«Η ύφεση του β’ τριμήνου του 2020 κινήθηκε – δυστυχώς- στο εύρος που είχαμε υπολογίσει. Συγκεκριμένα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε όρους όγκου, κατά το β΄ τρίμηνο 2020 παρουσίασε μείωση κατά 14%, σε σχέση με το α΄ τρίμηνο 2020, και 15,2% σε σχέση με το β΄ τρίμηνο του 2019. Ως προς τις ετήσιες μεταβολές που συνέβαλαν στην “πτώση” κατά 15,2%: a) Η συνολική τελική καταναλωτική δαπάνη παρουσίασε μείωση κατά 10,1% b) οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών παρουσίασαν μείωση κατά 32,1% c) Οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών παρουσίασαν μείωση κατά 17,2%. d) Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 10,3%. Το βάθος της ύφεσης “καθρεφτίζει” τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία του lockdown των μηνών Απριλίου-Ιουνίου δεδομένου και ότι ο τουρισμός ήταν κλειστός. Υψηλότερη ύφεση κατέγραψαν η Ισπανία 22,1%,η Γαλλία 19%, η Ιταλία 17,3% και η Πορτογαλία 16,3%. Ο μέσος όρος στην ευρωζώνη όμως ήταν 15% και στην Ευρωπαϊκή Ένωση 14,1%. Οι συγκρίσεις δεν είναι κακό να γίνονται ωστόσο θέλουν προσοχή διότι αφενός μιλάμε για οικονομίες με διαφορετική διάρθρωση, μέγεθος, παραγωγική, εμπορική δομή, διαφορετική ευπάθεια τομέων, διαφορετικό “άνοιγμα” στην διεθνή οικονομία, διαφορετικό χρόνο πλήγματος από την πανδημία κλπ. Επιβεβαιώνεται πάντως ότι – και στην ΕΕ/ΕΖ- το μεγαλύτερο πλήγμα δέχονται χώρες που εμφάνισαν και τους περισσότερους νεκρούς στο εκατομμύριο. Προκειμένου να μην πραγματοποιηθεί το δυσμενέστερο σενάριο για το σύνολο του 2020, πρέπει άμεσα η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τρεις διασυνδεδεμένες καμπύλες που προκαλούνται από την πανδημία του Covid-19. α) την επιδημική , β) της ύφεσης και γ) της εξωτερικής χρηματοδότησης/δημοσίου χρέους» σύμφωνα με τον συμπολίτη ιστορικό, κ. Χάρη Πουλάκη.
