…Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017 και ώρα περίπου 6.20 το πρωί, στη στοά μεγάλου κτιρίου, κοντά στην παραλία, σημείο που κάποιοι δυστυχώς, χρησιμοποιούν και ως «δημόσιο ουρητήριο»… Ευτυχώς προηγήθηκε ζεστή βραδιά, χωρίς αέρα και βροχή… Ένας άνθρωπος σχεδόν καταγής, αφού ένα υποτυπώδες στρώμα ύπνου, ήταν αυτό που παρεμβάλλονταν για να μην βρίσκεται τελείως στο πάτωμα ένας άνθρωπος, το πρόσωπο του οποίου κάλυπτε μια ψιλή κουβέρτα για το κρύο… Μια βαλιτσούλα, δίπλα σχεδόν στο προσκέφαλό του, προφανώς περιείχε τα λιγοστά του υπάρχοντα. Προσπάθησε προφανώς να βρει απάγκιο για ένα βράδυ, αφού όταν ξημέρωσε για τα καλά, φρόντισε να «εξαφανιστεί» και δεν εμφανίστηκε ξανά… Εικόνα που πληγώνει, που είναι «γροθιά» στο στομάχι του «σύγχρονου πολιτισμένου», όπως λέμε και γράφουμε, κόσμου… Αποτελεί όμως πραγματικότητα…
