«Διαβάζω για όλα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό και η βασική απορία που μου γεννιέται και τριβελίζει το μυαλό μου είναι, πως γίνεται στη σκέψη των ανθρώπων λέξεις όπως πολιτισμός, πολίτης, κοινότητα, κουλτούρα να έχουν διαστρεβλωθεί. Σε μια εποχή φθαρμένη που έχει αρχίσει να ξεθωριάζει αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις να τρεμοπαίζουν ακόμη μερικά φωτάκια. Ένα φωτάκι φέγγει και στις Σταγιάτες. Αλλά από ότι φαίνεται εμποδίζει κάποιους που θέλουν να βλέπουν τον ορίζοντα τελείως σκοτεινό.
Με θυμάμαι κοριτσάκι 11 χρονών να διαβάζω ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη στο χώρο του σχολείου και μετά να βγαίνω έξω για το πέταγμα των αερόστατων ή και μεγαλύτερη στα 18 να απολαμβάνω τη δροσιά το καλοκαίρι, διαβάζοντας πάλι, αυτή τη φορά από τη μικρή ανοιχτή βιβλιοθήκη. Τον Ιούλιο πάντα ρύθμιζα το πρόγραμμά μου ώστε να έχω χρόνο για τις προβολές του κινηματογραφικού Ιουλίου. Θυμάμαι συναυλίες και γιορτές και περπάτημα στα μονοπάτια. Όλα αυτά είναι ερεθίσματα που έβαλαν ένα λιθαράκι στη διαμόρφωση του ποια είμαι σήμερα. Το χωριό αυτό πάντα το είχα στο μυαλό μου σαν αέρα ευεργετικά δροσιστικό που φυσάει και καθαρίζει λίγο από τον καπνό.
Περπατούσαμε με την οικογένεια μου στα μονοπάτια και εγώ αδημονούσα να φτάσουμε στην πλατεία των Σταγιατών για να πιω νερό από την βρύση εκεί. Το νερό αυτό δεν συγκρίνεται με κανένα εμφιαλωμένο νερό ή νερό φιλτραρισμένο… Κρυστάλλινο, δροσερό, πεντακάθαρο και ελεύθερο. Ακόμη και αυτά τα πιο αθώα και όμορφα πράματα που μας προσφέρει η φύση κάποιοι είναι έτοιμοι να τα θυσιάσουν στον βωμό των συμφερόντων. Στις Σταγιάτες δρα εδώ και αρκετά χρόνια μια ομάδα ανθρώπων που έχουν καταφέρει για μένα τόσα πολλά. Με δικές τους ενέργειες συνέβησαν όλα όσα προανέφερα, είναι άνθρωποι που χάρη στον ιδρώτα και τους κόπους τους γίνονται όσα γίνονται στο χωριό. Με θλίβει αφάνταστα να βλέπω κάποιους που ουδεμία σχέση είχαν ποτέ με τα δρώμενα του χωριού να προσπαθούν να τους σωπάσουν, να προσπαθούν με χαλκευμένες κατηγορίες να τους βγάλουν από τους χώρους που δραστηριοποιούνται και φροντίζουν τόσα χρόνια. Η αλληλεγγύη προς το χωριό από όσους γνωρίζουν τι γίνεται ελπίζω να είναι δεδομένη.
Ήδη πολύς κόσμος έχει δραστηριοποιηθεί και ανάμεσα τους και σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού, γιατί ένας αξιόλογος άνθρωπος μπορεί να δει καθαρά. Η υποτίμηση της ποιότητας της ζωής μας στην ευρύτερη περιοχή είναι γεγονός, το θέμα είναι να μην σκύψεις το κεφάλι, να αντισταθείς στην υποβάθμιση που κάποιοι θα προσπαθήσουν να σου πλασάρουν ως εξέλιξη και αναβάθμιση. Εγώ έγραψα αυτά που βλέπω αυτά που ξέρω και αυτά που νιώθω… και προς το παρόν θα σταματήσω εδώ κοιτώντας όμως πάντα προς τα φωτάκια του ορίζοντα» τονίζει η κ. Μαρίνα Γκινίδη.
