Με αφορμή το… τουρλουμπούκι που παρουσιάστηκε στην εξέδρα των επισήμων κατά την παρέλαση στον Βόλο, γίνεται σαφές ότι η έννοια της τάξης είναι προαιρετική σε κάποιες εκδηλώσεις. Κάθε πικραμένος βρήκε το δικό του στασίδι, οι καρέκλες άλλαζαν χέρια σαν σε παζάρι, ενώ η εικόνα των επίσημων θύμιζε περισσότερο σκηνικό τηλεοπτικού reality παρά εθνική τελετή μνήμης. Κι εκεί, ανάμεσα σε φωτογραφίες, χαμόγελα και αμήχανες χειραψίες, ο κάθε «παρών» φρόντιζε πρώτα για το δικό του προφίλ στα socialmedia και μετά για τη σοβαρότητα της στιγμής. Ο δήμαρχος έφτασε, τράβηξε το βλέμμα των καμερών, κι εξαφανίστηκε. Άλλοι έκαναν …δοκιμές θέσης, κάποιοι χειροκροτούσαν ο ένας τον άλλο, και στο τέλος η παρέλαση κύλησε όπως μπορούσε, χωρίς καμία συνοχή στο τι θα έπρεπε να είναι η εξέδρα των επισήμων. Το θέαμα ήταν αποκαλυπτικό και αποκρουστικό. Η εικόνα που δίνει η δημόσια διοίκηση στον κόσμο πολλές φορές είναι αποτέλεσμα προσωπικών προτεραιοτήτων, εγωισμών και έλλειψης συντονισμού. Μπορεί να είναι αστείο ή ειρωνικό για κάποιους, αλλά τα μηνύματα που περνά η «αταξία των επισήμων» είναι σαφή. Η εικόνα μετράει περισσότερο από την ουσία, και η σοβαρότητα περιορίζεται σε ένα καλό πλάνο φωτογραφίας.
