Ξενιτεύτηκε το 1952, σε ηλικία 20 ετών όταν έφυγε από την πατρίδα, ζητώντας καλύτερες μέρες. Πέρασε πολύ δύσκολα στην Αιθιοπία. Έφτασε να κοιμάται στο πάτωμα και να μην έχει και το καθημερινό φαγητό. Τα ξεπέρασε όλα όμως, με τη βοήθεια του Θεού, όπως λέει και ο ίδιος και με την πίστη που είχε πάντα. Το 1975 κατέσχεσαν όλη την περιουσία του και ξαναπήγε πάλι στην Αιθιοπία, σε ηλικία 70 ετών, ξαναρχίζοντας πάλι από την αρχή. «Βλέπω στην πατρίδα μου και στους ανθρώπους της να επικρατεί ο πόνος και αυτό είναι κάτι που συγκινεί. Εγώ δεν έχω εκατομμύρια. Έκανα όμως τεράστιες προσπάθειες και έδωσα προτεραιότητα για να γίνουν αυτά τα έργα. Όταν πρωτοξεκινήσαμε για να κάνουμε την πρώτη πτέρυγα του Νοσοκομείου και πήγα μια μέρα και είδα τους καρκινοπαθείς να κάθονται στο πάτωμα και να κρατούν το μπουκάλι της χημειοθεραπείας, πόνεσε η ψυχή μου. Είπα ότι δεν θα φάω, δεν θα πάω κάποιο ταξίδι, αλλά θα ξεκινήσουμε την πρώτη Ογκολογική Κλινική που κάναμε. Κάναμε και την δεύτερη και τώρα την τρίτη κλινική, η οποία θα εξυπηρετήσει όλους τους συμπατριώτες μας. Για μένα είναι χαρά ζωής» έλεγε, μιλώντας στο Ράδιο Ένα 102,5 ο ευεργέτης της πόλης μας, κ. Χαράλαμπος Τσιμάς. Ένας άνθρωπος που έχει αποδείξει ότι πονά τον Βόλο και τους συμπολίτες του, ένας άνθρωπος που ολόκληρη η πόλη του οφείλει τουλάχιστον ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις προσπάθειες του ώστε να βοηθήσει με τον τρόπο του να γίνουν έργα ζωής, ένας άνθρωπος που έχοντας γνωρίσει τι πάει να πει φτώχεια, μπορεί να προσφέρει τόση χαρά σε συνανθρώπους του. Τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, πάνω απ’ όλα γιατί παραμένει άνθρωπος και είναι παράδειγμα και για όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Ακούστε τι δήλωσε μιλώντας σήμερα το πρωί στον Γιώργο Καρεκλίδη
