτελεί υλικό έρευνας για το σώμα, τη φωνή, την ψυχή και το πνεύμα μας.
Μια βραδιά που θα μείνει αξέχαστη σε όσους παρευρεύθηκαν και έτσι με το κλείσιμο του φεστιβάλ οραματιζόμαστε τις επόμενες χρονιές παραστάσεις που θα εμβαθύνουν την σχέση του κοινού και των καλλιτεχνών μέσα από την εμπειρία της τέχνης μέσα στη φύση.
