Μένει στη Λάρισα, όμως δικοί της άνθρωποι ζουν στην εμπόλεμη Ουκρανία. Η Ναταλία Χονδή αφηγείται στο larissanet.gr τον τρόμο και την αγωνία που την διακατέχει τις τελευταίες ημέρες, περιμένοντας τα μηνύματα της οικογένειάς της.
Μπορεί να ζει στη Λάρισα τα τελευταία 21 χρόνια με την οικογένειά της, όμως συγγενείς της – η μητέρα της, ο αδερφός της, η ανιψιά και τα ξαδέρφια της – μένουν στην πόλη Σούμι της Ουκρανίας από όπου και κατάγεται.
Πλέον, η αγωνία «χτυπάει κόκκινο» και η ίδια καθηλώνεται στην οθόνη του υπολογιστή με τις ώρες βλέποντας τις εξελίξεις στην πατρίδα της.
Τα πρώτα νέα για την εισβολή της Ρωσίας στην πόλη της τα έμαθε 7 το πρωί της περασμένης Πέμπτης, με ένα τηλεφώνημα ότι ξεκίνησε πόλεμος. Όπως περιγράφει η ίδια «ο κόσμος άρχισε να πανικοβάλλεται και έτρεξε στα σούπερ μάρκετ, άδειασαν τα πάντα, δεν έμεινε ούτε κομμάτι ψωμί. Αργότερα κλείστηκαν στα σπίτια τους, έμειναν ανοιχτά μόνο τα φαρμακεία και τα σούπερ μάρκετ».
«Έβλεπαν την εισβολή από τα παράθυρα με τα τανκς και τα στρατιωτικά οχήματα να μπαίνουν στην πόλη μου» τονίζει συγκλονισμένη, «στις 9 το βράδυ τους ειδοποίησαν να πάνε στα καταφύγια γιατί θα ξεκινούσαν οι βομβαρδισμοί» συμπληρώνει.
Το καταφύγιο, όπως αφηγείται, ήταν ένα σχολείο τετραώροφο με τζάμια… «Όταν άρχισαν οι εκρήξεις, οι Ρώσοι χτύπησαν την στρατιωτική περιοχή όπου μεταξύ άλλων είχε και σχολείο για τα παιδιά» αναφέρει έντρομη, «όλο το βράδυ βομβάρδιζαν την περιοχή ώσπου την ισοπέδωσαν, και μαζί με τους νεκρούς στρατιώτες – Ουκρανούς και Ρώσους – σκοτώθηκε και άμαχος πληθυσμός».
Η πόλη έχει αποκλειστεί από τον ρωσικό στρατό σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας Ιγκόρ Κονασένκοφ και «ο κόσμος δεν μπορούσε να φύγει διότι στρατιωτικά οχήματα κατέκλυσαν τους δρόμους για πάνω από 30χλμ» σημειώνει η κα Ναταλία.
Συγκλονίζει με το μήνυμα της… «Τους Ουκρανούς στρατιώτες και τον κόσμο τους μάζεψαν ενώ τα πτώματα των Ρώσων παρέμειναν εκεί. Τί φταίνε οι μανάδες των νεκρών στρατιωτών από τη Ρωσία – τους οποίους ο Πούτιν ανάγκασε να πολεμήσουν με τους Ουκρανούς και κείτονται εκεί πεταμένοι – που θα κλάψουν τα παιδιά τους» όπως υπογραμμίζει, «εμείς εκεί είμαστε ένας λαός. Τα σύνορα είναι δίπλα, ανακατευτήκαμε, οι μισοί Ουκρανοί είναι στη Ρωσία και οι Ρώσοι στην Ουκρανία, νιώθουμε σαν να γίνεται εμφύλιος πόλεμος».
Όσα βιώνει κάθε μέρα, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η εισβολή, μας περιγράφει στο larissanet.gr, δηλώνοντας ό,τι «για εμένα είναι ότι χειρότερο. Όταν έμαθα για την εισβολή έτρεμα ολόκληρη και μόλις μου είπαν ότι ξεκίνησε ο πόλεμος έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Το βράδυ που έλεγαν ότι θα πάνε στο καταφύγιο άρχισα να τρέμω, είναι η πατρίδα μου, η οικογένεια μου εκεί. Αν δυσκολέψουν τα πράγματα δεν θα φύγουν οι δικοί μου, η μητέρα μου δεν μπορεί να φύγει…» καταλήγει.
Πηγή: Larissanet.gr
