«Ο δικός μας Κένταυρος είναι ο Χείρων. Ο «καλός καγαθός» γιος του Κρόνου και της νύμφης Φιλύρας, ο θεραπευτής, ο φυσιογνώστης, ο «προαιώνια σοφός», ο φωτισμένος διδάσκαλος πολλών ηρώων και του Αχιλλέα, ο Χείρων που κατοικούσε και δίδασκε στο Πήλιο – στον τόπο μας, που δεν καταφέραμε, εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια, να του βρούμε ένα σπίτι, μια σπηλιά, τέλος πάντων. Ο σοφός Κένταυρος Χείρων. Που προς τιμήν του εμείς οι Πρόσκοποι της Μαγνησίας ονομάσαμε, το 1959, το Προσκοπικό Καταφύγιό μας στα Χάνια «Κένταυρος». Εκεί, στον «Κένταυρο» περάσαμε τα καλύτερα καλοκαίρια της νεανικής ζωής μας (και συνεχίζουμε…) και διδαχτήκαμε την Φύση, την Αγάπη, τον Αλληλοσεβασμό, την Αλληλοβοήθεια, τις αξίες του Ανθρωπισμού. Αυτά ήταν και είναι για εμάς ο Κένταυρος. Αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας που εγκαταστάθηκε στον κυκλικό κόμβο της Γορίτσας και εξαπολύει βέλη και μάλιστα φλεγόμενα (!) τι σχέση έχει με την δική μας Μαγνησία, με την δική μας πόλη (έρμη πόλη…), με το δικό μας Πήλιο; Βάρβαροι άνθρωποι, βάρβαρα ήθη, βάρβαρα γούστα. Να χαίρεστε όσοι/όσες είτε φανερά, είτε κρυφά, είτε επιτόπου, είτε στα Μελισσάτικα, είτε στην (κακόμοιρη…) Ελληνική Βουλή τους υποστηρίζετε, το ίδιο βάρβαροι και επιλήσμονες είστε. Εμείς, οριστικά πλέον, θα φιλοξενούμε τον σοφό Χείρωνα στο καταφύγιό μας στα Χάνια ώστε να αποφύγει τα φλεγόμενα βέλη του τέρατος και να μπορεί ελεύθερα να θεραπεύει τις δικές μας πληγές και να διδάσκει τις Πανανθρώπινες Αξίες στις επόμενες γενιές, μήπως μπορέσουμε κάποια στιγμή να διασώσουμε ό,τι είναι δυνατόν στην όμορφη πόλη μας, που όλο και περισσότερο ασχημαίνει» επισημαίνει ο κ. Χαράλαμπος Σκυργιάννης.
