Μετά από παρέμβαση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, ο υπουργός Υγείας τροποποίησε την ρύθμιση για τους συνοδούς ασθενών στα ιδιωτικά ιατρεία. Την τροποποίησε όμως μόνο μερικώς, μεριμνώντας για την απαλλαγή από τεστ ΜΟΝΟ των εμβολιασμένων συνοδών. Για τους μη εμβολιασμένους συνοδούς παραμένει ως έχει η υποχρέωση διενέργειας μοριακού (μάλιστα) ελέγχου. Θέλω να καταθέσω ότι εμείς οι παιδίατροι ερχόμαστε σε επαφή με νέους κυρίως ανθρώπους. Από αυτό το σώμα των γονέων, ένα 40% παραμένει ανεμβολίαστο. Οι λόγοι δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.
Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με αυτό, είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να την διαχειριστούμε με σύνεση. Και η σύνεση δεν επιτάσσει να αποκλείσεις αυτούς τους ανθρώπους από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ιδίως σε ότι αφορά τα παιδιά τους. Είναι ,αν με ρωτάς, στα όρια του ανήθικου, ούτε και είναι ρεαλιστικό να περιμένεις από αυτούς τους ανθρώπους να διαθέτουν επιπρόσθετα 60 ευρώ για μοριακό πριν από κάθε επίσκεψη στον παιδίατρο. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι όλα αυτά είναι μοχλοί πίεσης για την περαιτέρω προώθηση του γενικού εμβολιασμού. Είναι όμως μοχλοί αναποτελεσματικοί, σχεδόν εκδικητικοί, που γεννούν μόνο εναντίωση, όχι συναίνεση, και βλάπτουν τελικά τον κοινωνικό ιστό. Εάν το θέλεις, μοχλοί σαν κι αυτούς μας έφεραν ως εδώ και ίσως, λέω ίσως, εάν για μια φορά δοκιμάζαμε να σταθούμε δίπλα στον κόσμο, παρά απέναντι του, να είχαμε καλύτερο αποτέλεσμα, ακόμα και πειθώ για τους εμβολιασμούς. Ο κόσμος να πάει να εμβολιαστεί. Αυτό πιστεύω είναι το σωστότερο.
Εάν μάλιστα στο σπίτι έχετε ηλικιωμένους ανεμβολίαστους, είναι σαφές ότι παίρνετε ένα ρίσκο απείρως μεγαλύτερο από οποιαδήποτε παρενέργεια μπορείτε να επινοήσετε. Δεν εξυπηρετώ κανένα υποτιθέμενο κέντρο συμφερόντων, το λέω με το χέρι στην καρδιά. Από κει και πέρα όμως, δεν γίνεται να αποκλείσουμε, ούτε από το δικό μου ιατρείο, ούτε και από κανένα άλλο, τον ανεμβολίαστο γονιό που θα φέρει το άρρωστο παιδί του, σε ανάγκη ευρισκόμενος, που θα έρθει και θα καθίσει ήσυχα στην γωνία του με την μάσκα του. Αυτό επιτάσσει η ανθρωπιά και η κοινή λογική συνάμα. Και ίσως με αυτά τα δύο ως οχήματα, φέρουμε αυτόν τον άνθρωπο πιο κοντά μας, μακριά από την παραπληροφόρηση και την πλάνη. Και αν κάτι συμβεί σε αυτόν τον άνθρωπο, σε εμάς πάλι θα στραφεί, κανείς διαχειριστής ομάδων δεν θα είναι τότε εκεί για εκείνον, οι διαχειριστές γνωρίζουν μόνο να αποκηρύσσουν τον κορωνοιο, ουχί να τον θεραπεύουν. Καλώ και τους συναδέλφους όλους να συνταχτούν με αυτή την λογική. Οι αγωνίες κοινές, κοινά και τα προβλήματα. Κοινή να είναι κι η στάση. Να μην αφήσουμε τον κόσμο. Στο τέλος της ημέρας, τίποτε δεν μας διαχωρίζει. Κόσμος απλός είμαστε κι εμείς» το μήνυμα του συμπολίτη γιατρού, κ. Γιώργου Χαρίτου.
