«Στα παλιά τα χρόνια , ήταν μια πανέμορφη πόλη που ήταν ξακουστή στα πέρατα της γης. Οι κάτοικοι της όμως δεν ήταν μονιασμένοι για το κοινό καλό και την συλλογική προκοπή . Καθένας ήθελε να είναι πρώτος , κανείς δεν συνεργαζόταν με κανένα και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κερδίζουν όλοι, σε βάρος των άλλων. Για να τους συνεφέρει ο Χριστός έδωσε την εξουσία σε ένα τύραννο , με την ελπίδα να μονιάσουν και να αντιπαλέψουν τον εχθρό της πόλης και μέσα από αυτή την προσπάθεια να μονιάσουν πραγματικά και να πορευτούν έτσι μονιασμένοι και αγαπημένοι και στο μέλλον. Όμως αντί να γίνει αυτό , οι κάτοικοι της πόλης χωριστήκαν μεταξύ τους σε τυραννικούς και αντιτυραννικούς. Οι τυραννικοί ήταν ενωμένοι υπό την εξουσία και τον φόβο του τυράννου , οι άλλοι μοιραστήκαν σε φατρίες που πιο πολύ αντιμάχονταν μεταξύ τους και ελάχιστα ασχολούνταν με τον τύραννο .Τα χρόνια περνούσαν και ο τύραννος παρέμενε ακλόνητος ,περνούσε καλά αυτός και οι φίλοι του , αλλά η πόλη και οι κάτοικοι δυστυχούσαν και είχαν γίνει το περίγελο των άλλων πόλεων . Ήταν νύχτα Χριστουγέννων του έτους 2821 , όταν ακούστηκαν μελωδίες από των ουρανό και πυκνό χιόνι σκέπασε την πόλη , ο Άγιος Βασίλης με τους ταράνδους του προσγειώθηκε στο κέντρο της πόλης και όλοι οι κάτοικοι μίλησαν για θαύμα και έτρεξαν κοντά του , κάτι μαγικό έγινε εκείνη την στιγμή . Ξέχασαν τις παλιές αντιπαλότητες , οι φατρίες αγκαλιαστήκαν μεταξύ τους και έγιναν μια γροθιά. Τα νέα δεν άργησαν να φτάσουν στα αυτιά του τυράννου . Κάλεσε αμέσως τους δικούς του αλλά δεν ανταποκρίθηκε κανείς, πήγαν και αυτοί και αγκαλιάστηκαν με τους άλλους και όλοι μαζί έψαλαν το ΑΛΕΛΟΥΙΑ τόσο δυνατά που το κεφάλι του τυράννου πήγαινε να σπάσει , διέταξε να σταματήσουν οι ψαλμοί αλλά αντί να υπακούσουν και να σταματήσουν οι ψαλμοί δυνάμωναν. Έντρομος ο τύραννος έφυγε τρέχοντας μακριά και δεν ξαναπάτησε στην πόλη. Οι κάτοικοι κάθισαν όλοι σε ένα τραπέζι και με βάση την κοινή λογική και όχι την ιδιοτέλεια όπως στο παρελθόν και αποφάσισαν να ζήσουν ενωμένοι και με συμπαράσταση ο ένας στον άλλο. Τα θαύματα είναι για να γίνονται» εξιστορεί ο συμπολίτης, κ. Νίκος Διαμαντόπουλος.
