«Σήμερα το απόγευμα είχα βαρύ κεφάλι , και λίγο συνάχι και κάθισα σπίτι . Ξαφνικά κτυπάει το τηλέφωνο από ξένο νούμερο, Ευρώπη είδα δεν έδωσα όμως προσοχή γιατί σκεφτόμουν να μην απαντήσω. Τελικά απαντώ. Κύριε είμαι ο Χ από Ιταλία. Ο παλιός φοιτητής σας. Κύριε σκέφτομαι να αλλάξω δουλειά. Δηλαδή τι αλλαγή; Αλλαγή εργαστηρίου; Όχι κύριε , λέω να αλλάξω εντελώς και να γίνω δημοσιογράφος σε επιστημονικά θέματα σε ένα Ιταλικό περιοδικό. Είπαμε ένα σωρό πράγματα. Συνοψίζω την κουβέντα. Μην ζητάς πιο πολλά από όσα η ζωή μπορεί να σου δώσει. Αν σπείρεις φασόλια , φασόλια θα μαζέψεις. Η εργασία πρέπει να είναι ευχάριστη, δημιουργική και με αξιώσεις. Όταν δημιουργείς υποχρεώσεις ,να είσαι προσεκτικός. Αν κάνεις παιδί , τότε μέχρι να κλείσεις τα μάτια θα έχεις την έννοια του. Μην κάνεις καμιά βλακεία και αφήσεις τις υποχρεώσεις σου στο παιδί έστω και αν χωρίσεις. Την εργασία θα την επιλέγεις όσο ωριμάζεις. Στην αρχή αρπάζεις ότι βρεις και θέλει προσοχή σε αυτά. Την ευκαιρία την κυνηγάς , δεν σε κυνηγά. Συνήθως οι άνθρωποι που πετυχαίνουν βλέπουν τις ευκαιρίες εκεί που άλλοι δεν βλέπουν τίποτα. Θα πεθάνεις ψυχικά πολλές φορές. Όμως θα νοιώσεις ευτυχία όταν αναγεννηθείς. Περίμενε για αυτό και οπλίσου με πολλή υπομονή. Με ρώτησε πως εγώ τα κατάφερα έστω και είχα πολλά εμπόδια. Κοίτα του λέω. Βλέπεις μπάλα; Ναι φυσικά, μου λέει. Έχεις δει παίχτες που μπαίνουν μέσα στο γήπεδο και τους βρίζει όλη η κερκίδα τη μάνα; Ναι αμέ, μου λέει. Έχεις δει, τέτοιους παίχτες που παρόλο που τους βρίζουν τη μάνα, αυτοί θα το σφυρίξουν το γκολάκι και θα την κάνουν έτσι αθόρυβα; Κάπως έτσι είμαι και γω, του λέω. Να ψάχνεις στο ιντερνέτ να βλέπεις τη ζωή τέτοιων παιχτών. Μαθαίνεις εκεί πολλά. Όχι από την τάξη που συνήθως σας λέμε συνήθως αρκετές χαζομάρες. Πάρε με σε καμιά δεκαριά μέρες να δω πως τα πας , και τα λέμε. Κουλ έτσι;» περιγράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και περιφερειακός σύμβουλος, κ. Δημήτρης Κουρέτας.
