Ως παράδειγμα θα πρέπει να λειτουργήσει το έπος του ’40 σε όλους, ώστε να σφυρηλατήσουμε την εθνική ομοψυχία, είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή, ο πρώην Υπουργός και πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Πεσόντων- κατά το Έπος 1940 – 41, κ. Γιώργος Σούρλας, τονίζοντας πως αποτελεί εθνική εκκρεμότητα ο εντοπισμός των πεσόντων στο πεδίο της μάχης και η ταφή τους. Βέβαια επεσήμανε πως υπάρχουν βήματα προόδου στην ανέγερση επιτύμβιας στήλης στο Καλπάκι, προκειμένου οι 14.000 νεκροί να δικαιωθούν για την προσφορά τους στην πατρίδα.
Ο κ. Σούρλας χαρακτήρισε εθνική εκκρεμότητα την ταφή των πεσόντων στα πεδία των μαχών της Β. Ηπείρου λέγοντας ότι στον ελληνοϊταλικό πόλεμο από τον Οκτώβριο του ’40 μέχρι τον Απρίλιο του ’41 «έπεσαν» για την πατρίδα 14.000 μαχητές.
Εντοπισμός, ενταφιασμός και μνημείο
Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ξεκίνησε ο ίδιος μαζί με τους συνεργάτες του την προσπάθεια της εθνικής αποκατάστασης για δύο στόχους, τον εντοπισμό των οστών και τον ενταφιασμό και δεύτερον να γίνει ένα μνημείο για τους πεσόντες στο Καλπάκι.
Η προσπάθεια του κ. Σούρλα ξεκίνησε το 2005 όταν μαζί με άλλους συναδέλφους του τότε, είπε όχι στη Βουλή στην ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ και πέτυχαν μία συμφωνία με την Αλβανία που πήρε σάρκα και οστά το 2010, ενώ το 2018 ξεκινά η εκταφή των μαχητών σε έναν ομαδικό τάφο όπου ήταν 900 μαχητές.
«Η προσπάθειά μας συνεχίζεται για να βρούμε τους άταφους πεσόντες. Σήμερα το συνεργείο αναζήτησης των οστών βρίσκεται σε μια κωμόπολη δίπλα στην Κλεισούρα, όπου εκεί υπάρχει ένα ομαδικός τάφος 1400 μαχητών που δυστυχώς δεν ελπίζουμε ότι θα βρούμε τα οστά πολλών πεσόντων γιατί τότε το καθεστώς της Αλβανίας φρόντισε να κάνει ένα γήπεδο πάνω στον τάφο και να έχουμε ανέγερση πολυκατοικιών», είπε ο κ. Σούρλας για τις δυσκολίες που υπάρχουν στο μεγάλο αυτό έργο στην μνήμη των ηρώων.
Απ΄το Πουρί ο γενναίος Κασλάς
Μάλιστα ο ίδιος τόνισε την υπερηφάνεια αλλά και ταυτόχρονα τις ενοχές που νιώθει κανείς όταν βρεθεί στα πεδία των μαχών της Β. Ηπείρου και έκανε ειδική μνεία για το ύψωμα 731, το οποίο έμεινε απόρθητο, παρά το γεγονός ότι και ο Μουσολίνι για 13 ημέρες προσπάθησε να το κάμψει.
«Εμείς οι Μαγνησιώτες πρέπει να νιώθουμε ιδιαίτερη περηφάνια διότι ο αξιωματικός, ο διοικητής του δευτέρου τάγματος του 5ου Συντάγματος ήταν ο Κασλάς από το Πουρί . Αυτός ο γενναίος αξιωματικός κράτησε την αντίσταση σε ένα ύψωμα που έπεσαν τραυματίες και νεκροί 4500, οι 500 από την Ελλάδα και διοικητής του Συντάγματος ήταν ο Γεωργούλας, το όνομα του οποίου έχει το στρατόπεδο. Η Μαγνησία συνδέεται άμεσα με το 731. Αυτά είναι ιστορικά γεγονότα, που πρέπει να τα ξέρουμε και να εκτιμούμε τους γενναίους», υποστήριξε ο κ. Σούρλας.
Το μνημείο των πεσόντων στο Καλπάκι
Ακόμη όμως ένας αγώνας με πρωτεργάτη τον κ. Σούρλα έχει ξεκινήσει, για τη δημιουργία μιας επιτύμβιας στήλης με τα ονόματα των πεσόντων στα βουνά της Β. Ηπείρου, καθώς τόσα χρόνια μετά, δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την πατρίδα.
«Το ζήτημα του μνημείου ξεκινά από ένα ερώτημα που μου έκανε ένας δικηγόρος από τον Αλμυρό ο Μπάμπης Μαχάς όταν το 2004 μου είπε ότι έχασε τον πατέρα του στο μέτωπο, δεν ελπίζει να βρει τα οστά του, ούτε ζήτησε από την πολιτεία να συνδράμουν στις σπουδές του, ούτε τιμητικές διακρίσεις. Ζήτησε μόνο να δει γραμμένο κάπου το όνομα του πατέρα του «Πέτρος Μαχάς». Για μένα ήταν κάτι συγκλονιστικό. Δεν υπήρχε στήλη να γράφει τα ονόματα των πεσόντων και δεν υπάρχει ακόμη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σούρλας.
Οι προσπάθειες ευτυχώς όμως είναι σε καλό δρόμο καθώς αυτές τις ημέρες, όπως σημείωσε ο ίδιος, ολοκληρώνονται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και περίπου στο τέλος της χρονιάς ή στη αρχή της άλλης θα δημοπρατηθεί το έργο και θα γίνει το μνημείο στο Καλπάκι, όπου ο Δήμος παραχώρησε 23 στρέμματα.
Δεν θα ξανανέβω σε εξέδρα σε παρέλαση εάν δεν αποκατασταθεί αυτή η εκκρεμότητα
«Δεν μπορεί να καμαρώνουμε στις εξέδρες την 28η Οκτωβρίου, να εκφωνούμε πανηγυρικούς, να εκφράζουμε την περηφάνια μας τον θαυμασμό μας στους γενναίους κι αυτοί να είναι πεταμένοι στα βουνά και στα λαγκάδια, ξεσκέπαστοι καλοκαίρια και χειμώνες, δεν μας τιμά αυτό», συμπλήρωσε ο κ. Σούρλας μιλώντας για τα συναισθήματά του αλλά και την απόφασή του να μην ανέβει ξανά σε εξέδρα σε παρέλαση εάν δεν αποκατασταθεί αυτή η εκκρεμότητα.
« Αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι δεν έχουν ανάγκη τιμής οι γενναίοι, εμείς έχουμε ανάγκη να εμπνευστούμε από αυτούς κι εμείς πρέπει να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των πεσόντων στα πεδία των μαχών, όσοι έπεσαν για μια Ελλάδα περήφανη και ελεύθερη», συμπλήρωσε.
Μάλιστα έστειλε και ένα πολύ δυνατό μήνυμα πολιτικό και εθνικό προς πάσα κατεύθυνση λέγοντας πως «είναι μοναδικό γεγονός το «όχι» του 1940. Είναι ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, που όλες οι πολιτικές δυνάμεις είχαν μεταξύ τους συνεργαστεί. Υπήρχε ομοψυχία, ούτε αριστεροί, ούτε κεντρώοι, ούτε δεξιοί ήταν ένα όλοι, αυτό ήταν ένα πρωτόγνωρο γεγονός κι αυτό το χρειαζόμαστε σήμερα να το έχουμε ως παράδειγμα για να σφυρηλατήσουμε την εθνική ομοψυχία όσο βλέπουμε ότι τα σύννεφα πυκνώνουν στο Αιγαίο και την Αν Μεσόγειο, τόσο εμείς πρέπει να σφυρηλατούμε την εθνική μας ομοψυχία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροκομματικές αντιπαραθέσεις και πολιτικάντικες εργασίες. Ο καθένας μπορεί και πρέπει να ανήκει σε ένα κόμμα, αλλά πρωτίστως θα πρέπει να είναι στην παράταξη που λέγεται Ελλάδα. Γι’ αυτή έχει νόημα να δίνεσαι, να παλεύεις κι αν χρειαστεί να θυσιαστείς. Και να μην ξεχνάμε τους στίχους του Καζαντζάκη «όπου βρεθώ κι όπου σταθώ κρατάω στα δόντια μου σφιχτά ένα φύλλο δάφνης που λέγεται Ελλάδα»».
