«Όταν ρίχνεται ο σπόρος της δικαιώματος για την ζωή απέναντι στην εγκληματική αδιαφορία των Αρχών αλλά και την ασυδοσία των πολυεθνικών κι επιχειρηματικών γενικώς συμφερόντων, τότε είναι σίγουρο πως κάποτε θα φυτρώσουν και τα λουλούδια. Και τα λουλούδια κάποτε θ’ ανθίσουν. Διεκδικώντας μια θέση στον ήλιο και στη ζωή. Κι αυτό κάνουν τα παιδιά μας, τα παιδιά τους, τα παιδιά σας. Τα παιδιά αυτού του τόπου. Κι ότι δεν κάνουμε εμείς, οι γονείς τους, το κάνουν εκείνα. Διεκδικούν. Μα θα μου πείτε με κατάληψη; Θα απαντήσω , μα γιατί όχι; Όταν ξέρουν γιατί, όταν έχουν αποφασίσει συλλογικά το πώς αλλά κι όταν η κατάληψη δεν γίνεται αυτοσκοπός αλλά μέσον. Μέσον που εκτιμάται αν είναι το σωστότερο κάθε φορά. Παρά το γεγονός πως προσωπικά πάντα ήμουν της άποψης πως τα σχολεία δεν πρέπει να κλείνουν στους αγώνες. Απεναντίας πρέπει να ανοίγουν. Στους “χρήστες” μαθητές, στους “λειτουργούς” δασκάλους και στους πραγματικούς “ιδιοκτήτες” των χώρων, τους πολίτες. Κι έτσι μόνον η πληροφορία θα κυκλοφορήσει ασφαλέστερα και με εγκυρότητα, η γνώση θα κοινωνικοποιηθεί ταχύτερα κι ο διάλογος με ανατροπή των ρόλων θα οδηγήσει στην συνειδητοποίηση όλων. Δηλαδή όλα όσα φοβάται το σύστημα. Ποιο σύστημα; Ε, αυτό κι αν είναι μεγάλη κουβέντα. Προς το παρόν ένας ο στόχος. Της πόλης και των παιδιών της. Ο αέρας που αναπνέουμε να είναι καθαρός» έλεγε με αφορμή τις κινητοποιήσεις μαθητών του Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών, ο κ. Κώστας Γαργάλας.
