Θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω κάτι προσωπικό σήμερα, μέσω της στήλης, μιας που συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που έλαβα την απόφαση να γίνω εθελοντής αιμοδότης. Όντας φοιτητής στο εξωτερικό, επέστρεψα τέτοιο καιρό το 2004, Ολυμπιακή χρονιά, για να βρω τους γονείς μου στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση. Είχαν εκδηλώσει συμπτώματα γαστρεντερίτιδας από σαλμονέλα που είχε αναπτυχθεί σε κόλλυβα, μαζί με εκατοντάδες συμπολίτες από ολόκληρη τη Μαγνησία και ευρύτερα. Μια περιπέτεια από τις πολλές που έχουμε ζήσει, με τον πατέρα μου να περνά αρκετούς μήνες στο νοσοκομείο και να υπόκειται σε πολλαπλές επεμβάσεις μέχρι να σταθεί στα πόδια του ξανά. Χάρη στους εξαιρετικούς επιστήμονες, όπως ο Λεωνίδας Μαυρογιάννης και ο Θανάσης Λιούπης, που τον χειρούργησαν και στον Μιχάλη Μεϊκόπουλο, που τον παρακολουθούσε καθόλη τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο Γιώργος είναι ακόμη μαζί μας και συνεχίζει και γράφει ιστορία στον τοπικό Τύπο, γι΄αυτό και τον ευγνωμονώ. Παρέα με τη Μάρω του, που παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν τον άφησε στιγμή μόνο του. Παράδειγμα συντροφικότητας και αγάπης που δεν είναι αυτονόητο ότι μπορεί να βιώσουν όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους. Ο λόγος που σας εξιστορώ τα όσα συνέβησαν πριν από είκοσι χρόνια, για να επισημάνω την ανάγκη της προσφοράς, με κάτι το οποίο διαθέτουμε και το οποίο ακόμη και αν το δώσουμε δεν θα μας λείψει. Παγκόσμια ημέρα εθελοντή αιμοδότη σήμερα και για κάθε έναν από εμάς υπάρχει μια στιγμή που μας συγκλονίζει και μας οδηγεί στο να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις στη ζωή μας. Είκοσι χρόνια μετά, με όσο γίνεται μεγαλύτερη συνέπεια εξακολουθώ και επισκέπτομαι το τμήμα αιμοδοσίας μία – δυο φορές το χρόνο και δεν ήταν στις προθέσεις μου να το διαφημίσω, παρά μόνο για να αναλογιστείτε εσείς που μας διαβάζετε, αν έχετε βρεθεί σε ανάλογη θέση όπου κάποιος δικός σας άνθρωπος χρειάστηκε αίμα, πόσο σημαντικό είναι αυτό να είναι διαθέσιμο για μια στιγμή ανάγκης. Ο σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών Ν.Μαγνησίας «Η Αλληλεγγύη» βράβευσε χθες, σε μια ζεστή στην κυριολεξία εκδήλωση, δεκάδες εθελοντές που δίνουν τακτικά αίμα. Μια τράπεζα, που χαίρεται κανείς να εξυπηρετεί, όπου το «επιτόκιο» των καταθέσεων δίνεται σε αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό. Αυτό κερδίσαμε χθες όλοι εμείς που βραβευτήκαμε και είναι πραγματικά η πιο μεγάλη αναγνώριση που έχω λάβει μέχρι σήμερα στη ζωή μου. Σήμερα, είναι μια καλή ευκαιρία να δώσετε αίμα και να θυμάστε ότι με αυτό τον τρόπο σώζετε ζωές. Χωρίς να σπουδάσετε ιατρική, χωρίς να κινδυνεύσετε καθόλου. Τόσο απλά.
